Ваша поезија!

[Medea]

Најдено на задната страна од Остров на пладне (Х.К)

Кога ми е добро
тогаш, сводот е индиго боја
а јас како на една нога
фламиго во розова ноќница
Мирувам.
Стојам, како на вода.
Читам од облаците
препознавам, те има
(ветерот ми вели: следи ги знаците)
Чувај ме пред нос
мирисај ми ги крилјата
во шаренило и трска
мали мисли се закачуваат.
О, па ти запре.
Во мене нешто се заниша.
Како кога ќе го потчукнеш украсот
закачен на плафонот
на поминување.
Јас и ти сме работилница на светот.

 

[Divider]

Marching toward Elysium

​

As the mist was slowly rolling ​

Over dark and deep water​

On the riverbanks, on the moor,​

They stand still, for they are waiting​

And in the deep darkness ​

Eyes dark and gazing, ​

Solemn in strong hands ​

Holding as toll and a payment​

Two golden coins, as two suns shining​

For passage across and yonder​

On the way to glory, ​

As heroes once more standing​

Chanting and together praying​

They are patiently waiting​

Lo and behold, the grey mist ​

Spellbound by the boatman’s call​

Is parting and revealing​

A dark ship of sorts,​

Slow the skiff is coming​

Yet they smiled and hurried​

To climb they wanted, pressed on, they urged​

Over vast wet deserts of river blazing and boiling​

On to their last journey and adventure​

In full might and armour bright​

To be remembered in all lore​

The last men and the last fallen ​

Are pressing on and on​

Marching they all walk true​

Over Styx, to Elysium.​

Not to be outspoken by myself:

Nightshades

​

As they were reading moonlit whispers ​

Into cobweb of love threading the dusk​

They were singing songs of love​

Yet they were singing of sorrow

​

They were tying moonlight in ribbons​

In the night they were dancing​

And they spoke of the dawn coming​

And they fled in the dark caverns

​

They took all paleness and light​

And wove them in the unseen pattern​

Of starlight smiling and kissing​

The smiling face of the Moonlight​

 

[Господ]

Крстопат

Пролетен самрак.
Небото е облеано во крваво црвенило.
Сонцето полека се губи зад хоризонтот.
Стојам простум на прашливиот пат.
Стојам свенато,
гледам кон крстопатот
и размислувам.
Се двоумам.
Ниту патоказ,ниту знак.
Каде е сега мојот Вергилиј?
Беспомошен сум.
Загубен на патот кон ветената земја.
Оставен на милост и немилост на ѕверот наречен време.
Мојата авантура се претвори во кошмар.
Ја загубив битката со реалноста.
Засекогаш се откажувам од надеж.

​

 

[Beck's]

Koga ti me ostavi​

Koga ti me ostavi
Nemoj da me prasas sto napraviv koga ti me ostavi
Te posakuvav dodeka kosmar me razbudi
Mi se nafrli i me kasna
Se obiduvav da mu odoleam na toa cuvstvo
Tvoeto odfrluvanje me pobedi,se sopnav vo moite cuvstva
I vo naivnosta na nadezta i lagata veruvav i cekav dodeka krvta mi smrzna
Nemoj da me prasas sto se sluci koga ti me ostavi,bolkata me ubi
Ti otide a jas ostanav vrzen za pustite koreni na nasata ljubov
Nemoj da me prasas kako se cuvstvuvav koga ti me ostavi
Mojata dusa se raspadna,ja izgubi taa realna sostojba
Neznam nemoj da me prasas za takvi cuvstva
Nemoj da me prasas sto se sluci koga ti me ostavi
Preku mene pominuvaa bolki koi ostanaa vo mene
A jas stanav drug covek,no sepak sepak nemav hrabrost da te obvinam tebe​

 

[Braum]

Од каде да почнам незнам ни самиот
не сум спиен 24 часа во очи сум ко плашило
Во лицето ко мастило во мозокот ко вавилон
наивно дојдов на фоурмов да лирикувам молскавично
Иако незнам кај се наоѓам сепак се снаоѓам
секогаш во мојата матна и празна глава рима се наоѓа
И не мора да ја намолам за инспирација да се снаоѓа
деновите среќни и тажни ми се инспирација за се и за ова
Немам навика да пишувам на кирилица
па се надевам нема да утнам многу букви додека пишувам
Односно додека куцам, а и само тогаш не муцам
брз сум со мислите и римите ко куршуми пушка да пуца
Што со мене не е случај додека говорам
д`ткам и тешко можам ситуација или виц да доловам
Муабетот и соговорникот да го задоволам
ма тешко...затоа повеќе слушам помалку зборувам
Затоа што не сакам една иста буква од збор три пати да ја повторувам
тоа ме заморува не ме комплексира но ме прогонува
И така, каде стасав...а да, па планирам конечно да си легнам
после бурната ноќ и ден еден добар сон да стегнам
Позади мене креветот го гледам перницата со милни очи ме чека
лека-полека ми паѓаат очиве и главава тешка
Но, се надевам ќе издржам да не заспијам до вечер
за да можам повторно да си фатам ред да си легнувам редовно ко дете
Само без мече хехе ма со далинското во рака
се надевам нема да се смеете многу но, ете тоа прави неспиење после бурна забава сестри и браќа!

 

[Nightwalker]

Сакаш... (ре-издание)

Сакаш да сум твоето најтопло сонце?
Не мрзни се, ќе те греам...

Бараш причина за твоја насмевка?
Ќе бидам твој кловн, ќе те смеjам...

Ти фали вкусот на моите бакнежи?
Те чекаат усниве, да те стопат...

Ти пречи тоа што понекогаш сум див?
Само твоите допири знаат да ме скротат.

Мојот поглед го бараш во милион туѓи?
Не грижи се, само во тебе гледам.

Мислиш дека не значиш ништо во животот мој?
Сети се, без тебе многу помалку вредам.

Го мразиш чувството кога ти недостасувам?
Па што чекаш, биди со мене.

Сакаш бескрајно да ме сакаш?
Важи, но не можеш како јас тебе...

 

[RocknRolaa]

Лицемери

Изморени,од себе од ближниот
од непознатиот,од нечестивиот и лажливиот...
Несреќни заради некого,секогаш среќни заради себе.
Лажливи и лицемерни кон другите,
секогаш повредени од истите...
Лицемерие.
Духовно истрошени од добрини кон другите,
страдалнички израз на лицето од сочувство,
солзи солени кои капат до усните за туѓото дно.
Лицемерие.
Ние немаме гревови, ретко правиме грешки,
нас ни грешаваат проклетите.
Нашите срца искрено љубат,другите изневеруваат
ние сме секогаш сигурно рамо за плач,туѓото не ни треба.
Лицемерие.
Подадена рака за успехот,искрена насмевка на лицето,
секогаш среќни со себе,верни до себе и другите.
Ах лицемерни луѓе...

 

[Divider]

[FONT=&quot]Прелест
[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT]​

[FONT=&quot]Низ ледини плач на детски утрини[/FONT]​

[FONT=&quot]В мугрина горат искриви праскозорја[/FONT]​

[FONT=&quot]Како крајпатни болни пискоци[/FONT]​

[FONT=&quot]Од планини татнеж и лелејски

[/FONT]​

[FONT=&quot]А од низија, како крв сонца темнеат[/FONT]​

[FONT=&quot]Мракосани облачат неба в црнила[/FONT]​

[FONT=&quot]Обескрилени ластовици земствуваат[/FONT]​

[FONT=&quot]И полека пепел покрива полиња

[/FONT]​

[FONT=&quot]Ни мајка без утија и шамија[/FONT]​

[FONT=&quot]Ни татко исправен, обезбастумен[/FONT]​

[FONT=&quot]Сал стари лица исплакнати, немушти[/FONT]​

[FONT=&quot]Одат, како слеп слепеца се водат безумно

[/FONT]​

[FONT=&quot]А еден насмев бараат, како слик и вомјаз[/FONT]​

[FONT=&quot]На надежни иднини и ветувања[/FONT]​

[FONT=&quot]На врв крепост и најниска долина[/FONT]​

[FONT=&quot]Изискрува надежен гороцвет и трепетлика

[/FONT]​

[FONT=&quot]И се што чиниш се поревало, од неола[/FONT]​

[FONT=&quot]Ил[/FONT][FONT=&quot]’[/FONT][FONT=&quot] како исцибреник се веднеело[/FONT]​

[FONT=&quot]Одизбезума, на насмеви и радостии[/FONT]​

[FONT=&quot]Се накрева, човек најсетне, постанува[/FONT]​

 

[Medea]

Во живо

И ајде дојди.
Да вртиме меки зборови
на крајот од јазикот
да си се допираме
случајно и по нашки.
И ајде дојди
да се шетаме по кејон
вдишувајќи од градот грд а добар
како зајдисонце што лекува болка
да си ги допираме носевите
само за да почувстуваме
како оброкот од ресторанот
остава заедничка миризба.
И ајде дојди
да ти го душкам вратот
додека работиш
и ти се ежи секое парче кожа;
ме радува
што имам посебно место
во твојата срцева ложа
Си играм таму театар
се кријам зад кулисите
се лулам на лулашката
И костими нема.
Ти си Јас, Јас сум Ти,
и ајде дојди
да ти го раскажам сево ова
Во живо.

 

[radica]

Не знае никој дека си тука
на бранот на мојата насмевка,
во сонот немирен ноќва,
Страдална, тивка е како Месецот
утешна сал прегратки рој
ниедна рамна не и е.

Потекнуваш од неа, ме мачиш.
Каде се зборовите на утрата сини
свежи и ладни.
Каде се црните погледи
и сјајот во нив бескраен.
Зарем има некој кој може
оваа ноќ да ја скрати,
зошто е иста ко онаа,
онаа нашата.

Безмислено те сонувам,
те добивам и губам.
Безмислено си до мене
но без мене.

Постоиш.
Бајка си крај мојата перница,
ме будиш, не ме расонуваш.
Срцето застанува
на прагот на твоите чекори,
застанува окоравено,
исушено, заробено.
Ниеден здив не е доволен,
ниедна солза, ниеден копнеж.

И те гледам низ решетките
ми шепотиш...
И те гледам осамен...
Но залудно
ноќта е веќе измината.

 

[Braum]

Уште една моја поезија од утринска димензија
селекција правам штом станав на нештата кој ме наежија и разнежија
Развеселија, бришејќи ги негативностите кои со мамурлакот се вселија
во мозочната ќелија, после кафето и погледот во периферија од кај мене се иселија
Планови за денот кој ми претстои...за личности некои
дали конечно од денес сум надиета или ќе се тешам и речам-ај од утре ко ден секој
Не,морам цврсто да се решам почнувајќи од моментов голема количина храна да не земам
сепак лето се ближи време за купаќи и биќини, шорцеви и мини
Морам! Инаку читајќи ги надмене творбиве скоро сите се еротика и љубов
ништо друго , па морам да пробијам мраз и напишам за животов искра од срцево и умов
Чудно, зарем не ви се приоритет и дурги работи ?
не е се во животот љубов и секс ами фамилија,бизнис, успони и падови
Како и да е...добро да е, само!
камо среќа секогаш со насмевка да викаме дека е арно
Проблемите да се решаваат брзо не бавно
на децките безгрижни моменти да се сеќаваме кристално јасно не матно
Стварно, колку би бил убав светот
да секој човек, љубов, здравје, радост бидат нешто свето и вечно
Ех, малку претерав со желбите, што би било ако било
но, животот е сега и тука не вчера не утре искуството ме научи бистро
Силно ко шило на своја кожа сум претрпел додека сум сватил дека се е минливо
нема место за страв и тага, добре дојдовте смеа и радост само тоа е вистинско
А сега време е да се одлогирам откако форумот со нерасонлива лирика го шокирав
рима не бира каква вистина ќе сервира кое темпо ќе го диктира​

 

[Barbara.]

~
​

Еднаш...се разбудив во пеколот каде што светаа рози со отровни трња, ме разбуди морнчавиот глас од темната птица прелетувајки по краевите на месечевата надеж
зошто? ...се прашувам, зошто сум останала онаму каде што стравот е мојот единствен пријател,
онаму кде што љубовта претставува горчлива болка на ѓаволот
се сетив? ...тука сум, во светот каде што илјадници се обиделе да го преминат прагот кон белиот ден, и да го почувствуваат топлиот допир од небесната далечина, ова е мојот свет!
но не се каам повеќе ...јас сум онаму каде што и солзите се слатки во тмурните денови, и немирот е покорлив пред очите на сончевото утро..
...понекогаш и болката е послатка кога знаеш дека е твоја!...
и јас не заминувам!

 

[Divider]

[FONT=&quot]Unanswered

[/FONT]​

[FONT=&quot]So many words have been spoken[/FONT]​

[FONT=&quot]And so many vows are unbroken[/FONT]​

[FONT=&quot]While you stand alone and waiting[/FONT]​

[FONT=&quot]Proud, as a Goddess unyielding

[/FONT]​

[FONT=&quot]I do not see, why we’re away[/FONT]​

[FONT=&quot]Nor can I see for what you there stay[/FONT]​

[FONT=&quot]‘tis a not of our making[/FONT]​

[FONT=&quot]A thing’s men, yet devil’d created

[/FONT]​

[FONT=&quot]Where have we failed to meet[/FONT]​

[FONT=&quot]Why have we failed to see[/FONT]​

[FONT=&quot]All we had was unbound sorrow[/FONT]​

[FONT=&quot]As deep and apart in our sadness

[/FONT]​

[FONT=&quot]Still, many stood for us deceiving[/FONT]​

[FONT=&quot]Faithless, they claimed to be our friends[/FONT]​

[FONT=&quot]Soulless, they told us of their hurt and ache [/FONT]​

[FONT=&quot]And of the truth for’em we can make

[/FONT]​

[FONT=&quot]In thine might I’ve professed love,[/FONT]​

[FONT=&quot]In my eyes you claimed my soul[/FONT]​

[FONT=&quot]And my heart harken’d to see you[/FONT]​

[FONT=&quot]And your eyes wished for a kiss

[/FONT]​

[FONT=&quot]Come, I say, as you are, to me,[/FONT]​

[FONT=&quot]Come , I pray, as a man, can be[/FONT]​

[FONT=&quot]Leave those feeble spites [/FONT]​

[FONT=&quot]Let’s be us, come, let us live, let us glee.



[/FONT]​

I deka ke se spojat, na mamataaa! Sepak, greota e da e nespodelena, neli!

[FONT=&quot]

Праскозорна до жал[/FONT][FONT=&quot]’[/FONT][FONT=&quot]квечерница


[/FONT]​

[FONT=&quot]Од сутрин, со радост, нит[/FONT][FONT=&quot]’[/FONT][FONT=&quot] дождец ме тмури денов[/FONT]​

[FONT=&quot]А од мугрина, часој минам насеман в светлина[/FONT]​

[FONT=&quot]И сал облак замин, на сонцевини[/FONT]​

[FONT=&quot]Ми осјајува светлини на усни насмевни

[/FONT]​

[FONT=&quot]И денувам изискриво ко звезда месечини[/FONT]​

[FONT=&quot]Игрувам и проигрувам како зрак трептливо[/FONT]​

[FONT=&quot]На исчек в небид на сонца засјајни[/FONT]​

[FONT=&quot]Чиниш ништам од небата темни облаци

[/FONT]​

[FONT=&quot]Пладнеам со веселија, на душа мевлем[/FONT]​

[FONT=&quot]Надежни искриви ми бликаат полносрцја[/FONT]​

[FONT=&quot]На пладневни, од ден дни, среќии[/FONT]​

[FONT=&quot]Што в душа како соблазнија ми цветаат

[/FONT]​

[FONT=&quot]Небрег, на самрак, кораевам по[/FONT][FONT=&quot]’[/FONT][FONT=&quot]тебе[/FONT]​

[FONT=&quot]И веѓа муртена ми на[/FONT][FONT=&quot]’o[/FONT][FONT=&quot]ко наклапија[/FONT]​

[FONT=&quot]Збор, ни дума, глас нема, чемерам од молчелија, [/FONT]​

[FONT=&quot]Одни[/FONT][FONT=&quot]’[/FONT][FONT=&quot]збор, чекам за милостења, те нема... [/FONT]​

 

[RocknRolaa]

Страдание

Ќе те чекам во темнината на надежта,
зад аголот на вечноста
имам за тебе многу зборови,тивки
никогаш неизречени.
Ќе те чекам во неповратот,
блиску до мојата судбина,
имам за тебе погледи,длабоки
никогаш неподелени.
Роден си со мојата самосвесност,
со појавата на желбите..
Ти ги исцртав контурите на лицето,
ти го познавам допирот..
Благословен нека е човечкиот сон
кој те создаде..

 

[Braum]

Пропаднати уметници-не им бега форум
катче, место за издишување од стомак огорчениот воздух
На работ на егзистенција значи повеќе слободно време
мониторот на валканата транзицијата лик единсвен и еден
Тастатурата ги трпи гневните потисоци на прстите
прсти кој создавале уметност спречени од властите
Правдата купена, медиумите државни
луѓето на работ на општеството никогаш неслушнати
Земја каде комунизмот се вика демократија
каде државната каса се полни со парите од роднините на печалба
Земја каде државните фабрики, медиуми...се сметаат за приватни
каде што невработеноста се мери од државни анкети лажирани
Министри од ОН,ОБСЕ,ЕУ пратени да молчат од нашите платени
па народот се чуди зошто во евроатлантските организации уште не сме прифатени
Уште долги години ќе нема кај нас око и уво за уметност
во џунгла како нашата неможе да опстои такво нешто​