Букурешки договор - пеколен за Македонија!

A

anaveno

Гостин
The Treaty of Bucharest, August 10, 1913




1. NEGOTIATION
The Treaty of Bucharest was concluded on August 10, 1913, by the delegates of Bulgaria, Roumania, Serbia, Montenegro, and Greece. As Bulgaria had been completely isolated in the Second Balkan War, and as she was closely invested on her northern boundary by the of Roumania on her western frontier by the allied armies of Greece and Serbia, and in the East by the Turkish Army, she was obliged, in her helplessness, to submit to such terms as her victorious enemies chose to impose upon her. All important arrangements and concessions involving the rectification of the controverted international boundary lines were perfected in a series of committee meetings, incorporated in separate protocols, and formally ratified by subsequent action of the general assembly of delegates.

2. TERMS
By the terms of the treaty, Bulgaria ceded to Roumania all that portion of the Dobrudja lying north of a line extending from the Danube just above Turtukaia to the western shore of the Black Sea, south of Ekrene. This important territorial Concession has an approximate area of 2,687 square miles, a population of 286,000, and includes the fortress of Silistria and the cities of Turtukaia on the Danube and Baltchik on the Black Sea. In addition, Bulgaria agreed to dismantle all existing fortresses and bound herself not to construct forts at Rustchuk or at Schumla or in any of the territory between these two cities, or within a radius of 20 kilometers around Baltchick.

3. SERBIA'S GAIN IN TERRITORY
The eastern frontier of Serbia was drawn from the summit of Patarika, on the old frontier, and followed the watershed between the Vardar and the Struma Rivers to the Greek-Bulgarian boundary, except that the upper valley of the Strumnitza remained in the possession of Bulgaria. The territory thus obtained embraced central Macedonia, including Ochrida, Monastir, Kossovo, Istib, and Kotchana, and the eastern half of the sanjak of Novi-Bazar. By this arrangement Serbia increased her territory from 18,650 to 33,891 square miles and her population by more than 1,500,000.


4. GREECE'S GAIN IN TERRITORY
The boundary line separating Greece from Bulgaria was drawn from the crest of Mount Belashitcha to the mouth of the Mesta River, on the Aegean Sea. This important territorial concession, which Bulgaria resolutely contested, in compliance with the instructions embraced in the notes which Russia and Austria-Hungary presented to the conference, increased the area of Greece from 25,014 to 41,933 square miles and her population from 2,660,000 to 4,363,000. The territory thus annexed included Epirus, southern Macedonia, Salonika, Kavala, and the Aegean littoral as far east as the Mesta River, and restricted the Aegean seaboard of Bulgaria to an inconsiderable extent of 70 miles, extending from the Mesta to the Maritza, and giving access to the Aegean at the inferior port of Dedeagatch. Greece also extended her northwestern frontier to include the great fortress of Janina. In addition, Crete was definitely assigned to Greece and was formally taken over on December 14, 1913.

5. BULGARIA'S GAIN IN TERRITORY
Bulgaria's share of the spoils, although greatly reduced, was not entirely negligible. Her net gains in territory, which embraced a. portion of Macedonia, including the town of Strumnitza, western Thrace, and 70 miles of the Aegean littoral, were about 9,663 square miles, and her population was increased by 129,490.


6. APPRAISEMENT OF THE TREATY
By the terms of the Treaty of Bucharest, Roumania profited most in proportion to her sacrifices. The unredeemed Roumanians live mostly in Transylvania, the Bukovina, and Bessarabia, and therefore the Balkan wars afforded her no adequate opportunity to perfect the rectification of her boundaries on ethnographic lines.

The humiliating terms imposed on Bulgaria were due to her own impatience and intemperate folly. The territory she secured was relatively circumscribed; she had failed to emancipate Macedonia, which was her avowed purpose in entering the war; she lost the districts of Ochrida and Monastir, which she especially coveted; she was assigned only a small line on the Aegean, with the wretched port of Dedeagatch; and she was obliged to forfeit her ambition as the leader of the Balkan hegemony.

Greece, though gaining much, was greatly dissatisfied. The acquisition of Saloniki was a triumph; she was assigned the port of Kavala and the territory eastward at the insistence of the King and the army and contrary to the advice of Venizelos; in the northwest Greece encountered the opposition of Italy by urging her claims to southern Albania; in the assignment of the Aegean Islands she was profoundly dissatisfied; and she still claims 3,000,000 unredeemed conationals.

The fundamental defects of the Treaty of Bucharest were that (1) the boundaries which it drew bore little relation to the nationality of the inhabitants of the districts affected, and that (2) the punishment meted out to Bulgaria, while perhaps deserved in the light of her great offense in bringing on the, Second Balkan War, was so severe that she could not accept the treaty as a permanent settlement. While Serbia, Greece, and Roumania can not escape a large share of the blame for the character of the treaty, it should not be forgotten that their action at Bucharest was in large measure due to the settlement forced upon the Balkan States by the great powers at the London conferences.

Source: Anderson, Frank Maloy and Amos Shartle Hershey, Handbook for the Diplomatic History of Europe, Asia, and Africa 1870-1914. Prepared for the National Board for Historical Service. Government Printing Office, Washington, 1918.
 

fmi

Член од
1 февруари 2007
Мислења
13.039
Поени од реакции
2.270
И така,проверих и никаде нема време на договора ни 1 ни 5 ни 100 години.Договора не е во сила след 1918 година,кога е П'рвата светска војна и има редици от договори.Сега границите на д'ржавите во Европа са от Парижкија мирен договор след Втората Светска војна.Сакајте да ревизирате Парижкија мирен договор,а не Букерешкиеја.:salut:
 

Струмикс

Еден...не го знаеш!
Член од
9 декември 2005
Мислења
13.811
Поени од реакции
3.346
Незабавно ни врнете ни Струмица - по силата на Букурешткиот договор таа е бугарска териториjа и си ja сакаме веднага.
Дури сега го видов мислењево!

Која бе бугарска територија?! :pos:

Да вратите се до после Благоевград, а исто и Грците.
Тоа е МАКЕДОНИЈА!
Ти текнува? Не е Б`лгарија!

Бугарска територија само во најлудите санстефански сништа, и во главите на Красиmir Kaракачанов и Волен Сидорев можеби, а и на мојот омилен пациент Божо Димитров.
 

paradigm

The one&only
Член од
11 јуни 2007
Мислења
379
Поени од реакции
5
Tatar, a koga ke prestanete da provocirate i da kradete, osobeno da tvrdite deka ne postoime, deka ja priznavate Makedonija, no ne i nejziniot narod i jazik, togas.
V red, se ubavo sto rece e v red, ama odi glej si i opraj si rakovodstvoto, pa posle raskazuvaj ni nam.
Аз с'м 2м. с'с сини очи и светла коса.Најстина ли си мислиш,че с'м татар?!?!?!!?
Евала им на татариве,ако сички беа као мен...
 
Член од
17 март 2005
Мислења
11.493
Поени од реакции
1.587
Ako si takov, togash teshko e da si Tatar t.e. potomok na Bugarite.

I ne se spori za tebe lichno, tuku za etnosot Bugari.

Daj da ne zabeguvame so vakvi komentari.
 
A

anaveno

Гостин
"Аз с'м 2м. с'с сини очи и светла коса.Најстина ли си мислиш,че с'м татар?!?!?!!?
Евала им на татариве,ако сички беа као мен."

АУУУ... ДВЕ ЧЕРВЕНИ ЧУДА ПРАВАТ.


Он топик:
Од Берлинскиот конгрес до Првата светска војна македонското прашање претставувало најтежок, најкомплициран и најдолготраен проблем со кој се соочувале Османлиската империја и големите сили.

Всушност, настанал тогаш кога големите сили настојувале да ги остварат своите интереси на Балканот, а соседните земји да завладеат со Македонија.
Ова прашање добивало во актуелност со геостратешката положба на македонската територија и со етничкиот состав на населението.

Ванче Стојчев
 
Член од
18 јули 2007
Мислења
107
Поени од реакции
0
Добре заварили на всички в'в форума. Букурешткијат мирен договор, както сте прочели, е договор между Царство Б'лгарија и всички останали д'ржави. Нормално - като победена страна, тја губи всичко. Тој обаче е неразривно св'рзан с причините за Втората балканска или Междус'јузническа војна. Междус'јузническа е леко странно название, заштото на практика Б'лгарија војува едновременно с Г'рција, С'рбија и Рум'нија, като Турција с'што придвижва армијата си к'м границата. А причината за това е договор'т между Г'рција и С'рбија отпреди Балканската за подјалба на Македонија и с'вместни дејствија срешту Б'лгарија. Договор'т обаче вече е денонсиран след Втората световна.
Толкоз за историјата. Личното ми мнение е, че Македонија и Б'лгарија са и винаги ште останат две отделни д'ржави. Нашата д'ржава е предала своја интерес след 46г. под натиска на Коминтерна и сега нјамаме право да се б'ркаме в македонските работи. Само дето ср'бската пропаганда се опитва да подд'ржа умишлено напрежението, ама все повече не се получава. Всјака година почивам на Охрид и демагогијата и комплексите все-повече избледнјават. Обштуването с хората е отлично, отношението между б'лгари и македонци - с'што.
А иначе цјалијат ми род по баштина линија е от Егеја (Белотинци, Драмско) - изселени 1923г. И сега си ни викат македонци и с'м много горд. Обаче тука така си викаме - македонец, мајна, шоп и т.н. А иначе сме си на п'рво мјасто б'лгари. Ајде с'с здраве и стига сте се занимавали с глупави зајажданија.
 

ivana87

magic is everywhere
Член од
7 јуни 2007
Мислења
1.613
Поени од реакции
220
Ех мале бугарска работа.

Македонија никогаш нема да биде во Бугарија-Татарија. :P
 
Член од
18 јули 2007
Мислења
107
Поени од реакции
0
Так и надо

Струмикс в'двори ред малце.
Договор'т е денонсиран, пак повтарјам след Втората световна. През 1941 г. Рум'нија вр'шта на Б'лгарија јужна Добруджа, което не се променјаи и след 9 мај 1945 и на практика д'ржавата ни е единственија с'јузник на Рајха, којато не губи, а даже печели след војната. Е това си е била б'лгарска територија, ама 1913 сме ја отст'пили на рум'нците. Ама за всичко е "виновен" СССР, којто ни спасјава от точештите з'би с'рби, г'рци и други подобни.
Но зашто не разгледате причините, довели до Междус'јузническата војна и в с'става на која армија се бие македонското оп'лчение срешту турците - ср'бската, гр'цката, черногорската или б'лгарската. Пред мен са двете грамоти за медали за храброст( војнишки - дава се само когато си ранен в бој ) на прадедо ми - "Почват с Ниј Фердинанд..." Е за това с'м горд, че с'м потом'к на б'лгарин от Егејска Македонија, нај-истинските б'лгари на светот.
 

Струмикс

Еден...не го знаеш!
Член од
9 декември 2005
Мислења
13.811
Поени од реакции
3.346
Е за това с'м горд, че с'м потом'к на б'лгарин от Егејска Македонија, нај-истинските б'лгари на светот.
Зошто си се пишал Македонец76?!

Турко-монголски Бугари во Македонијам вклучувајќи го и нејзиниот егејски дел, НИКОГАШ не се населиле ниту пак се измешале со домородните Македонци.

Јасно ти е дека дедо ти е излажан за да го прими името на тој турко-монголски народ од Централан Азија, така?
 
Член од
18 јули 2007
Мислења
107
Поени од реакции
0
тука

Е познај, другите беха заети никове...
Мајтап, а зашто не и кој тогаз е кривиот, зер мојот прадедо, дека ми разказвал за војните и дека ми велел да смо македонски б'лгари. Немој така, зашто сите от егеја и беломорието са бегали нај-много во Б'лгарија, а не во Србија, Рум'нија или другаде. Нали не са били б'лгари. и во Б'лгарија сите са добили земја и пари за к'шти. Немој така, просто вашата версија е мноооого по куца от нашата и това е факт безспорен. Ама сега да верувам на тебе, а не на оно што ми е велел прадедо - нивгаж. А нај-интересно ми е какво сада велат старите кај вас - дали си ги питал бар веднаж. аз много п'ти и просто нјамаш представа колко са напред во мисленето от сите нас.
 

Струмикс

Еден...не го знаеш!
Член од
9 декември 2005
Мислења
13.811
Поени од реакции
3.346
Моите предци бегале од егејска Македонија некаде 1860-65 (погоди зошто), па дошле накај Струмица.

И дедо ми раскажувал нешто, и дека бил и српски а и бугарски војник, ама аманет оставил дека е Македонец. Ако беше точно тоа што го тврдите за Македонците, аради некои работи кои ми се случиле со мојата фамилија, јас ќе бев сега најголемиот Бугарин тука. Ама не сум, Македонец сум.

Доста беше офтопик. Сега по темата:

Кога Струмица е дадена на Србија 1920 мислам, народот од Струмица не бега во Бугарија, како што тврдите вие.
Се повлекува само војската, и понекој ваш „фан“, кои се враќаат 1941, како демек „ослободители“ и пропагатори.
 

Bacillus gagous

Biohazardous
Член од
21 јануари 2006
Мислења
7.380
Поени од реакции
168
Член од
17 февруари 2005
Мислења
190
Поени од реакции
4
Букурешкиот мировен договор од 28 јули 1913 година

Букурешки договор за мир

Склучен помеѓу Бугарија, Грција, Црна Гора, Романија и Србија
Потпишан на 28 јули (10 август) 1913 год.

Неговото Величество Царот на Бугарите од една страна и Нивните величества Царот на Елините, Царот на Романија и Царот на Србија, од друга страна, водени од желбата да се стави крај на воената состојба, која постои меѓу нивните почитувани држави, сакајќи да внесат ред и мир меѓу нивните народи, ставени на долготрајни проби, решија да склучат еден завршен договор за мир. За таа цел, нивните Величества ги назначија своите полномошници, имено:

Неговото Величество, Царот на Бугарите:

Неговото Превозходство, Господин Димитар Тончев, Негов министер за финансии; Генерал–мајорот Иван Фичев, началник на штабот на Неговата армија; Господин Сава Иванчев, доктор по право, бивш потпретседател на Народното Собрание; Господин Симеон Радев и Полковникот од Генералниот штаб Константин Станчев.

Неговото Величество, Царот на Елините:

Неговото Превозходство Елефтериос Венизелос, Негов Министер – Претседател, Министер на Војната; Неговото Превозходство Господин Димитар Панас, ополномоштен Министер; Господин Никола Политис, професор по меѓународно право на Парискиот универзитет; Капетан К. Пали и капетан А. Ексадактилос.

Неговото Величество, Црно-горскиот Крал:

Неговото Превозходство Генерал – Сердар Јанко Вукотиќ, Неговиот Министер Претседател и Министер на војната; Господин Иван Матановиќ, бивш Црногорски отправник на работите во Цариград.

Неговото Величество Романскиот Крал:

Неговото Превозходство Господин Титу Мајореску, Негов Министер Претседател и Министер за Внатрешни работи; Неговото Превозходство Господин Александар Маргиломан, Негов Министер за финансии; Неговото Превозходство Господин Таке Јонеску, Негов Министер за Внатрешни работи; Неговото Превозходство Господин Константин Г. Дисеско, Негов Министер за Вероисповед и Народна Просвета; Генерал Аѓутант на дивизија К. Коанда, Главен Инспектор на артилеријата и Полковникот К. Христеско, Помошник Началник на Штабот на Неговата армија.

Неговото Величество Српскиот Крал:

Неговото Превозходство Господин Никола П. Пашиќ, Негов Министер Претседател и Министер за надворешни работи; Неговото Превозходство Господин Михаил Г. Ристиќ, Вонреден пратеник и Ополномоштен Министер во Букурешт; Неговото Превозходство Д-р Мирослав Спалаиковиќ, Вонреден Пратеник и Ополномоштен Министер; Полковник К. Смиљаниќ и Потполковник Д. Калафатовиќ, кои, согласно на предлогот на Кралската Влада на Романија, се собраа на конференцијата во Букурешт, снабдени со соодветни ополномоштувања. Бидејќи среќно е постигната согласност помеѓу нив, тие постигнаа согласност за следните уредби:

Чл. 1. – Од денот на размената на ратификациите на овој договор, ќе има мир и пријателство меѓу Неговото Величество Царот на Бугарите, Неговото Величество Царот на Грците, Неговото Величество Црногорскиот Крал, Неговото Величество Романскиот Крал, Неговото Величество Српскиот Крал, како и меѓу Нивните наследници и следбеници, Нивните држави и почитувани поданици.

Чл. 2. – Меѓу Царството Бугарија и Царството Романија, старата граница меѓу Дунав и Црно Море се коригира согласно на протоколот, составен од почитуваните воени делегати и приклучен кон протоколот број 5 од 22 јули (4 август) 1913 г. на Букурешката конференција, како што следи подолу:

Новата граница тргнува од Дунав, погоре од Тутракан по течението на реката и стигнува до Црно Море, на југ од Екрене.

Меѓу тие две крајни точки на пограничната линија се наоѓа трасата, означена на картата 1/100.000 и 1/200.000 на романскиот Генерален Штаб и согласно на описот приложен кон овој член.

Изричито е договорено Бугарија да ги отстрани, најдоцна во рок од две години, постојната опрема во утврдувањата и нема да постројува нови во Русе, Шумен, во меѓупросторот и во зоната дваесет километри околу Балчик.

Една мешовита комисија, составена од еднаков број претставници на двете високи договорни страни, ќе биде задолжена, пред истекот на петнаесет дена од потпишувањето на овој договор, да го спроведе трасирањето на новата граница на самото место, согласно на претходните уредби. Таа комисија ќе ја уреди поделбата на недвижните имоти и капиталите, кои досега им припаѓале на окрузите, општините или селата. Во случај на несогласувања во врска со трасата и мерките што се превземаат, двете високи договорни страни се согласуваат да се обратат до трета пријателска влада, со молба да назначи еден арбитер, чие решение за спорните точки ќе се смета за конечно.

Чл. 3. – Меѓу Царството Бугарија и Царството Србија, границата ќе врви, согласно на протоколот, составен од почитуваните воени делегати и приклучен кон протоколот бр. 9 од 25 јули (7 август) 1913 год. на Букурешката конференција, по следната траса:

Пограничната линија тргнува од старата граница, од врвот на Патарица, следува старата турско – бугарска граница и вододелницата меѓу реките Вардар и Струма, со исклучок на горното течение на Струмица, кое останува во српска територија; таа завршува кај планината Беласица, каде ќе се поврзе со бугарско – грчката граница.

Подетален опис на таа граница и нејзината траса на картата 1/200.000 на австрискиот генерален штаб се прилог кон овој член.

Една мешовита комисија, составена од претставници на двете договорни страни, ќе биде задолжена, пред истекот на петнаесет дена од потпишувањето на овој договор, да ја утврди на самото место трасата на новата граница, согласно на претходните уредби. Таа комисија ќе ја уреди поделбата на недвижните имоти и капиталите, кои досега им припаѓале на окрузите, општините или селата. Во случај на несогласувања во врска со трасата и мерките што се превземаат, двете високи договорни страни се согласуваат да се обратат до трета пријателска влада, со молба да назначи еден арбитар, чие решение за спорните точки ќе се смета за конечно.

Чл. 4. – Прашањата, кои се однесуваат за старата бугарско – српска граница, ќе се уредат според постигнатата согласност меѓу двете договорни страни, што е обележано во протоколот приклучен кон овој член.

Чл. 5. - Меѓу Царството Бугарија и Царството Грција ќе биде границата како што следи во протоколот, сосатавен од почитуваните воени делегати и приложен кон протоколот бр. 9 од 25 јули (7 август) 1913 год. на Букурешката конференција, и тоа следната траса:

Граничната линија тргнува од новата бугарско – српска граница по гребенот на планината Беласица и завршува кај вливот на реката Места во Егејското Море.

Меѓу тие две крајни точки на пограничната линија се наоѓа трасата, означена на картата 1/200.000 на Австрискиот Генерален Штаб и согласно на описот приложен кон овој член.

Една мешовита комисија, составена од претставници на двете договорни страни, ќе биде задолжена, пред истекот на петнаесет дена од потпишувањето на овој договор, да ја утврди на самото место трасата на новата граница, согласно на претходните уредби.

Таа комисија ќе ја уреди поделбата на недвижните имоти и капиталите, кои досега им припаѓале на окрузите, општините или селата. Во случај на несогласувања во врска со трасата и мерките што се превземаат, двете високи договорни страни се согласуваат да се обратат до трета пријателска влада, со молба да назначи еден арбитар, чие решение за спорните точки ќе се смета за конечно.

Изрично е договорено дека, отсега натаму Бугарија се откажува од секакви претензии од островот Крит.

Чл. 6. – Седиштата на главните штабови на почитуваните армии веднаш ќе бидат известени за потпишувањето на овој договор. Бугарската влада се задолжува да ја сведе, својата армија во мирновремен состав, уште на следниот ден по давањето на соопштението. Таа ќе ја испрати војската во гарнизоните, каде ќе се пристапи, во најкусо време, кон враќање на разните видови на резервисти во нивните огништа.

Војската, чии гарнизони се наоѓаат во зоната окупирана од армија на некоја од високите договорни држави, ќе се испрати на друг пункт од старата бугарска територија и може да се поврати во вообичаените свои гарнизони само после испразнувањето на гореспоменатаата окупациона зона.

Чл. 7. – Испразнувањето на бугарската територија, било стара или нова, треба да започне веднаш по демобилизацијата на бугарската армија и ќе се приврши најдоцна за 15 дена.

За тоа време демаркационата зона на активната романска војска ќе биде означена од линијата: Свиштов – Ловеч – Турски Извор – Гложене – Златица – Мирково – Араба Конак – Орхане – Мездра – Враца – Берковица – Лом – Дунав.

Чл. 8. – За време на окупацијата на бугарската територија, различните армии го задржуваат правото на реквизиција на она со кое се располага преку него во исплаќање.

Тие слободно ќе ги користат железничките пруги за превоз на војски и храна од секаков вид, без како и да е обештетување во корист на месната власт. Болните и ранетите ќе бидат под заштитата на споменатите војски.

Чл. 9. – Во што е можно покус рок по размената на ратификацијата на овој договор, сите воени заробеници ќе бидат меѓусебно разменети.

Владите на високите договорни страни ќе назначат специјални комесари, задолжени со приемот на заробениците.

Сите заробеници во рацете на една влада ќе се предадат на комесарот на владата на кого му припаѓаат, или на надлежниот од него ополномоштен претставник во местото кое ќе го определат заинтересираните страни.

Владите на високите договорни страни со взаемна почит и по можност веднаш по предавањето на сите заробеници, ќе си поднесат сметки за трошоците околу грижата и издршката за заробениците од денот на заробувањето до денот на смртта или враќањето. Прифаќање нема да се прави меѓу сумите кои ги должи Бугарија на една од другите договорни страни и оние кои ги должат другите високи договорни страни на Бугарија, така што разликата да се испрати на владата – кредитор што поскоро по размената на горе споменатите сметки.

Чл. 10. – Овој договор ќе се ратификува и ратификациите ќе се разменат во Букурешт во рок од 15 дена или порано, ако тоа биде можно.

Потврдено од почитуваните полномошници со нивни потпис и поткрепено со печат.

Потпишан во Букурешт на 28 ден од месец Јули (10 ден на месец август) 1913 год.

Потпишале:

За Бугарија:
Д. Тончев, Генерал Фичев, Д-р С. Иванчев, С. Радев и Потполковник Станчов.

За Грција:
Е. К. Венизелос, Д. Панас, Н. Политис, Капетан Ексадактилос, Капењтан Пали.

За Црна Гора:
Генерал Сердар Јован Вукотиќ, И. Матановиќ.

За Романија:
Т. Мајореско, Ал. Маргиломан, Такне Јонеску, С. Ж. Дисеску, Генерал – Аѓутант Коанда, Полковник С. Кристеску.

За Србија:
Никола П. Пашиќ, М. С. Ристиќ, М. Спалаиковиќ, Полковник Смиљаниќ, Потполковник Д. Калафатовиќ.
 

Kajgana Shop

На врв Bottom