- Член од
- 14 април 2008
- Мислења
- 1.257
- Поени од реакции
- 914
Со оглед на тоа што за ова прашање сум посветил многу време можам самоуверено да кажам дека може со филозофија која глобално ги користи сознанијата од емпирискиот свет да се ДОКАЖЕ ПОСТОЕЊЕТО НА БОГА. За ова навистина кога би ги собрал сите пред се логичко-филозофски докази одговорот на ова прашање би бил сосема јасен и повеќето кои не верувале поради незнаење би рекле „како не сум го согледал тоа колку евидентно е Божјото присуство во се околу нас“ сигурен сум дека нема да има одговор ниту еден атеист. Но оние кои не веруваат не поради незнаење туку поради самоволниот избор да не го признаат постоењето на Господ Бог, не може да бидат уверени бидејќи едноставно тие не сакаат да веруваат независно од вистината.
Само малку попродлабочено размислување доведува до потврда и докажување на постоењето на Бог. Откако ќе се потврди тоа впрочем се осознава дека Бог ги поставил работите за Неговото постоење да биде целосно евидентно но намерно ја отстранил самоевидентноста, т.е ги поставил нештата да имаат некаков превез така што човекот за да го открие Бога тоа нема да биде самоевидентно туку ќе треба искрено да посака да го открие одговорот на ова прашање и тоа ќе се покаже како очигледно. На тој начин никој нема да може да се оправда зошто не поверувал (поради очигледната евидентност), а истовремено нема да се најде во ситуација да биде принуден да верува (САМОевидентноста е отстранета). Искреноста на човекот ќе се искаже за да го признае евидентниот, но самоевидентно прикриен Бог „во позадината“ на сите нешта.
За откривање на Бог преку емпириските докази тешко да може да биде остварливо. Природата на емпириските докази е таква што тие поради сестраноста секогаш влечат потреба од сезнаење на надворешните врски со предметот/појавата за целосен одговор за самиот предмет/појава. А таквата можност да се биде присутен секогаш во се ја има само сеприсутниот Бог. Зависно од моменталната позиција дел од научните докази ќе одат во прилог на Неговото постоење, за понатамошното испитување да ги негира тие гледишта, за повторно некои други докази да го потврдуваат Неговото постоење. Пример одредени статистики кои го утврдуваат влијанието на верата врз животните последици на оние кои веруваат и не веруваат од една страна го потврдуваат постоењето на Бога. Така неверниците имаат многу поголеми животни проблеми од верниците, неспоредливо поголемо учество во криминал, поголем број на разводи, поголем број на физички несреќи, се изјаснуваат како понесреќни во животот од верниците и слично. Но зависи од друга перспектива верата изгледа како поштетна за оние кои веруваат. Така на пример оние кои не веруваат имаат во просек повисоко образование, а и побогатите луѓе претежно се неверници, посиромашните повеќе веруваат во Бога. Меѓутоа тоа е така бидејќи поради сестраноста постојано е потребно некоја друга ставка тука да се додаде за да се открие причината зошто. Исто така неверувањето може некое време да изгледа како позитивно, но со тек на време завршниот исход да излезе многу лош. Секој предмет и појава од овој свет е поврзана со целиот свет и во себе ги носи врските со се. Така што само целината може да даде одговор. Таква наука е филозофијата (теологијата). Одделните природни науки не ја согледуваат целината. Нивните испитувања ќе одат и во двата правци зависно од земените фактори на испитување.
Православната теолошка схоластика е ненадмината во одговорите на овие прашања. Штета што светот за да ја има слободата на своето самоволие ја отфли и примитивизира таа литература така што дури и луѓето кои се родени како православни христијани немаат појма за нејзините одговори за светот и Творецот дарувани од Светиот Дух, а пренесени од православните богослови.
Филозофско-теолошките докази за постоењето на Бога ги има безброј, бидејќи немам време ќе стартувам со неколку најкратко што можам.
Предвечноста, почетокот:
Оној поим кој го нарекуваме Бог ја има предиспозицијата на предвечност, т.е. постоел од секогаш. Значи не зборуваме дали Бог постои или не постои. Зборуваме за тоа дека филозофско-логички погледнато поимот Бог има атрибут на предвечност, т.е. нема почеток постоел од секогаш. Од друга страна природата нема предиспозиција на атрибутот предвечност. Ако кажеме дека природата постоела од секогаш, т.е. била предвечна тогаш тоа веќе не е природата тогаш таа носи атрибут на Бог, односно таа е Бог или некаде „во нејзе“ е Бог. Предвечната природа го докажува Бог. Бидејќи незамисливо е дека нешто започнало од ништо овој свет мора да имал предвечност. Не може туку така да стартува нешто без да има причина, без нешто друго да постои. Од празно не може без причина да настане нешто. Дури и ако се тврди дека од празното ништо настанало нешто тоа упатува на трансцендентноста на овој свет, односно пак ќе ја потврди божествената природа на постоечкиот свет. Каде и да тргнеш се потврдува постоењето на Господ. А трансцендентноста да не завлегувам е лесно докажлив Божји атрибут. Впрочем таа трансцендентност на светот врвните научни теории теоријата на релативитетот и квантната теорија и други слични ја потврдуваат. Така што чисто испитувајќи ги самите поими и без да се земаат докази излегува дека поимот Бог има способност да го објасни прапочетокот кој за нас е тешко сфатлив но единствено можен. Овој проблем како и други проблеми се решаваат ако човек ја сфати трансцедентноста. Преку нејзе се даваат одговорите на оние атеистички проблеми од типот „Дали Бог може да створи нешто кое ќе биде посилно од Него“. Ако може тогаш ќе створи нешто што го ограничува т.е. не би бил семоќен, не би бил Бог, ако не може, бидејќи не може, уште од старт тоа докажува дека не е Бог. Но сфаќајќи ја трансцедентноста на Бог се добива одговорот. Бог може да создаде нешто што е посилно од Него од кое Тој сепак ќе остане посилен. Впрочем за Бог не постојат поимите повеќе или поголемо или било што по... бидејќи за Бога физичките закони не важат, а тие се „одговорните“ за појавата „повеќе-помалку“ според законите на овој свет. За Него не постои време ниту простор. Со оглед на сепофатноста се постои сврзано во еден миг кој вечно трае. Ние пак сме внатре во тој миг и простор. Дури и не постои ни ништото, бидејќи се е Бог. Тој е сеопфатен и сеприсутен во позадина над, под во секој правец. Каде и да се побара може да се најде ако се побара со искрена желба.
Случајноста:
Атеистичкиот материјализам тврди дека нашето постоење е случајно. Можело да биде но можело и да не биде. Тоа значи дека сме имале среќа што сега постоиме. Случајноста случајно одела во правец на нашето постоење и ете сме ние вакви какви што сме во ваква случајно настаната ситуација. Но да го поставиме прашањето: што кога тој развој ќе биде прекинат од некоја опасна несреќна случајност која е доволно голема да избрише секаква трага за постоењето наше или било чие кое не успеало да се обожи. Бидејќи ние немаме никаква заштита освен ние самите, а ние не сме богови, односно не го контролираме бескрајниот свет, кога и да е тој бескраен свет случајно ќе не уништи. Ако тврдите дека нашето постоење е случајно и во тоа нема предумисла тогаш сигурно ќе се согласите дека случајноста не може вечно да ни оди во полза. Вистинско чудо е како во ситуацијата 50/50 за извлекување на бела или црна случајност ние како човештво постојано извлекуваме бела случајност. А ако ни оди во полза цело време, како и еве што ни оди во наша полза тогаш нешто или некој Семоќен не штити таа случајност да не не уништи.
Ако ние имаме потенцијал за бескраен развој тогаш ние сме богови уште од почетокот. А ако не сме богови или не станеме богови тогаш кога и да е непособноста за контрола на надворешниот свет ќе не уништи.
Ако не сме богови, ниту сакаме да бидеме, значи ниту имаме ниту ќе имаме целосна контрола, ниту нешто друго посилно од светот во кој живееме не брани освен ние самите, порано или подоцна тој развој ќе биде прекинат од некоја опасна несреќна случајност која е доволно голема да избрише секаква трага за постоењето наше или било чие кое не успеало да се обожи. Морам да скратам бидејќи во овој правец има уште доста да се пишува, мислам дека за оние се способни за логичко размислување јасно им е смислата на горната логика.
Бидејќи видов дека некои се потсмеаа за Адам и Ева, за Небесниот свет и слични други нешта, само да им кажам, дека се си има смисла ако биде правилно објаснето и навистина правите грешка што намерно ги примитивизирате јасните посочувања на Бога за пораките кои ги испраќа преку тие есенцијални откритија. Самиот Бог оставал елементи да укаже да не бидат овие слики сфатени премногу обично, туку да се побара подлабоката вистина што е пренесена преку нив.
Само малку попродлабочено размислување доведува до потврда и докажување на постоењето на Бог. Откако ќе се потврди тоа впрочем се осознава дека Бог ги поставил работите за Неговото постоење да биде целосно евидентно но намерно ја отстранил самоевидентноста, т.е ги поставил нештата да имаат некаков превез така што човекот за да го открие Бога тоа нема да биде самоевидентно туку ќе треба искрено да посака да го открие одговорот на ова прашање и тоа ќе се покаже како очигледно. На тој начин никој нема да може да се оправда зошто не поверувал (поради очигледната евидентност), а истовремено нема да се најде во ситуација да биде принуден да верува (САМОевидентноста е отстранета). Искреноста на човекот ќе се искаже за да го признае евидентниот, но самоевидентно прикриен Бог „во позадината“ на сите нешта.
За откривање на Бог преку емпириските докази тешко да може да биде остварливо. Природата на емпириските докази е таква што тие поради сестраноста секогаш влечат потреба од сезнаење на надворешните врски со предметот/појавата за целосен одговор за самиот предмет/појава. А таквата можност да се биде присутен секогаш во се ја има само сеприсутниот Бог. Зависно од моменталната позиција дел од научните докази ќе одат во прилог на Неговото постоење, за понатамошното испитување да ги негира тие гледишта, за повторно некои други докази да го потврдуваат Неговото постоење. Пример одредени статистики кои го утврдуваат влијанието на верата врз животните последици на оние кои веруваат и не веруваат од една страна го потврдуваат постоењето на Бога. Така неверниците имаат многу поголеми животни проблеми од верниците, неспоредливо поголемо учество во криминал, поголем број на разводи, поголем број на физички несреќи, се изјаснуваат како понесреќни во животот од верниците и слично. Но зависи од друга перспектива верата изгледа како поштетна за оние кои веруваат. Така на пример оние кои не веруваат имаат во просек повисоко образование, а и побогатите луѓе претежно се неверници, посиромашните повеќе веруваат во Бога. Меѓутоа тоа е така бидејќи поради сестраноста постојано е потребно некоја друга ставка тука да се додаде за да се открие причината зошто. Исто така неверувањето може некое време да изгледа како позитивно, но со тек на време завршниот исход да излезе многу лош. Секој предмет и појава од овој свет е поврзана со целиот свет и во себе ги носи врските со се. Така што само целината може да даде одговор. Таква наука е филозофијата (теологијата). Одделните природни науки не ја согледуваат целината. Нивните испитувања ќе одат и во двата правци зависно од земените фактори на испитување.
Православната теолошка схоластика е ненадмината во одговорите на овие прашања. Штета што светот за да ја има слободата на своето самоволие ја отфли и примитивизира таа литература така што дури и луѓето кои се родени како православни христијани немаат појма за нејзините одговори за светот и Творецот дарувани од Светиот Дух, а пренесени од православните богослови.
Филозофско-теолошките докази за постоењето на Бога ги има безброј, бидејќи немам време ќе стартувам со неколку најкратко што можам.
Предвечноста, почетокот:
Оној поим кој го нарекуваме Бог ја има предиспозицијата на предвечност, т.е. постоел од секогаш. Значи не зборуваме дали Бог постои или не постои. Зборуваме за тоа дека филозофско-логички погледнато поимот Бог има атрибут на предвечност, т.е. нема почеток постоел од секогаш. Од друга страна природата нема предиспозиција на атрибутот предвечност. Ако кажеме дека природата постоела од секогаш, т.е. била предвечна тогаш тоа веќе не е природата тогаш таа носи атрибут на Бог, односно таа е Бог или некаде „во нејзе“ е Бог. Предвечната природа го докажува Бог. Бидејќи незамисливо е дека нешто започнало од ништо овој свет мора да имал предвечност. Не може туку така да стартува нешто без да има причина, без нешто друго да постои. Од празно не може без причина да настане нешто. Дури и ако се тврди дека од празното ништо настанало нешто тоа упатува на трансцендентноста на овој свет, односно пак ќе ја потврди божествената природа на постоечкиот свет. Каде и да тргнеш се потврдува постоењето на Господ. А трансцендентноста да не завлегувам е лесно докажлив Божји атрибут. Впрочем таа трансцендентност на светот врвните научни теории теоријата на релативитетот и квантната теорија и други слични ја потврдуваат. Така што чисто испитувајќи ги самите поими и без да се земаат докази излегува дека поимот Бог има способност да го објасни прапочетокот кој за нас е тешко сфатлив но единствено можен. Овој проблем како и други проблеми се решаваат ако човек ја сфати трансцедентноста. Преку нејзе се даваат одговорите на оние атеистички проблеми од типот „Дали Бог може да створи нешто кое ќе биде посилно од Него“. Ако може тогаш ќе створи нешто што го ограничува т.е. не би бил семоќен, не би бил Бог, ако не може, бидејќи не може, уште од старт тоа докажува дека не е Бог. Но сфаќајќи ја трансцедентноста на Бог се добива одговорот. Бог може да создаде нешто што е посилно од Него од кое Тој сепак ќе остане посилен. Впрочем за Бог не постојат поимите повеќе или поголемо или било што по... бидејќи за Бога физичките закони не важат, а тие се „одговорните“ за појавата „повеќе-помалку“ според законите на овој свет. За Него не постои време ниту простор. Со оглед на сепофатноста се постои сврзано во еден миг кој вечно трае. Ние пак сме внатре во тој миг и простор. Дури и не постои ни ништото, бидејќи се е Бог. Тој е сеопфатен и сеприсутен во позадина над, под во секој правец. Каде и да се побара може да се најде ако се побара со искрена желба.
Случајноста:
Атеистичкиот материјализам тврди дека нашето постоење е случајно. Можело да биде но можело и да не биде. Тоа значи дека сме имале среќа што сега постоиме. Случајноста случајно одела во правец на нашето постоење и ете сме ние вакви какви што сме во ваква случајно настаната ситуација. Но да го поставиме прашањето: што кога тој развој ќе биде прекинат од некоја опасна несреќна случајност која е доволно голема да избрише секаква трага за постоењето наше или било чие кое не успеало да се обожи. Бидејќи ние немаме никаква заштита освен ние самите, а ние не сме богови, односно не го контролираме бескрајниот свет, кога и да е тој бескраен свет случајно ќе не уништи. Ако тврдите дека нашето постоење е случајно и во тоа нема предумисла тогаш сигурно ќе се согласите дека случајноста не може вечно да ни оди во полза. Вистинско чудо е како во ситуацијата 50/50 за извлекување на бела или црна случајност ние како човештво постојано извлекуваме бела случајност. А ако ни оди во полза цело време, како и еве што ни оди во наша полза тогаш нешто или некој Семоќен не штити таа случајност да не не уништи.
Ако ние имаме потенцијал за бескраен развој тогаш ние сме богови уште од почетокот. А ако не сме богови или не станеме богови тогаш кога и да е непособноста за контрола на надворешниот свет ќе не уништи.
Ако не сме богови, ниту сакаме да бидеме, значи ниту имаме ниту ќе имаме целосна контрола, ниту нешто друго посилно од светот во кој живееме не брани освен ние самите, порано или подоцна тој развој ќе биде прекинат од некоја опасна несреќна случајност која е доволно голема да избрише секаква трага за постоењето наше или било чие кое не успеало да се обожи. Морам да скратам бидејќи во овој правец има уште доста да се пишува, мислам дека за оние се способни за логичко размислување јасно им е смислата на горната логика.
Бидејќи видов дека некои се потсмеаа за Адам и Ева, за Небесниот свет и слични други нешта, само да им кажам, дека се си има смисла ако биде правилно објаснето и навистина правите грешка што намерно ги примитивизирате јасните посочувања на Бога за пораките кои ги испраќа преку тие есенцијални откритија. Самиот Бог оставал елементи да укаже да не бидат овие слики сфатени премногу обично, туку да се побара подлабоката вистина што е пренесена преку нив.