Ако ми испадне шанса, странство заминувам и тоа не се мислам ни две минути. Порано сакав да останам овде и да работам, ама сега си мислам за кого и за што?
Да плаќам даноци за двеста илјадна партиска, неспособна администрација, дел од која седи дома и зема плата?
Да плаќам здраствено осигурување, а здраството катастрофа. Наводно имаме независно судство, а судските одлуки се донесуваат во партиските штабови. 20 год. тапкаме во место, затворени како во Аушвиц и никој не вели ни збор за тоа. Па ни сме држава во која ти треба партиска книшка и за работа во која ќе метеш улици, ете до тоа тереџе дојдовме.
Кај го има ова?
Како може да сакаш да останеш во таква држава, ако не си дел од мафијашко-владеачко-удбашките структури?
Македонец си кога треба да платиш даноци, сметки, такси, патарини, а кога ќе побараш услови за подобар живот во својата држава, тогаш си предавник, немакедонец, грчки платеник, нереален, ненормален...
Па луѓе јас и овде работам и се осеќам како странец, барем таму ќе земам пристојна плата и нема да се замарам со тоа како да преживеам од 15-ти до 15-ти во скапана банана држава.