Јас мислев да ги поштедам од психијатриско вештачење, ама, добро... ако не ме сретнуваат мене, тогаш се' што имам да кажам за нив ќе кажам после вештачењето.
... но, доколку сакаш да изградиш случај врз волјата на овие двајца, навистина ќе треба да ја имаш предвид и нивната психичка состојба, hence не знам дали се кредибилни сведоци
Зарем е потребно вештачење и утврдување на психичка состојба, за да некому му се даде право на избор да ја exercise (сори, не можам да најдам мак. термин) својата слободна воља? Зарем тоа не ни е дадено by birth? Затоа прашав, кој од нив двајца има право на избор? Не прашав дали изборот што ќе го направат е правилен или не (според мене, тебе или некој трет), нели?
Тука веќе доаѓаме на тло каде можеме да заклучиме дека како критериум може да го земеме почетокот, така? И дека дефиницијата за почеток е, всушност, она што определува... или оправдува...
Точно така, вечната дилема на прашањето околу абортусот. Кокошката или јајцето, односно кога започнува животот? И таа дефиниција не е иста за секого. Затоа јас барам секој да може сам да си одлучи за себе, да си ја постави линијата согласно совеста и принципите.
Затоа јас конкретно ќе те прашам. Дали јас го имам правото сама да си дадам дефиниција за животот и кога тој почнува, и сама да си одлучам или некој друг треба да ми наложи/ограничи? Тоа е она право на избор за кое јас се залагам, а ти го негираш. Не вели не, затоа што така и ја започна дискусијата. Да си кажеш дека за тебе е неоправдано согласно твоите критериуми е во ред, но некому друг да му го ускратиш правото сам да си каже и одлучи не е во ред.
Ако размислуваме строго технички, можеби ќе се сложиме во многу работи....
Арно ама, ако животот го гледаме технократски, тогаш да го послушаме Шопенхауер и крај.... јас, пак, мислам дека сите си имаме мигови во досегашниот живот кои се толку вредни, што би ни биле доволни за сеќавање дури и кога целиот останат живот би го поминале во зандана (што би рекол Ками).... токму во името на нашите добри мигови не смееме да го ускратиме правото на другите, на нашите неродени деца....
Поздрав
Убава филозофија, ама за под некоја палма со коктел во раце, без грижи и стресови. Но, неприменлива во реалноста, барем не за оние кои се во паника и страв.
За болдот, некој друг може да каже, токму поради сето срање што постои на светов, нема да дозволам моето дете да биде дел од него. Никој нема само добри мигови или само лоши мигови. Затоа, те молам, покажи ја паричката од двете страни.
--- надополнето: 28 март 2012 во 13:20 ---
Мислам дека беше медицински броено. Во третата недела е уште чвор од клетки кој почнува масовно да се множи. Поентата ми беше, има тест кој може да потврди дали девојката е бремена во овој период или не, со тоа што веќе во третата недела се ослободува хормон наречен hCG кој почнува да ја гради плацентата. Мислам дека вакви тестови има и кај нас, ако не грешам? Доста сензитивни тестови, така што се добиваат цврсти резултати.
Штом зборуваш за hCG очигледно си читал, веројатно ги знаеш работите. Третата недела (ако зборуваме медицински броено) ембрионот патува кон матката и се` уште не е вгнезден. Согласно тоа, не може да почне да лачи hCG. Треба некои 6-12 дена по оплодување да стигне и уште некои 3-4 дена за да може hCG да се регистрира во крвта. И така доаѓаме до безмалку терминот за циклус, односно крај на полна 4 недела и почеток на 5 недела. Грешка сум била претходно, проверив, срцето почнува да чука во текот на 5-тата недела, во 7-мата може да се види на ехо.
Се надевам разбираш дека прозорецот што го оставаш отворен е многу тесен, да не речам дека е искипен. Поточно би било да се каже три дена, наместо трета недела. Волку рано дознаваат за бременост само оние што се надеваат и од исчекување прават тест дури и пред време. Или оние ретките совесни. Грото дознаваат во некоја 6-7 недела, кога срцето на големо веќе пумпа.
А сензитивните тестови се чист маркетинг. Најверодостоен (ако веќе зборуваме за рано откривање) е тестот преку крв. А и за него докторите препорачуваат да се прави на денот на очекуван циклус.