- Член од
- 19 март 2012
- Мислења
- 1.439
- Поени од реакции
- 3.810
Не можам да го разберам овој момент „откако си fail-нала како родител“? Веројатно е јасно дека немаш дома робот кој можеш да си го програмираш како сакаш, туку живо суштество со сопствени (колку и да се погрешни) ставови и мислења? Ти можеш да го воспиташ најправилно што може ( иако сигурно и тука нема да се сложиме - што е правилно воспитување) и пак може да се случи грешка. Или правилно воспитаните деца се безгрешни?Да, ќе ги спасуваш (повеќе себе отколку нив, пошо очигледно е дека нема ќерка ти да си го одгледува детето на 15), откако си fail-нала ко родител и не си ја воспитала асално ќерка ти.
На такви родители треба да не им дозволуваат да раѓаат деца. Мене не ми е јасно они како одредуваат која може да роди, а која не.
На крај краева, кои се па они (психијатрите) за да одредат дали едно дете треба да се роди или не?
Па ден денес 90% од семејствата се дисфункционални, и 90% од децата се невоспитани од дома, па затоа праат деца а 15.
Го знам ова пошо очигледно повеќе се среќавам со 15 годишни и повеќе комуницирам со такви, а и повеќе им го знам однесувањето и тоа како им функционираат семејствата.
А и моите имаат многу пријатели што се професори во средни училишта.
Не ми беше поентата дека позитивно или негативно влијае на психичката состојба раѓањето на дете.
Ама едно такво мало, те тера да созрееш. Како што и лошата финансиска состојба дома те тера да созрееш. Губењето на еден родител те тера да созрееш итн.
А абортусот на ништо, освен да убиеш едно дете што требало да се роди, не те тера.
Порано сите раѓале на 15, па ништо не им било. Тетка ми родила на 16, па не и се уништил животот, ете ја жива здрава, со братучед ми кој има сега 29 години, завршено факултет, работи како службеник во банка и е неверојатно интелигентно дете.
Да, тетка ми може стварно, не е професорка на факултет (како што ден денес сите млади сакаат да бидат некој и нешто во животот, али искрено, ќе најдат работа преку врски), али има иста плата со некој што е професор во основно или средно училиште (за коешто се бара факултет).
Имам другарка од клас што во прва година абортираше. Мислиш дека мајка ѝ паметно направи?
Девојката (сега веќе 18) сеуште си спие се секој втор (ако не и прв) што ќе и се пушти. Тоа траумите (опаметувањето од абортусот) траеше максимум 2 месеци. Девојчето не одеше во школо долго време, па затоа падна година и сега е со мене во клас. И после абортусот, пак си се врати на старо. Сега пак си спие со секој втор. И решен е проблемот со еден абортус?
Не е абортусот решение. Може да, ќе се спасите од чување дете, ама што ако се искомплицира? Што ако тоа девојче остане неплодно? Еден куп инфекции се развиваат итн.
Ама, верувам дека нема да си ги воспитате децата да се ебат на 15.
Џабе се караме тука. А и ме мрзи да се објаснувам сеа, шо како.
Уживкајте си, не ми смета ако абортирате бебиња, ама ја нема никад да абортирам, а нема ни ќерка ми, ни девојката на син ми, ни внука ми, додека сум жива. И знам дека нема да имаат „тажна судбина“, пошо и јас сум од тие што не верува во „судбина“.
И сама кажуваш дека денес 90% од семејствата се дисфункционални. Не мислиш дека добар дел од тој процент се такви баш затоа што не биле спремни за семејство во моментот кога го створиле?
Зашто „едно такво мало“ би требало некого на сила да натера да созрее? Зашто на таа девојка да и скратиш младост и условно кажано - најубавиот период од животот? Заради грешка? Натерај ја да роди насила, пошто нели мора да се научи на одговорност, али после не се чуди ако више ниеднаш у живот не те погледне како мајка, туку како непријател.
И баба ми веројатно родила на 15, али од тогаш времето е сменето. Еманципацијата зема голем замаф (очигледно кај тебе утнала) и веќе не е исто ко у времето на баба. Родила она на 15, после тоа фино лепо се наместила поред шпорет и си врзала една кецела и тука останала цел живот. За мојата ќерка таков живот - не, фала, па макар и имала секс на 15 и молим те, се дрзнала да се понаша како човек и да згреши.
Абортусот Е решение.