Љубовни текстови, изреки, писма, смс...

[LordDragonII]

Во дворот имам кубик дрва, ти си моја љубов прва !- моја изрека е ова.

 

[Stef Bachatero]

Според теоријата на релативноста девојче велам дека,денес си ми пријателка,можеби и утре девојка

 

[D-Imperator]

Девојка ми вели, освен мене, на никој друг
не би му се дала, па и самиот Бог да ја бара.
А знам: она што жената на љубовникот занесен
му го збори, фрли го во река или во огин нека гори

Девојка ми стално ме пцуе, не ќути никогаш,
но Бог да ме убие ако не ме љуби таа!
Како знам? Истото го правам и јас, стално
ја карам, но Бог да ме убие ако не ја љубам!

Те молам, моја слатка девојко,
моја убавино, моја милино,
викни ме утре попладне кај тебе дома.
И ако ме викаш, тогаш гледај
да не ја заклучиш вратата
или случајно да не излезеш надвор,
туку остани дома и спреми се
за девет едно по друго ебења
со мене. Ако вистина го сакаш тоа,
викни ме веднаш, јас мрзлив и сит се излежавам
и бадијала туниката ја дупам.

 

[Blondy ʚϊɞ]

Се заљубив без да знам​

Те сретнав и ти ме погледна, но јас ти го вратив погледот, а сепак не бев сигурна дали ќе ме засакаш.Можеби бев малечка за тебе? А толку многу ми се допаѓаат твоите плави очи и плава коса, како да дојде од некоја сказна која толку многу сум ја сакала и сум верувала дека е вистина. Се заљубив во тебе , многу те засакав, но не знаев дека љубовта може да боли. Не размислував дека ќе те видам повторно за да бидеме заедно. Се срамев храбро да те погледнам во очи, да ти ја откријам мојата заљубеност да сфатиш дека ТЕ САКАМ. Сепак тоа го правев на некој таинствен начин без да ме забележиш. Те гледав, но не и ти мене,како да не постоев за тебе.Потоа долго те барав, но ти беше далеку!
Те сакав, но ти сакаше друга девојка.​

Имав постојана надеж дека љубовта ќе не сретне но не и ти , дека постои која ќе те сака сосем поинаку од другите девојки. Која сака да остане до тебе засекогаш да бидеш најсреќниот човек на нашата планета. Не знаш што се слулува навистина како дојде до тоа без да почувствувам дека нешто големо се случува. Како во некој чудесен сон од кој неможе да се растажи,очите ми беа полни солзи. Но некаде длабоко во мене остана само малку скршена надеж која ми дава да верувам дека не е се загубено.​

Времето си течеше, а со годините и јас растев и не заборавив зошто не можев. Се ми беше толку безнадежно, но само до оној ден неочекувано дојде кај мене СЕ ВРАТИ. Можеби сето тоа се случи случајно? Зашто не можев ни збор да искажам пред тебе но пак те погледнав со најискрена љубов во себе како некогаш. Сега знам и среќна сум поради тоа дека можеш да бидеш МОЈ. Ќе бидеш мој тоа ми го ветуваш со погледот ​

 

[Cheross]

Ова ти се вика апла додворуванје секоја чест.

 

[smihajlo]

Taa bese devojka koja iskreno bez
izmami znaese da saka
Toj go unisti toa
Bese devojka koja ne znaese da
,mrazi i da bide luta
Toj ja nauci na toa
Bese devojka koja retko bese tazna,
i koja retko imase pricina da place
Toj ovaa retkost i ja
napravi sekojdnevie
Taa bese devojka koja
ne se sramese da go pokaze sreknoto dete vo nea
Toj toa dete go ubi
Bese devojka so custva
i ljubov kon site
Toj toa so eden poteg
go izbrisa
Bese devojka koja ne ja simnuvase
nasmevkata od svoeto lice
A toj tolku lesno i ja
simna.
Taa bese devojka na koja i mrakot
i bese svetol
Toj i denot i go napravi
temnina
Bese devojka koja go obozavase
zivotot i go ziveese vo sekoj
svoj zdiv
Toj,toj zdiv i go izgasna
Bese devojka koja vo srceto
imase toplina za site i go
topese sekoj led
Toj se i zamrzna .
Imase mok se da pretvori od loso
vo dobro so samo eden
nejzin poteg
Toj taa mok i ja odzema
Bese devoka koja cekorese tolku slobodno
sto se cinese deka leta.
Toj taa sloboda i ja
zarobi.

Sega taa e devojka koja izmamuva i koja zaboravi da saka.Devojka koja znae da mrazi i da se luti na sekogo za se.Sega taa e postojano tazna so pricini da se smee no sepak place.Devojka koja se srami od sebe,i koja deteto vo nea go zakopa vo najdlabokiot bunar.Devojka bez custva i ljubov kon nikogo.Nejzinoto lice sega poveke ne go krasi nasmevka,tuku nevina taga,Sega taa poveke ne go gleda denot.Za nea se e temnina.Devojka koja zaboravi deka e ziva i se izmori od borbata za pak da uziva.Sega e devojka so zamrznato srce koe nikogo ne topli i nikoj ne moze da ja stopli.Devojka bez sila a so mok se da unisti.Devojka zarobena od svojata taga,bez zelba da leta i kako nekogas slobodno da cekori.
I sto ostana od nea?
Devojka koja spie blagodarenie na nego.Saka a ne moze da se razbudi za pak da bide onaa starata.Takva e poradi nego,a toj e so nekoja nova zrtva koja e sega srekna ko sto bese i ona,no kako nea i taa ke bide mrtva.

...

wow

 

[Tender Girl]

Eyes

To look into your eyes
To see what's really there
To see behind your soul
Will you look into mine?

What will I find in there?
What will my search see?
What will you hide from me?
Will you look into mine?

I found a love there
But it was hidden deep
I found a lie there
Was it meant for me?

Beneath your lie was fear
Beneath your lie was grief
Beneath your love was weak
Was it meant for me?

I can't figure you out
I can't figure your mind
I can't figure your heart
It was never meant to be

I looked into your eyes
I looked into your being
I looked without return
It was never meant to be

The Look​

The look in your eyes,​

Never fails to remind me,​

Of how I get so lost,​

They always hypnotize me,​

Burning with a fever​

Passion and desire,​

When you look at me,​

You fill me with fire​

The look in your eyes,​

Grabs and holds me down​

I don't care at all,​

I submit without a sound​

Brimming with elation,​

Passion and temptation,​

When you look at me,​

It's a physical sensation!​

The look in your eyes,​

Never fails to move me​

I feel the pleasure of your love,​

And it flows right through me​

Burning with a fever,​

Passion and desire,​

When you look at me,​

My soul just flies higher!​

The look in your eyes,​

Leaves me at a loss​

I will fall into them,​

I don't care what it costs​

They fill me with elation,​

Passion and temptation,​

I can't look away,​

I just don't have the inclination!​

It's just a look...​

But it means...​

So,​

Many,​

Things!​

The look in my eyes,​

Promises to love you​

The look in my eyes,​

Is always thinking of you​

No matter how long,​

No matter how far,​

I promise to love you,​

No matter where you are!​

Steal a moment​

To know, though even if it only was​

for but an instant of your time,​

that in that second quickly passed​

I had so occupied your mind.​

And in your thoughts had stolen fey​

to take my rightful chosen place.​

I hope that when that moment came​

a smile crept across your face.​

 

[не ми крадат повеќе солзи]

Можам да те допрам
како порано.
Знам само јас
на кој начин.
Во соништата луташ ,
знам не велам не
ти објавувале љубов
на начин што не сум знаела јас
но сепак
можам да те допрам,
како и тогаш ...
Одам по ивица на влажен тротоар
и си мислам залудно е да ги
пружам овие мои безпомошни
крилја кон
оваа небо
тоа не сака никој да го разбере/
Можам да те допрам
онака како што сакам
иако знам дека си во други
прегратки но сепак знам и понатаму
без да знаеш ти .
Останав сама
но во сонот те чувствувам
блиску сум до тебе
и најважно од се можам да те допрам
да го смирам твојот здив,
треперењето на усните
додека тие се обидувале
да ме измамат .
Но продолжувам
пак сама .
Можам да те допрам
како мирис
што секогаш го има во полето
кога надеж
како еден мал свет
но тогаш
кога сето тоа го немаш
се обидувам да оставам се па макар и тебе .
Те допрев конечно
но овај пат заминав јас
засекогаш од тебе ,
и од мислите што секој ден
ги носев со себе . ))) од мене исто така напишано

 

[nene88]

Еден човек. Една девојка. Еден обичен ден. Еден бакнеж.
Почеток и крај на една љубов.
Еден човек. Прекрасен, нестварен,
Една девојка. Мила, наивна.
Еден обичен ден. Еден бакнеж. Едно збогум.
Два збора од неговите усни. Две солзи од нејзините очи. Едно скршено срце.

 

[Олимпија]

Таа го заборави, тој неа не

Беа заедно, уживаа во блаженството на нивната љубов, но во текот на цела таа врска таа како да даваше секогаш повеќе дел од себе. Се трудеше да биде подобра за него, знаеше да премолчи кога тој ќе ги повреди нејзините чувства со некој неумесен коментар, а и знаеше да прогледа низ прсти кога тој ќе ја ставеше на второто или третото место на листата на неговите приоритети.

Таа го сакаше!
Го милуваше, го бакнуваше и го сакаше со сето свое срце. Тој никогаш не беше целосно задоволен, но таа несебично вложуваше време и труд во оваа врска. Секогаш беше инцијаторот на заедничките активности, неретко прва го креваше белото знаме после кавгата, знаеше да премолчи кога сакаше да вреска, знаеше да прогледа низ прсти затоа што го љубеше.
Тој за неа беше совршен, не му бараше маани, туку говореше наоколу за неговите доблести, во очите и блескаше сјајот кога велеше дека со него може да си замисли да го помине животот.

Тој не ја ценеше!
Таа за него никогаш не беше доволно добра, секогаш беше премногу слаба или премногу дебела, премногу комплицирана, бурна, на моменти напорна. Девојката по која мечтаеја половината од неговите пријатели тој ја имаше до себе, а никогаш не научи да ја цени. Се гледаше себе како да е над неа, но не затоа што навистина така беше туку затоа што таа му дозволи така да се постави.

Можеше да има повеќе!
Можеше да има многу помажествен и поугледен маж покрај себе од него, но таа уживаше во неговата несекојдневна убавина и тоа беше се што и е потребно.
Така минуваше времето, тие уживаа заедно, но проблемите и неговата тврдоглавост ја дотуркаа до крај оваа врска. Црвената граница беше помината, а битката изгубена.
Таа повеќе не можеше да биде носечкиот столб, потиснатите емоции прснаа како врел гејзер и со својата топлина изгореа многу спомени.
Помина некое време, а таа го заборави!
Но тој, тој никако не научи да живее без неа! Секогаш се сеќаваше на убавата девојка која душа даваше за него, која му дозволуваше да чекори по нејзината гордост толку време и која му подари неизмерна љубов.
И тој требаше да научи да живее со нејзините маани и да ја прифати целосно. Но предоцна ја сфати лекцијата, штетата беше сторена.

 

[nene88]

Беше рана пролет. Цутеа цвеќињата, дрвјата... сонцето го грееше сечие срце, а во птичјиот црцор се слушаше љубов. Тој црцор продре и во мојата душа. И тоа токму тогаш кога го запознав него.
Го здогледав низ толпата. Висок, убав, со очи посини и од пролетното небо и насмевка посјајна и од пролетното сонце. Не знам колку долго стоев без да се помрднам, восхитена од неговата појава. Веројатно доволно за тој да ме забележи, бидејќи тоа беше и нашата прва вечер помината заедно.
Бев пресреќна. Навистина. Чувствував среќа каква што дотогаш немав почувствувано. Неговата прегратка за мене беше најсигурното место на планетава. Од неговите бакнежи го губев тлото под нозете. Кога бев со него целиот свет околу мене исчезнуваше и постоеше само тој. И јас.
Бев сигурна дека ја пронајдов вистинската љубов. Го сакав безусловно. И мислев дека сум сакана со иста мера. Бев толку заслепена од сјајот на неговата насмевка што не можев да видам ништо друго.
Замина пролетта и дојде летото. Ах, колку силно светеше сонцето! Исто толку силно блескаше и моето лице од среќа. Езерото, природата, тој и јас. Неговите мокри допири беа мелем за мојата кожа. Се чувствував како да лебдам. Се молев времето да застане, да успори! Сакав што подолго да бидам во неговите раце.
Но одеднаш ни жешкото августовско сонце не можеше да ме стопли. Исчезна тој, исчезна и неговата прегратка, исчезна се. Би рекла дека исчезна и неговата љубов, но подоцна сфатив дека неа никогаш и ја немало. Останав само јас, со солзи во очите, со скршено срце и со болка во душата. Болка која не знам дали некогаш ќе помине. Секој ден се молам болката да помине,моето срце да се ослободи од отровот на неговите твоите бакнежи. Да исчезнат трагите од неговите допири на моето тело и да си заминеш од моите мисли. Не знам дали некогаш тоа ќе се случи, но јас сепак се надевам. Со истиот интензитет со кој што се молев и верував во нас, сега се трудам да го заборавам. Да ставам крај на болката и на агонијата која тој ја предизвика. Да се ослободам од немирот во моето срце и да можам пак да сакам. Не сум сигурна дека тоа некогаш ќе се случи. Можам само да се надевам. И да чекам. Да го чекам денот кога ќе го избришам од моите сеќавања. И да си ја вратам старата насмевка, сјајот во моите очи и спокојството на мојата душа.

 

[Saladin]

Таа го заборави, тој неа не

Беа заедно, уживаа во блаженството на нивната љубов, но во текот на цела таа врска таа како да даваше секогаш повеќе дел од себе. Се трудеше да биде подобра за него, знаеше да премолчи кога тој ќе ги повреди нејзините чувства со некој неумесен коментар, а и знаеше да прогледа низ прсти кога тој ќе ја ставеше на второто или третото место на листата на неговите приоритети.

Таа го сакаше!
Го милуваше, го бакнуваше и го сакаше со сето свое срце. Тој никогаш не беше целосно задоволен, но таа несебично вложуваше време и труд во оваа врска. Секогаш беше инцијаторот на заедничките активности, неретко прва го креваше белото знаме после кавгата, знаеше да премолчи кога сакаше да вреска, знаеше да прогледа низ прсти затоа што го љубеше.
Тој за неа беше совршен, не му бараше маани, туку говореше наоколу за неговите доблести, во очите и блескаше сјајот кога велеше дека со него може да си замисли да го помине животот.

Тој не ја ценеше!
Таа за него никогаш не беше доволно добра, секогаш беше премногу слаба или премногу дебела, премногу комплицирана, бурна, на моменти напорна. Девојката по која мечтаеја половината од неговите пријатели тој ја имаше до себе, а никогаш не научи да ја цени. Се гледаше себе како да е над неа, но не затоа што навистина така беше туку затоа што таа му дозволи така да се постави.

Можеше да има повеќе!
Можеше да има многу помажествен и поугледен маж покрај себе од него, но таа уживаше во неговата несекојдневна убавина и тоа беше се што и е потребно.
Така минуваше времето, тие уживаа заедно, но проблемите и неговата тврдоглавост ја дотуркаа до крај оваа врска. Црвената граница беше помината, а битката изгубена.
Таа повеќе не можеше да биде носечкиот столб, потиснатите емоции прснаа како врел гејзер и со својата топлина изгореа многу спомени.
Помина некое време, а таа го заборави!
Но тој, тој никако не научи да живее без неа! Секогаш се сеќаваше на убавата девојка која душа даваше за него, која му дозволуваше да чекори по нејзината гордост толку време и која му подари неизмерна љубов.
И тој требаше да научи да живее со нејзините маани и да ја прифати целосно. Но предоцна ја сфати лекцијата, штетата беше сторена.

Нешто ептен слично на причава погоре.

 

[Stef Bachatero]

Денеска кога ти ја барам твојата рака
таа врска неразделива и целосна
нека нема крај и се ќе биде како што љубовта ќе посака
ние делиме една душа,едно срце
убаво време,нов почеток
и овој прстен нашата љубов во облаци нека полета
и тоа чувство нека трае вечно,никогаш да не се врати
никогаш да не слета
Овој специјален ден,две уникатни срца
нека љубовта биде вечна и никогаш од овој ден
неможе тоа да го победи,никој не може така лесно да го скрши
зашто љубовта е посилна денеска од се
вечно ќе трае верувај во мене
Затоа драга моја биди со мене до крајот
љуби ме вечно и двајцата ќе го градиме патот до рајот

Ако ја бараш за жена.

 

[Сатори]

„ ... и ако очајував беше токму поради тоа што ја сакав и ми требаше ... “

 

[Кајсиичка]

''Ако љубовта зависи од нашата слободна воља, зошто не престанат да сакаат оние кои би сакале да престанат? Напротив, плачат од болка и робуваат на љубовта, дури и оние горди луѓе кои инаку го сметаат ропството за најголемо зло; и со задоволство се лишуваат поради љубовта од нешто од што инаку никогаш не би се откажале; и ја носат својата љубов како болест или пранги; и живеат во страв да не го изгубат оној кој го сакаат''(Ј.Дучиќ)