Драг Хулијан
Утрово дознав од Хорхе дека навистина си ја напуштил Барселона и си отишол во потрага на своите сни. Секогаш стравував дека тие соништа никогаш нема да те пуштат да бидеш мој и ничиј друг. Би сакала да те видам за последен пат, да можев да те погледнам во очи и да ти ги кажам работите, кои не умеам да ги раскажам во една песна. Ништо не испадна како што испланиравме. Те познавам премногу и знам дека нема да ми пишеш, дека нема ни да ми ја пратиш својата адреса, дека ќе сакаш да бидеш некој друг. Знам дека ќе ме мразиш што не бев таму како што ти имав ветено. Дека ќе веруваш дека те имав изневерено. Дека немав храброст.
Толку пати те замислував сам во тој воз, убедена дека те предадов. Многу пати пробав да те најдам преку Микел, ама тој ми кажа дека повеќе не сакаш да знаеш за мене. Какви лаги ти раскажаа за мене, Хулијан? Што ти рекоа за мене? Зошто им поверува?
Сега веќе знам дека те изгубив, дека изгубив се`. И покрај сето тоа, не можам да дозволам да си одиш засекогаш и да ме заборавиш, а да не дознаеш дека не сум ти лута, дека јас тоа го знаев од почетокот, знаев дека ќе те изгубам и дека ти никогаш нема да го гледаш она во мене што јас го гледав во тебе. Сакам да знаеш дека те сакав од првиот ден и дека и понатаму ќе те сакам, сега повеќе отколку некогаш, покрај тоа што би ти било тешко.
Ти пишувам потајно, никој да не знае. Хорхе се заколна дека ќе те убие ако пак те види. Не ме пуштаат повеќе да излегувам од куќата, ни да ѕирнам од прозорецот. Не верувам дека некогаш ќе ми простиш. Некој од доверба ми вети дека ќе го прати ова писмо. Не го спомнувам неговото име за да не го доведам во незгода. Не знам дали ќе дојдат моите зборови до тебе. Ама, ако се случи и ти се одлучиш да се вратиш по мене, овде ќе пронајдеш начин да го направиш тоа. Додека пишувам, те замислувам во тој воз, натоварен со соништата и со предадено скршено срце, како бегаш од сите нас и од самиот себе. Има толку работи што не можам да ти ги раскажам, Хулијан. Работи, кои никогаш не ги дознавме и кои подобро никогаш да не ги дознаеш.
Не сакам ништо повеќе од тоа ти да бидеш среќен, во се што се стремиш да ти се оствари и дека, иако со времето ќе ме заборавиш. еден ден конечно ќе сфатиш колку многу те сакав.
Засекогаш,
Пенелопе.
Извадок од „Сенка на ветрот“ од Карлос Руис Сафон.