Ја признавате ли грешката, и ја прифаќате ли одговорноста?

[Тамарче]

Да мислам дека насловот на темата кажува се:

Во случај на грешка, ја признавате ли грешката, или вешто сакате да го прикриете пропустот?

Можете ли да се соочите со грешките свои?

И кога ќе се соочите со грешката, имате ли доблест да ја прифатите одговорноста и да признаете дека грешите?

Колку често пропустот го префрлате на друг човек?

Колку сте доблесни да признаате дека вие сте ја направиле грешката, да се извините и да побарате уште една шанса?

Ги оправдувате своите грешки, живеете со мотото “Кој работи греши“?

Грешките ги прифаќате како секојдневие-составен дел од работата или пак како неуспех?

Грешките се причина за разочарување или дополнителен мотив да се биде подобар?

Ох колку ми е тешко да признам грешка. Ептен. Некогаш дури сама се убедувам дека не сум крива јас, дека тоа било игра на околностите, дека јас сум жртва, бла, бла.
По некое време, ко ќе видам дека залудно се лажам и дека ми е многу тешко на душата, си признавам. Ја признавам грешката, и ја прифаќам одговорноста (ок, не секогаш).
Да се извинам? Хм.. Ако сметам дека го заслужиле извинувањето, да, ќе се извинам. А втора шанса? Барам да.
И да. Грешките се секојдневие, грешките се неуспех, грешките се слабост. Како сакаш речи исто ти се фаќа.

Грешките се причина за разочарување или дополнителен мотив да се биде подобар?

Некогаш се разочарувам в крај и немам сили да продолжам понатаму.
Ама после то, си се тешам некако и продолжвам понатаму.
И дефинитивно. Некогаш знаат да бидат совршен мотив за да се стане подобра личност.

 

[Lucio]

Во случај на грешка, ја признавате ли грешката, или вешто сакате да го прикриете пропустот?
-Ако сум згрешил ја признавам грешката, ретки се случаите кога не е така.
Можете ли да се соочите со грешките свои?
-Да.
И кога ќе се соочите со грешката, имате ли доблест да ја прифатите одговорноста и да признаете дека грешите?
-Да.Ја прифаќам одговорноста и во зависност од тоа ако сум повредил некој секогаш се извинувам.
Колку често пропустот го префрлате на друг човек?
-На тренинг понекогаш и на утакмица.
Колку сте доблесни да признаате дека вие сте ја направиле грешката, да се извините и да побарате уште една шанса?
-Не го сфаќам прашањето, ако може во друга форма. =P
Грешките ги прифаќате како секојдневие-составен дел од работата или пак како неуспех?
-Како неуспех во повеќето случаи или последици од невнимателност.
Грешките се причина за разочарување или дополнителен мотив да се биде подобар?
-Дополнителен и доволен мотив...да се биде подобар!

 

[Drama Queen]

Кога сакам да сум во право (а знам дека не сум) убедувам дека сум и не ги прифаќам грешките,тука мојата тврдоглавост доаѓа до израз!Знам да ја признаам грешката кога секако е очигледна и кога знам дека морам да се извинам за да не се доведам до непожелни ситуации (караници бла бла),и пробувам да не дојдам до тоа дереџе да се извинувам пак т.е да не им згрешувам на луѓето пак!fiksna:Грешките ги прави секој нормален и ненормален човек,понекогаш е неприфатливо ама со нив учам многу и затоа не ги прифаќам како неуспех.Епа грешки сме луѓе правиме....оуууkiki:....Луѓе сме грешки правиме!

 

[sunshinebaby]

Да мислам дека насловот на темата кажува се:

Во случај на грешка, ја признавате ли грешката, или вешто сакате да го прикриете пропустот?

Можете ли да се соочите со грешките свои?

И кога ќе се соочите со грешката, имате ли доблест да ја прифатите одговорноста и да признаете дека грешите?

Колку често пропустот го префрлате на друг човек?

Колку сте доблесни да признаате дека вие сте ја направиле грешката, да се извините и да побарате уште една шанса?

Ги оправдувате своите грешки, живеете со мотото “Кој работи греши“?

Грешките ги прифаќате како секојдневие-составен дел од работата или пак како неуспех?

Грешките се причина за разочарување или дополнителен мотив да се биде подобар?

Зависи за каква грешка се работи ама најчесто сама си признавам кога правам грешка. Пак ќе кажам дека зависи каква е и каква ми била намерата.Секогаш одговарам за тоа што сум го направила. Никогаш не префрлам вина на друга.Имам премногу грижа на совеста. Секогаш се извинувам и барам втора шанса,ако не ми се даде разбирам. Не ги оправдувам,но сепак живи луѓе сме и грешиме. Ги сфаќам баш како дел од работата. И за крај да треба да ни бидат мотив за да бидеме подобри и да постигнеме повеќе.НАјнормално во првиот момент сме разочарани но не треба да дозволиме да не понесе тоа чувство.

 

[Дивајн]

Во случај на грешка, ја признавате ли грешката, или вешто сакате да го прикриете пропустот?

Зависи. Доколку е грешка која засега други-да, признавам дека ми е глупаво да прикривам нешто што е очигледно.

Можете ли да се соочите со грешките свои?

Да, мои си се, зошто да не. Не ги сфаќам трагично дека никој не е совршен и неможе да ги немам.

И кога ќе се соочите со грешката, имате ли доблест да ја прифатите одговорноста и да признаете дека грешите?

Апсолутно. Најчесто и не барам изговори и не се правдам. Кажувам јасно и често повторувам дека повторно да се најдам во иста ситуација, повторно би згрешила. Не би ја повторила, но откако е направена - направена е и тоа е. Што добивам ако ја негирам? Ништо добро, секако.

Колку често пропустот го префрлате на друг човек?

Доколку реално друг е виновен ќе префрлам, но не и ако не е така.

Колку сте доблесни да признаате дека вие сте ја направиле грешката, да се извините и да побарате уште една шанса?

Втора шанса незнам како се бара и не сум побарала. Кога сум виновна за нешто, освен извинување незнам што друго да кажам. Вината која ја чувствувам ме блокира и оставам на другите да решат што со таа моја грешка. Лошо да, но тоа лично мене ми е страшно тешко, без оглед што ако не го кажам неможат да го знаат сите.

Ги оправдувате своите грешки, живеете со мотото “Кој работи греши“?

Има грешки и грешки, па неможе секоја и јас самата да си ја оправдам. Секојдневните и ситни грешки нема зошто да бидат премногу осудувани, но поголемите кои влијаат повеќе на мене и другите не си ги оправдувам.

Грешките ги прифаќате како секојдневие-составен дел од работата или пак како неуспех?

Како секојдневен составен дел од работата и животот. Неуспех е само кога грешката која си ја увидел ја повторуваш.

Грешките се причина за разочарување или дополнителен мотив да се биде подобар?

И за тоа и за тоа. Неможе една грешка да не разочара некого, но и да го мотивира после некое време да биде подобар. Само треба тоа време да е пократко, за да не останеме разочарани, па да не знаеме како да излеземе од таквата ситуација.

 

[faraon]

za da priznam ili da ne priznam greska seto toa zavisi od okolnostite

moze da se zbori na taa tema mnooogu ama sepak ke kazam deka se zavisi od okolnostite

 

[Mädchen]

Во случај на грешка, ја признавате ли грешката, или вешто сакате да го прикриете пропустот?

Знам да ја признаам грешката.Можи не веднаш во моментот ама ко ќе си размислам веднаш признавам.


И кога ќе се соочите со грешката, имате ли доблест да ја прифатите одговорноста и да признаете дека грешите?
Па немам некоја страшна грешка напраено,па да треба некоја огроман одговорност после тоа да прифатам,ама штом сум згрешила нема бегање,мора да се прифати одговорноста.


Колку сте доблесни да признаате дека вие сте ја направиле грешката, да се извините и да побарате уште една шанса?
Знам да се извинам и да побарам втора шанса. И за среќа ми имат простено.Ама секој греши и мислам дека секој заслужува втора шанса,но не и трета.

Ги оправдувате своите грешки, живеете со мотото “Кој работи греши“?
За некои грешки има оправдување,за некои нема.Ама нема човек кој не згрешил,никој не е безгрешен.

Грешките се причина за разочарување или дополнителен мотив да се биде подобар?
Нема зошто да се разочаруваме,треба да се трудиме да не ја нправиме повторно истата грешка и да бидиме се подобри и подобри.

 

[LePoTa]

Mi treba poveke vreme da ja priznaam greskata..a posle tava lesno ja prifakam odgovornosta...

 

[bojana3x]

-Си ги признавам грешките;
-ја прифаќам одговорноста;
-не барам втора шанса ако сами ми ја дадат во ред ако не здравје нивни проблем;
-не ги оправдувам сите мои грешки за некои едноставно НЕМА ОПРАВДУВАЊЕ,
-и ги сметам за мотив да се биде подобар. Барем се обидувам да ги поправам нормално ако е тоа можно

Само има еден проблем не знам да учам од туѓи грешки, учам од своите не е тоа баш за фалење ама

 

[***РЕНАТА***]

Во случај на грешка, ја признавате ли грешката, или вешто сакате да го прикриете пропустот?
Ja priznavam i ne se trudam da prikrivam da se zapletkuvam uste poveke.

Можете ли да се соочите со грешките свои?

Vo pocetokot mi e tesko.Vo prvite pet minuti mi se aktivira nekoj odbramben mehanizami se obiduvam samata sebesi da si dadam bezbroj opravduvanja kako toa bilo neizbezno,ne sum jas kriva,sum nemala izbor....Koga ke svatam deka se gluposti i deka preteruvam,si velam:kogo go lazam?Jas ja zaebav cela rabota.To e to...Vo toj moment se soocuvam so greskata.

И кога ќе се соочите со грешката, имате ли доблест да ја прифатите одговорноста и да признаете дека грешите?
Ja priznavam i prifakam odgovornosta.Stom sum uvidela deka e greska,uvidel i nekoj drug,pa nema fajde da se pravam budala.

Колку често пропустот го префрлате на друг човек?
Pa ako nema pricina ne go prefrlam,a ako ima -go prefrlam.

Колку сте доблесни да признаате дека вие сте ја направиле грешката, да се извините и да побарате уште една шанса?
Kolku i da mi e tesko priznavam i se izvinuvam.Zavisi od greskata dali baram vtora sansa.Obicno za positni greski baram,za pokrupni-ne.

Ги оправдувате своите грешки, живеете со мотото “Кој работи греши“?
Tie sto se za opravduvanje gi opravduvam,drugite ne.Ne se tesam so toa moto,ako greskata sum ja napravila od glupost,nevnimanie,tvrdoglavost,togas taa e takva greska,a ne e neminovna,demek mora nekogas i da se zgresi.

Грешките ги прифаќате како секојдневие-составен дел од работата или пак како неуспех?
Ima i takvi i takvi greski.

Грешките се причина за разочарување или дополнителен мотив да се биде подобар?
Se trudam da gi gledam kako dopolnitelen motiv za da bidam podobra.

 

[ivana87]

Mnogu retko si gi priznavam greskite :kesa:

 

[a n g e l c e]

Кога ке сватам дека сум направила грешка секогаш признавам и се извинувам ако некому сум згрешила. Притоа се трудам да ја исправам грешката што сум ја направила и се надевам дека понатаму ке биде се ок

 

[Ајсшутер]

Ја признавам грешката и се обидувам да ја исправам

 

[Fortune]

Мразам да правам грешки и се трудам да ги избегнам, обично мозокот ми работи 100ка и најчесто реагирам разумно. Но, во момент кога ќе станам свесна за некоја грешка, веднаш сакам да ја исправам работата и не сакам да ми тежи на душа. Ако сметам дека на некој сум му згрешила, барам начин да се извинам и да укажам дека се каам. Всушност, тоа е соочувањето со моите грешки и признавање на истите.

Ако одредена ситуација опфаќа најмалку две личности, не може само еден да е целосно виновен, мора со нешто да допринесе и другиот (третиот, четвртиот итн.). И покрај тоа, ако дојде до некој пропуст, најпрво барам грешка во себе и ја признавам. Сакам да сум начисто дали сум јас личноста што започнала и допринесла да се дојде до таа состојба, разгледувајќи ја ситуацијата од еден и од друг агол.
Ја префрлам вината на друг ако имам основа за тоа, откако претходно ќе се потрудам објективно да донесам заклучоци. Но, никако не можам да престанам да чувствувам и јас вина без разлика дали сум виновна или не.

Секако дека сите грешиме, но ретко си ги оправдувам грешките затоа што со тоа покажувам дека не сум била крајно внимателна и затоа ги прифаќам како личен неуспех, но и како мотив за да се биде подобар.

 

[RockLady]

..не секогаш...тежок инает сум..па и кога не сум во рпаво терам по мое..хих ама грешкаа хммм да признавам ама време ми треба и дали ја сносим одговорноста хммм па да