Ни секс, ни храна, ни дрога, ништо не може да го замени она магично чувство на среќа кога после добар секс, после добро јадење и пиење ќе те спотера и ќе седнеш да размислиш за судбината на човекот и постоењето на Бог додека полека, но сигурно, од тебе излегува екскрементот и со омаен мирис на гнасило огадува и окадува и на сите наоколу им се присложува.
Мојот ритуал, да речем, е да станам наутро, да сркнам две-три голтки кафе, да запалам цигаре и кога ќе ме постера, абе крај на приказната, трк у ќенифа на срање.
Е сеа, си сакам омајувачкиот, окадилинички и огадувачки мирис да го затскријам со мирисот на изгорен тутун, а и најчесто тоа го правам.
кафе ми текнало, ама зависи, ако не брзам, не би, море ич не би.
Понекад, како помал, книгата ми беше весел придружник, а и имам неколку испити спремено на шоља.
сега, сега не.
Сега како постар и помудар кењам сам, со своите мисли, барајќи како што реков вечни виситини за нештата кои го мачат човештвото :baeh::baeh::baeh::baeh::baeh::pos2::pos2::pos2: