После филмов пуштам Taste of Cherry на Киаростами и гледам 90 минути како лик се вози низ пусти места и повремено среќава други луѓе и си муабети со нив, уживанција. Снимен со буџет од 10 кила нафта и една музејска карта, ама универзален филм со добро сценарио, филм каков што може да сонуваме во Македонија.
Правев муабет со едно девојче за филмови, ме прашува кои ми се омилени, и' кажувам, она ми вика, аа ја сум по меинстрим, омилен ми е Crimson Peak од Дел Торо.
И го изгледав вчера. Што филм беше ова, малеее. Предвидлив филм, после 10 минути го погодив дејството.
Кримсон Пик го гледав пред многу години во кино, другарка ме убеди да идеме многу бил добар. Ок беше филмот ако добро се сеќавам имаше некој добри хорор моменти.
Кримсон Пик го гледав пред многу години во кино, другарка ме убеди да идеме многу бил добар. Ок беше филмот ако добро се сеќавам имаше некој добри хорор моменти.
другарките не служат за ништо
или имаш некаков личен интерес кај неа, или немаш
толку е
Автоматски споено мислење:
Тонот на филмот е врвен параметар кој одлучува многу.
Кога се прават римејци, продолжетоци, или прикуели, запазувањето на тонот е примарно, IMO. А сепак не се држат до тоа сите, oд икс причини.
Врвен пример, мене лично, ми се Тhe House - филмовите. Сите три гледани во кино (веројатно кога повеќето од вас не ни биле родени, али таа информација е сосема нерелевантна). Елем, The House беше хорор-комедија која во вториот дел беше повеќе комедија отколку хорор, а во третиот скоро ич хорор немаше.
Значи, што е поeнтата? Поентата е во фактот, дека ти кога ќе решиш да им дадеш пари за да гледаш продолжеток, ти очекуваш, во најмала рака, филм со ист тон како претходникот. Не можеш ти од следбеникот на Event Horizon да очекуваш тон како во Spaceballs. Нели?
Сепак најголем престап прават оние кои ќе се одлучат да мешаат тонови во еден филм (Last Jedy, Justice League на Џош Видон...). Тоа обично прераснува во урнебесна салата во која режисерите се должни да штиклираат (по налог на студиските бордови, најчесто), повеќе од едно квадратче во задолжителната структура.
Секогаш кога уметничкиот порив се обременува, кочи, со однапред зададени параметри, резултатот е задолжително ефемерален.
Licorice Pizza - кога леукемијата би била филм. Каков конјуктивит беше филмов, се беше очајно во филмов приказната, дијалозите, глумата и особено ликовите во филмот. Одамна немам гледано поантипатични, нехаризматични и неинтересни ликови. Особено женската, ем грда ем со attitude како да е Клаудија Кардинале, а типов беше класичен нешјебат лик што дреме по форуми и пишува на тема „Зошто девојките не ги сакаат добрите момчиња? “
Баш ме интересира како терала аудицијата за филмов. Влага актер/ка со просечен изглед и овие му викаат „се извинуваме, но вие сте премногу убав/а за потребите на нашиот филм“.
Се на се одлично дело кое ќе им послужи на талибанците како метод за измачување на политичките противници така што ќе ги врзат пред екран како во Clockwork Orange со филмов пуштен во позадина.
Баш ме интересира како терала аудицијата за филмов. Влага актер/ка со просечен изглед и овие му викаат „се извинуваме, но вие сте премногу убав/а за потребите на нашиот филм“.
За девојката можеби си во право.
А за дечкото идела вака:
Ало, Пол Томас Андерсон овде, дали разговарам со Купер Хофман?
-Да.
Слушај, работев со татко ти на многу филмови, сакам да глумиш у новиот мој филм.
-Ама чичко Пол јас сум сеуште аматер и не знам да глумам.
Дои бе, кого го боли кур тоа, битно си син на Филип Сејмур. Плус ќе лапаш пичка*. Дои утре и 12 на сет.
-Ок доаѓам.
*
Види ја, ко Вес Андерсон да праел дете со сам себе.
За девојката можеби си во право.
А за дечкото идела вака:
Ало, Пол Томас Андерсон овде, дали разговарам со Купер Хофман?
-Да.
Слушај, работев со татко ти на многу филмови, сакам да глумиш у новиот мој филм.
-Ама чичко Пол јас сум сеуште аматер и не знам да глумам.
Дои бе, кого го боли кур тоа, битно си син на Филип Сејмур. Плус ќе лапаш пичка*. Дои утре и 12 на сет.
-Ок доаѓам.
*
Види ја, ко Вес Андерсон да праел дете со сам себе.
За девојката можеби си во право.
А за дечкото идела вака:
Ало, Пол Томас Андерсон овде, дали разговарам со Купер Хофман?
-Да.
Слушај, работев со татко ти на многу филмови, сакам да глумиш у новиот мој филм.
-Ама чичко Пол јас сум сеуште аматер и не знам да глумам.
Дои бе, кого го боли кур тоа, битно си син на Филип Сејмур. Плус ќе лапаш пичка*. Дои утре и 12 на сет.
-Ок доаѓам.
*
Види ја, ко Вес Андерсон да праел дете со сам себе.
Тоа се тие подочњаци и таа уста линија позади која се кријат прљави заби оштетени од дрога.
МекГрегор не ни бил некој сериозен избор за улогата на Рентон, на втора-трета аудиција му дошол на Бојл со лустер фризура, пирс, ослабнат и му рекол дека научил како се готви хероин и 90% е запознаен со темата на филмот и општо наркоманијата. Носел дилери на сет, хероинаши, за останатиот дел од актерите да бидат што е можно повеќе запознаени со темата и да изглумат што е можно пореалистично.
После не збореле 10 години откако Бојл не го земал за филмот The Beach, се до следниот Треинспотинг.
Ја имам и книгата дома, 900 денари ја платив и прочитав точно една реченица, доволно за да сфатам дека е пишувана на шкотски сленг. Поздрав и секое добро. Прашината кулира на простор платен 15 евра.
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.
Ќе ми спасеше 2 саати.
