Добив желба „гласно“ да размислувам за некои делови од муабетов меѓу двајцава членови.
Можеби затоа што и се можам.
Убаво е човек да верува дека може се`, но само за она што се однесува на него самиот, во можностите кои ќе допринесат тоа „можам се`“ да ги види резултатите во себе и на себе, да верува дека може да собере сила за да направи нешто што би го направил среќен, па да почне да бара извор за да шмука сила. И „можам се` (па и ова)“ се покажува како валидно кога резултатите ќе бидат поволни и за нас и за оној кој ја прифатил играта (без разлика дали знае или не знае што се крие позади истата).
Да, јас можам се` кога нешто знам дека зависи само од мене. Но, што е со она кога во сплетот на орото ќе заигра и некој друг застанувајќи до мене сакајќи да играме заедно? Дали можам да бидам сигурна дека при растегнувањето на армониката другиот ќе заигра без да погреши барем еден чекор? Што ако се сопне на сцената и држејќи ја мојата рака ме повлече малку надолу несакајќи? Што во тој случај? Ќе ја пуштам и другата рака или ќе го оставам да падне не мислејќи на тоа дека можеби сака да му помогнам? Ма ќе доиграме заедно, па ќе ги учиме чекорите еден по еден. Ќе разговараме за сопнувањето, па ќе дојдеме до заедничко решение како да го отстраниме тој чекор кој предизвикал инцидент на сцената. Сум навикнала на некои работи, но секогаш е плус ако се чујат и сугестии од друг, двајца кореографи кои ќе се сложуваат можат најдалеку да стигнат, уживајќи во турнеите кои сами ги организираат.
Можам да сум сигурна во своите чекори, во своите можности, желби, мисли, способности да успеам. А за туѓите? Секогаш треба трпение и давање можност да станеш сигурен и во нив. Под услов вистински да ти значи личноста.
Поентата е дали јас можам да си дозволам да бидам нечија, а за да бидам нечија треба по некоја веројатност да љубам, што многу тешко оди кај личност која не покажува емоции.
Си размислувам што значи тоа „да бидам нечија“. Можам да си давам милион претпоставки, но суштина и вистинско значење не можам да најдам. Ајде да пробам, па ќе видиме како ќе ми оди.
Ако станеш нечиј, тоа значи дека не си веќе свој. И да, не може да бидеш и целосно нечиј и свој. А крајно неблагодарно е да барам некој да стане моја креација. Ако не си веќе свој, тоа значи менување на се` твое и целосно прилагодување на туѓи потреби. Значи дека ќе бидеш робот и роб, со исклучен мозок и со бариера за разумни одлуки и постапки. Зарем љубовта бара вакво нешто? Зарем љубовта треба да ја еродира нашата посебна суштина и да не` претвори во нешто што не сме? Зарем мојата љубов треба да тиранизира нечии чувства за да развеам знаме на победа? Каква победа? Зарем човек треба да се чувствува подобар ако некој му се потчини брутално турнат на колена од раката на љубовта? Знамето има четири краја кои можат да ги држат двајца со двете раце и со крената глава и насмеани лица да ја испеат својата химна.
Како да му го покажам светот, без да го расипам?
Светот?
mg:
Или светот на љубовта? Тоа е веќе нешто друго.
Секој создава свој свет на љубовта и секој има различна претстава за тоа како треба еден ваков свет да функционира. Најлошо е кога самите ќе поставиме правила по кои треба да се придржуваме самите, но и човекот кој ќе посакаме да го пуштиме во тој креиран свет. Тоа е условување - ако сакаш да бидеш дел од него, ќе правиш вака-и-вака.
Чинам, тука прашуваш како да не го расипеш тој свет? Ако си сама
Ако сама додаваш финеси, ако сама го доразубавуваш во главата, ако сама негуваш идеали од желба да биде тој свет таков и никако поинаку. Или, по нееекоја случајност, ако налеташ на човек кој има потполно ист свет како твојот. А тоа малку потешко.
Светот на љубовта се состои од два комплементарни света, т.е. кои ќе се надополнуваат за да излезе една целина, а не од еден кој мора по секоја цена да биде прифатен.
Како да му дозволам да ме сака, без да си заминам кога ќе стане стара релација?
Стара релација? Трка по разни искуства и промени...
Како? Јас би одговорила на прашањето: „Кога?“
Ќе знаеш кога ќе засакаш некој и во исто време кога ни на крај на памет нема да ти текнува на заминување, кога ќе сакаш да трае што подолго без да се сеќаваш на тоа дека секогаш си вртела грб. Кога ќе почувствуваш дека нема потреба да заминеш како под дифолт само затоа што твојата замисла за љубовен свет не станала и негова и единствена.
Ух, се изморив
