Имаш негде напишано зошто ти е во топ филмови овој, а да сум пропуштил?
Сериозно ме интересира вака, една мини рецензија, пошо филмот не е во ништо особено оригинален ниту посебен, а не е ни инди филмче, буџетот му е колку одбранбен тандем во Серија А.
Во ред е да се основа допадливоста кон филмот само поради чувство, всушност само поради тоа и е кога ќе сумираш на крај.Чувството. Тоа шо мелиме оригинално сценарио, глума, музика, костуми... се обично аргументи да ја одбраниме оцената што сме ја доделиле ради чувството на крај што го оставил некој филм кај нас. А овие многу зависат од моментот. Или ќе те разнежни или да фрлиш камен у рандом насока ќе погодиш друг ром-ком кој на папир е каде каде подобар од овој. Еве некој поназад пиша дека е океј ама Fault in Our Stars бил боље. А ќе ми текне дека ќе се откажував од филмови altogether заради тој филм конкретно... се иде до некој заклучок колку е се' субјективно.
Друго, мене многу ми е битно реакциите на луѓето во филмовите да се нормални, човечни. Како што јас би реагирал така. Или друг, во живо. Моментално гледам Fear the Walking Dead, серијата која го сруши кабелскиот рекорд на гледаност воопшто, и гледам и се смеам како е тоа возможно?!?! Уште малку да погледнат после ретардирана реакција во камера како во Офис. Во филмот тоа многу ми се допадна, убаво ми се понашаа, реагираа, плус зашеќерен со хумор кој не е one-liners, плус некоја невиност во детскиот пристап која го правеше допадлив, плус филмските референци... и успеа да не собори на клише сторија за девојка пред умирање.
Секогаш си наоѓам еден од стотици вакви у секоја година што ме освојува. Ги викам: овогодишниот silver linings playbook
Чувството. Тоа шо мелиме оригинално сценарио, глума, музика, костуми... се обично аргументи да ја одбраниме оцената што сме ја доделиле ради чувството на крај што го оставил некој филм кај нас. А овие многу зависат од моментот. Или ќе те разнежни или да фрлиш камен у рандом насока ќе погодиш друг ром-ком кој на папир е каде каде подобар од овој. Еве некој поназад пиша дека е океј ама Fault in Our Stars бил боље. А ќе ми текне дека ќе се откажував од филмови altogether заради тој филм конкретно... се иде до некој заклучок колку е се' субјективно.
Друго, мене многу ми е битно реакциите на луѓето во филмовите да се нормални, човечни. Како што јас би реагирал така. Или друг, во живо. Моментално гледам Fear the Walking Dead, серијата која го сруши кабелскиот рекорд на гледаност воопшто, и гледам и се смеам како е тоа возможно?!?! Уште малку да погледнат после ретардирана реакција во камера како во Офис. Во филмот тоа многу ми се допадна, убаво ми се понашаа, реагираа, плус зашеќерен со хумор кој не е one-liners, плус некоја невиност во детскиот пристап која го правеше допадлив, плус филмските референци... и успеа да не собори на клише сторија за девојка пред умирање.
Секогаш си наоѓам еден од стотици вакви у секоја година што ме освојува. Ги викам: овогодишниот silver linings playbook
Ама буквално - од збор до збор, ко некој глас од мојов мозок да си. Joy, ти ли си бе?
Во ред е да се основа допадливоста кон филмот само поради чувство, всушност само поради тоа и е кога ќе сумираш на крај.
Мене тука исто така ми фејл-на филмот. Немаше чувство, ниту нешто што доаѓа како што велиш ти, природно. Можеби затоа што целиот хумор многу ме потсетуваше на Зак Браф и Скрабс и особено Гарден Стејт и да не беа тие ова ќе беше кул. Вака само „поминува".
Јас не велам дека филмот беше лош, на пример за тој Perks of being a Wallflower овој е Одисеја 2001, (а Fault in our stars не сум го гледал).
Имаше многу потенцијал и приказни кои се развиваа паралелно, но не успеаја да бидат целосно прикажани. Само кратките филмчиња беа погодени, but then again, ликовите фунцкионираа само во нив.
Еве еден пример за главниот лик: може да го почитува опусот на Вернер Херцог, да го гледал Фицџаралдо и да има постер од The 400 Blows во собата, а да остане прост према нечија борба за живот?
п.с. Walking dead...
Па малце ли е темата?
Абе темата е иста и во Now is Good, и во A Walk to Remember, па никој не го споредуваше со нив, да речеме. Не е малце темата, ама ако темата е идентична во два филма, тоа може само да се констатира и нема што понатаму да се образложува дополнително. Се споредуваат мал милион други аспекти.Па малце ли е темата?
Иста тема обработуваат, тинејџери, неприфатени/просечни, некоја врста на семи хипстер, они се различни од другите повеќе гледаат на духовното, се заљубуваат спонтано...
Начинот бомба на кој е сработен начинот
Остај ти тематиката. Не се лути, ама уште си малечок за дотолку сериозни филмови. Велам сериозни пошто бараат да имаш некакво си слично искуство, или па да имаш по некоја претстава за гнасотијата на животот. Претпоставувам дека сеуште си во оној фазон каде светот ти изгледа секси розев 
