Баш начинот на кој е изработен придонесува многу за суштината на филмот. Андерсон поставувајки несиметрични, гротескни, речиси карикатурни ликови сред симетрија, колоритност и космос покажува колку се луѓето и нивните животи ништожни, неважни, прости... Исто како и неговата приказна. Ги забележа моментите кога некој таков несиметричен, гротескен лик гледа вртенчено кон камерата без да изусти ни збор? И покрај тоа што не кажува ништо вербално и има рамнодушен израз на лицето па не може да се зборува ни за говор на телото, како да кажува многу - исто како да вели: „А кој к*р си ти што ме гледаш? И твојот живот е подеднакво никаков како и мојот, и ти си едно големо никој и ништо на кого после 100 години никој нема да се сеќава.“Не беше смешен ни до самиот крај. Не го сфаќам филмов, треба некаква авантура да е, а не се потпира на сторијата туку на тоа како ќе биде изработен, гледам дека костимографски доста се труделе и самиот сет е феноменален , нешто налик на филмовите на Гилијам каде Вес у овој случај опишува свој универзум на нештата, ама нигде филмот не доби на суштина, така скокање напред беше, bouncing around од една на друга сцена
,
Not quite a 9 nominations movie, шознам.
Па на Imitation Game и не беше толку лош.Ништо полош од оној на Imitation Game. It will do
Ќе си почекам уште ај
