Инаку, Antichrist го сметаат за првиот дел од „трилогијата за депресијата“ на Ларс фон Триер: вториот е Melancholia, а третиот Nymphomaniac. Не знам за тебе, ама мене Melancholia ич не ми го направи меракот - единствен филм е кој три пати го имам пуштено и три пати имам заспано на сред филм <---ова буквално!Легитимно е и ова, иако после се испомеша шо е рационално, нагони, инстинктивност. Има значи 6 фази/етапи, освен во првата филмот симплифицирано беше сведен на тоа дали Дефо ќе ја исконтролира и ќе ја излечи Шарлот, методот му беше клучната грешка "откривање и соочувањето со најдлабоките фобии" - Freud-like метод. Се потешко можеше да ја контролира, и филмот фати некои истрипани димензии, chaos reigned.

Nymphomaniac уште не ми е гледан.