Tomorrow, When the War Began (2010)
Oh dear god...
Единствена причина што ја пишувам рецензијава во „ниедновреме“ е да ве поштедам од маки да не го гледате овој филм, кој може да ве измами со интересниот наслов и со младава актерска екипа на убавиот постер. Имаме ли ние збор за ridiculous? Пошто смешно не го покрива тоа што се случуваше.
Филмот е австралиски, снимен според книга која очигледно е добра, но филмот потфрлува комплетно. Што е полошо, филмот изгледа ќе има и продолженија. Единствена причина што има оцена од 6.7 е затоа што е австралиски па домашната публика го бодрела, но штом излегол во кината по САД веднаш почнал да паѓа, затоа што и за нивните смешни стандарди ова е лошо.
Да прејдам на содржината: група од 7 луди млади одат на кампување во дивина. Во меѓувреме непозната армија ја напаѓа Aвстралија и кога тие ќе се вратат во дома, сите жители се заробени од непријателската војска. Така, нашиве тинејџери во стилот на Expendables тргнуваат во пресметка со војската... Сталоне и Шварци бурек да јадат.
Понатаму, филмот е над секое можно срање. Сцените се толку нереални да не му се верува на човек. Дури и кога хелихоптер и авион ги напаѓаат во куќата во која живеат, не чувствувате дека може да умрат. Нема тензија, нема страв. Непријателската армија 200 пати ќе ги пронајдеше во секое време, затоа што на местото на кое што беше сниман филмот е невозможно да им се скриеш. Веројатно авторот на книгата поинаку тоа го замислувал.
Војниците се очигледно ретарди кои не можат да излезат на крај со 7 глупи тинејџери, кои пак ништо посебно не покажуваат. Покрај тоа, армијата составена од Азијати не добива име до крајот на филмот, како да се плашеле да кажат дека Кина или Јапонија ги нападнале... филм е да му се невиди!
На страна тоа, ликовите не се развиваат, какви се на почетокот такви се и на крајот, бледи и неинтересни. Филмов не е so bad it is good, туку so bad it hurts!
Единствена добра работа е почетокот во дивината и ефектите кои ме изненадија, и само заради тоа ќе му дадам
2/10, со препорака да не го гледате.
