GoD.HateUSaLL
Фар акрос д диштанс
- Член од
- 30 март 2008
- Мислења
- 8.339
- Поени од реакции
- 8.238
@ Магде
"Инаку, да, како нешто ќе постои ако јас неам идеја за него?" Те цитирав. Значи прво велиш дека немора ти да си имала идеа за тие мал милион села за тие да постојат, а потоа велиш, како ќе постојат доколку ти немаш идеа за нив?
Е сеа, претпоставувам у глава ќе ти се сврти "Немора јас да имам идеа, сигурно имал идеа некој друг за тие села, па тие села настанале"
Е сеа, пример, за да ја измериме брзината на едно тело, нека е кола, ни треба референтно тело во однос на кое ќе ја мериме брзината, како би збореле за иста ствар.
Е сеа, како би стигнале до закључок, треба да збориме за иста ствар, односно, за Твојата идеа, со оглед дека во твојата субјективна идеализација ти си субјектот, и се почнува и завршува со твојата мисла/идеа. Односно Субјективниот идеализам постоењето го сместува во рамките на самиот субјект. Материјалното и сетилно достапното не постои. Постои само субјектот и неговите замисли, идеи, концепти какви што се напр материјата, просторот, времето и други замисли. Она што навистина постои и ги генерира сите други нешта е субјектот. Јас. Својот екстремен облик го наоѓа во солипсизмот. Јас сум вселената. Не постои ништо друго освен мене. Се ова што го гледам наоколу е моја замисла, халуцинација, која без мене нема ни да постои. Беркли е многу познат, а во поново време и кај квантните физичари се апла забележливи субјективно-идеалистички одблесоци и дилеми.
У глобала, страшно егоистрипана филозофија, која ти ја прифаќаш а ја не.
Она што ме буни е дека во еден момент велиш дека ти иако не си имала никаква идеа дека такви села воопшто постојат, тие безразлика на тоа постојат, а потоа прашуваш како би постоеле ако немаш идеа за нив?
"Инаку, да, како нешто ќе постои ако јас неам идеја за него?" Те цитирав. Значи прво велиш дека немора ти да си имала идеа за тие мал милион села за тие да постојат, а потоа велиш, како ќе постојат доколку ти немаш идеа за нив?
Е сеа, претпоставувам у глава ќе ти се сврти "Немора јас да имам идеа, сигурно имал идеа некој друг за тие села, па тие села настанале"
Е сеа, пример, за да ја измериме брзината на едно тело, нека е кола, ни треба референтно тело во однос на кое ќе ја мериме брзината, како би збореле за иста ствар.
Е сеа, како би стигнале до закључок, треба да збориме за иста ствар, односно, за Твојата идеа, со оглед дека во твојата субјективна идеализација ти си субјектот, и се почнува и завршува со твојата мисла/идеа. Односно Субјективниот идеализам постоењето го сместува во рамките на самиот субјект. Материјалното и сетилно достапното не постои. Постои само субјектот и неговите замисли, идеи, концепти какви што се напр материјата, просторот, времето и други замисли. Она што навистина постои и ги генерира сите други нешта е субјектот. Јас. Својот екстремен облик го наоѓа во солипсизмот. Јас сум вселената. Не постои ништо друго освен мене. Се ова што го гледам наоколу е моја замисла, халуцинација, која без мене нема ни да постои. Беркли е многу познат, а во поново време и кај квантните физичари се апла забележливи субјективно-идеалистички одблесоци и дилеми.
У глобала, страшно егоистрипана филозофија, која ти ја прифаќаш а ја не.
Она што ме буни е дека во еден момент велиш дека ти иако не си имала никаква идеа дека такви села воопшто постојат, тие безразлика на тоа постојат, а потоа прашуваш како би постоеле ако немаш идеа за нив?
и ако тропаш .