Ти благодарам за шансата, пред да ме здрвиш по глава ко дебелата свиња прееска.
Протестот беше лошо темпиран, иницијативата постоеше некое време, а датумот денешен беше „предизвикан“ од простодушност и нерасипливост на умот.
Целите беа против ГРАДЕЖНАТА парцела, не против ЦРКВА на плотшадот.
Јас сум православен христијанин веќе 22 години. Немам причина да не сакам црква!!! Мотивите, наши, на сутеднитите членови на Прва Архи Бригада беа од стручен аспект. Сакаме јавна дебата, сакаме свесност за значењето на архитектурата, сакаме да кренеме глас кога наштие професори се кријат ко пички во кабинети. САКАМЕ да бидеме слушнати, сакаме да слушнеме, сакаме да научиме и да споделиме знаење. Не сакаме лопати од апансас.
И никој рака не крена, нити провоцираше.
Се што се случи беше, претпоставувам основано, по нарачка.
А сега, удирај бате. И ти, и Ацо, и Гоце, и Никола...сите кои имаат ќеиф.
Оти, физичката болка поминува.
Душевната, за виденото ужасие...останува.