Христовото учење на просторите на европа преку Турција и Македонија доаѓа многу рано (прво и второ патување на св. Павле во Македонија). Тоа е широко прифатено од обичните луѓе во просторите на источното римско царство.
Прв крал што го прифаќа христовото учење и не ги гони христијаните е Константин. И самиот тој е покрстен на неговата смртна постела и заминува како христијанин.
Во западното римско царство многу поспоро се шири христовото учење и долги години се прогонувани и измачувани тие што се изјаснувале како христијани.
Во западното римско царство свештените лица (Бискупите...) кога успеале да ги убедат кралевите дека им се потребни за да го контролираат и владеат народот дури се дрзнале да го “прилагодат“ и светото писмо односно неговото толкување за таа цел настанува таканаречената схизма помеѓу свештенството во западното и источното царство. Папата кој веќе стекнал огромна финансиска моќ (а и денес е општо познато дека римокатоличката црква е многу моќна финансиска оранизација) сакал да биде третиран како единствен “божји“ претставник и сите да му се покоруваат. На ваквото грубо скршнување од основните свети принципи на толкување и практикување на светото писмо се спротиставува рускиот патријарх и во 1049 г. (не ХII век) прогласува независност од папата односно се оградува од неговото ширење на ерес.
Толку околу оригиналноста на римокатоличката црква.
Осамостојувањето (оградувањето) на источната православна црква е широко прифатено од обичниот народ бидејќи можеле да продолжат со правилниот пат на верата на која што не учеше и самиот Исус.
Скршнувањето од вистинскиот пат на римокатоличката црква нај изразено се гледа и од делата (предходно спомнати) што се прават во нејзино име во средниот век.
Првиот дел ти е добар само во вториот си ги помешал фактите малку. Христијанството може почна да се шири од кај нас но Рим го засноваше и го изгради првиот глобален концепт. Така да на почетокот немаше две цркви туку само една. И после црквата се подели во пет патријархии:
Rome (Sts. Peter and Paul), i.e. the Pope, the only Pentarch in the Western Roman Empire.
Constantinople (St. Andrew), currently in Turkey
Alexandria (St. Mark), currently in Egypt
Antioch (St. Peter), currently in Turkey
Jerusalem (St. James), currently in Israel
И после се дели црквата. Во овој период и почнуваат несогласувањата со Рим. Вистинска причина за несогласувањата е сакањето на папата да воспостави единствена власт над другите патријархии. И така од 7 до 13 век почнува поделбата. За крајното делење се смета 1204 година.
И само да биде појасно крстоносните војни започнуваат кога православната црква побарува помош од католичката за борба против муслиманската.
Е сега за болдираното читај го ова:
The success of the conversion of the Bulgarians facilitated the conversion of other East Slavic peoples, most notably the Rus', predecessors of Belarusians, Russians, and Ukrainians. By the beginning of the eleventh century most of the Slavic world, including, Bulgaria, Serbia, and Russia had converted to Eastern Orthodox Christianity.
Bulgaria's Church was officially recognized as a Patriarchate by Constantinople in 927, Serbia's in 1346, and Russia's in 1589. All these nations, however, had been converted long before these dates.
А инаку самата поделба на црквата се води како поделба на латинската од грчка.