Кајгана психолог

[GIRL ONLY]

epa aj da istreskame se so ima vo nas...momentalno mn raboti me macat.denes trebase da dojde eden decko od avstralija so se muvavme letovo a stotuku doznav deka nema da dojde...a jas utre imam prilika kaj so e on da odam i da se vidime poso za edna nedela ke si odi vo avstralija i kojznae koga drug pat ke go vidam...ali so e najinteresno ni sama neznam dali sakam da odam i da go vidam...ubavo mi bese so nego stvarno prvite denovi koga bevme zaedno bese najsuper se custvuvav srekna i od neznam ni jas koja pricina detevo se smeni nekako poladen bese...ma nemam pojma...a i so e vazno...neli ubavo bese dodeka traese...jas otkako veke nemav aber za nego pocna da mi titka...pa so titkas da mu e... majkata ako ne znaes so sakas...abe ne deka neso sum mn zaljubena ali onaka sakam da se vidime pred da si odi zs stvarno onaka mi bese summer love i sledniot pat moze da dojde so nekoja zena tamu avstralijanka hahha i site taka so se decata da se druzime XD lele zabegav malce i so vikate ? najverovatno ke odam utre pa posle ke vidime drugo so me maci...pa me maci so sega na primer ne sum izlezena...a zosto...zosto neznam da krenam telefon da se javam kaj nekoj...a zosto? pa valda se plasam da ne mi recat abe nemozam denes imam drugi planovi...kakva debilka...a ustvari najmn sakam koga sum so drugarka mi izlezena ali ona mi kaza deka ke sedela so tie od ulica koga jas i se javiv da ja prasam so ke prajme vecer i posle...pa aj ako sakas dojdi ke ti titnam ko ke se soberime...abe ostaj od nemajkade...so e takva be ako i smetam neso neznam ni jas...znam samo deka ponekogas gadno e zavidna zaso imam ubavi alista...a jas sekogas se prilagoduvam na nivnite uslovi..mislam na drugarkite...koga nemaat pari...dobro jbg ke odime na sladoled ova ona ne mora po kafici...ako i treba nekogas neso da obleci vidi odberi si...ama nikoj niso ne ceni be...ali aj so ke prais...i eve sea so da praam pa i jas sakam da istrosam se so mi se sobralo...ne deka ova e se ali aj toa momentalno mi se vrti niz glava...vie so prajte vas so ve maci momentalno?

 

[DonJas]

epa aj da istreskame se so ima vo nas...momentalno mn raboti me macat.denes trebase da dojde eden decko od avstralija so se muvavme letovo a stotuku doznav deka nema da dojde...a jas utre imam prilika kaj so e on da odam i da se vidime poso za edna nedela ke si odi vo avstralija i kojznae koga drug pat ke go vidam...ali so e najinteresno ni sama neznam dali sakam da odam i da go vidam...ubavo mi bese so nego stvarno prvite denovi koga bevme zaedno bese najsuper se custvuvav srekna i od neznam ni jas koja pricina detevo se smeni nekako poladen bese...ma nemam pojma...a i so e vazno...neli ubavo bese dodeka traese...jas otkako veke nemav aber za nego pocna da mi titka...pa so titkas da mu e... majkata ako ne znaes so sakas...abe ne deka neso sum mn zaljubena ali onaka sakam da se vidime pred da si odi zs stvarno onaka mi bese summer love i sledniot pat moze da dojde so nekoja zena tamu avstralijanka hahha i site taka so se decata da se druzime XD lele zabegav malce i so vikate ? najverovatno ke odam utre pa posle ke vidime drugo so me maci...pa me maci so sega na primer ne sum izlezena...a zosto...zosto neznam da krenam telefon da se javam kaj nekoj...a zosto? pa valda se plasam da ne mi recat abe nemozam denes imam drugi planovi...kakva debilka...a ustvari najmn sakam koga sum so drugarka mi izlezena ali ona mi kaza deka ke sedela so tie od ulica koga jas i se javiv da ja prasam so ke prajme vecer i posle...pa aj ako sakas dojdi ke ti titnam ko ke se soberime...abe ostaj od nemajkade...so e takva be ako i smetam neso neznam ni jas...znam samo deka ponekogas gadno e zavidna zaso imam ubavi alista...a jas sekogas se prilagoduvam na nivnite uslovi..mislam na drugarkite...koga nemaat pari...dobro jbg ke odime na sladoled ova ona ne mora po kafici...ako i treba nekogas neso da obleci vidi odberi si...ama nikoj niso ne ceni be...ali aj so ke prais...i eve sea so da praam pa i jas sakam da istrosam se so mi se sobralo...ne deka ova e se ali aj toa momentalno mi se vrti niz glava...vie so prajte vas so ve maci momentalno?

Вака. Значи прва работа, треба да си ги средиш мислите, т.е да поработиш малку на твојата психа, да заземеш цврсти ставови. Не треба да се двоумиш за се и сешто. Тоа со дечкото работата е што ти оставил впечаток, ама подсвеста ти иде контра. Он станал поладен, му прошол меракот. За со другарките, некогаш ке те шитнат за искачање, не го сфаќај тоа како мразење или замерка, едноставно некогаш се пореметуваат планови искачаат ствари у заден моменат, ама ако е тоа често ондак имаш проблем. Ти завидуваат на алиштата, можно е, ете имаш подобар вкус за облакање, повеке инвестираш во твојата облека. Тоа се приметува, таа мала љубомора е нормална. Немој премногу да веруваш на лугето. Пошо и самата кажа не секој го цени тоа што го правш за нив. Од проста причина, пошто не приметуваат. Едноставно почни да ги занемаруваш тие страни на животот. Погледај ги подобрите, поубаво ке си поминуваш, ке ти се намалат нервозите и сличните ствари.:smir:

 

[GIRL ONLY]

toa si vo pravo...stvarno se dvoumam za se i sesto...se nadevam ke mi pomine toa so godinite so zrelosta soznam...a i fala na sovetite stvarno mi trebase nekoj da mi obrne 5 min vnimanie

 

[Blackout]

Не се проблем парите,далеку од тоа...тие мислат дека како прво мене заради оценките(не бев скроз одлична)нема да ме примат...друго дека нема да се снајдам во голем град-де молим те не е Скопје Русија...трето затоа што не сум се оделувала од дома...нема никаков проблем тоа е работата:uvo:тие мислат дека ке ми било полесно во Штип...ми рекоа да почнам во Штип а после во Скопје а јас знам дека една година нема шанси да издржам...па дури ми рекоа дека јас можам да одлучам за се ама не и за факсотнемам време до Понеделник,постојано се нервирам а исто така и мојот другар а не можам така да го гледам кога разговаравме пред малку рече дека нема да престанеме да контактираме ама дека нема да бидеме толку блиски...и заради моите родители да се одалечам од мојот другар(баш сега кога ни оди супер а и премногу сакал да ме види)...не познавам речиси никого во Штип,а во Скопј его имам мојот другар и моите другарки од гимназија...и кога знам дека би се снашла повеке таму одколку во Штип ама тиеми рекоа ако не одам Штип нема факс а имам желба за учење...неможам да разберам како уживаат да ме мачат така знаејки дека после јас ке се нервирам и џабе ке фрлам пари кога ке немам желба за учење.

Како што имам пишано погоре.....немој да си го ризикуваш образованието поради твојот ,,другар,, со кој да те потсетам бевте на раб на прекинување на секаков контакт.Значи тој утре можеби ќе се премисли(што јас се надевам дека нема да се случи бидејки е очигледно дека многу ти значи) и ќе прекине контактот помеѓу вас а што ќе правиш ти во тој случај ако го ставиш него пред сопственото образование.Истото важи за другарките.Знам дека е страшна помислата да одиш во друг град сама без никого да познаваш таму.И јас минувам низ истото.Тоа ќе биде нов почеток за тебе,гледај на тоа како на авантура,предизвик а не како на казна.
разговарај со твоите сепак има време до понеделник.и не им кажувај дека во скопје ке ти биде полесно оти имаш другарки таму,тоа може само да ти ја влоши состојбата.Обиди се да им објасниш дека се грижиш за квалитетот на образованието и дека си спремна да се покориш на нивните услови доколку тие ја земат во предвид опцијата да студираш во Скопје,и сето тоа смирено без испади и нервози.
И доколку не го променат своето мислење без размислување прифати ја опцијата што ти ја нудат.Доколку стварно имаш желба за учење тогаш не е важно местото дали е Штип или Скопје или Скачинци.

 

[navivacka]

Не е заради него,и пред да го запознаев сакав да одам во Скопје,тој кажа дека би му било толку тешко без мене и дека сакал многу да ме види...дека несакал да имаме прекин на контакт и дека додека нема да мирцаме ке збореме преку телефон...се обидувам се да сторам за да ги натерам родителите но безуспешно.

Сепак фала за советите,нема излез,одам во Штип а заради нивните глупости можам и да се одалечам од другар ми да немам желба за учење таму каде што несакам.

 

[good girl]

Многу уба тема, нема шо.Баш добро ке ми дојде.
Зошто луѓето имат потреба да му ги кажуваат проблемите на другите, ова ми се случи ми казуваат дека имат проблеми и воопшто не сакат да помислат шо после, дали ќе влијае врз тој што сте го одбрале како рамо за плачење.
добра е темава ама за жал нисто не би ми помогнала оти проблем си е проблем и искрено незнам дали ова би го кажала на психолог а не на форум.
Сепак комплицирано е и за џабе ке се мачам да објаснувам па и со шифри да речиме. Кој има храброст слободно нека пиши!

 

[Blackout]

Многу уба тема, нема шо.Баш добро ке ми дојде.
Зошто луѓето имат потреба да му ги кажуваат проблемите на другите, ова ми се случи ми казуваат дека имат проблеми и воопшто не сакат да помислат шо после, дали ќе влијае врз тој што сте го одбрале како рамо за плачење.
добра е темава ама за жал нисто не би ми помогнала оти проблем си е проблем и искрено незнам дали ова би го кажала на психолог а не на форум.
Сепак комплицирано е и за џабе ке се мачам да објаснувам па и со шифри да речиме. Кој има храброст слободно нека пиши!

Зато што се олеснуваат од нив.Ако ја мозгаш за некој проблем и се преокупираш со истиот ќе ти биде полесно ако го кажеш некому ако не повеќе за да разговараш за тоа што ти ги опседнува мислите нели?
Сеедно е дали ќе добиеш совет,и ако го добиеш дали ќе ти користи.
Самиот факт што си го кажала проблемот помага.А не гледам како би влијаело тоа на тој што го слуша проблемот,освен можеби како пример.
Сега нормално зависи од личноста,некои се поотворени во однос на своите проблеми и не им значи ништо ако ги изнесат пред очите на пошироката јавност а некои се поконзервативни или страмежливи во тој поглед.Сепак изнесувањето на проблемите е позитивна карактеристика затоа што колку повеќе нешто се чува во себе толку се помали шансите да најдеме правилен начин за разрешување на истото.

 

[Eliza]

Зато што се олеснуваат од нив.Ако ја мозгаш за некој проблем и се преокупираш со истиот ќе ти биде полесно ако го кажеш некому ако не повеќе за да разговараш за тоа што ти ги опседнува мислите нели?
Сеедно е дали ќе добиеш совет,и ако го добиеш дали ќе ти користи.
Самиот факт што си го кажала проблемот помага.А не гледам како би влијаело тоа на тој што го слуша проблемот,освен можеби како пример.
Сега нормално зависи од личноста,некои се поотворени во однос на своите проблеми и не им значи ништо ако ги изнесат пред очите на пошироката јавност а некои се поконзервативни или страмежливи во тој поглед.Сепак изнесувањето на проблемите е позитивна карактеристика затоа што колку повеќе нешто се чува во себе толку се помали шансите да најдеме правилен начин за разрешување на истото.

Сам па како знам.

 

[Копија]

зошто ? ... ја испушив цигарата и ја изгаснав.По 100 пати ова прашање ми се плетка низ главата.Во моето болно мозоче.Седам така... во 9 сабајле... неспиена 2 дена..стресот не ме остава да спијам,добив несоница.Не сум јадена ништо 24 часа... последното нешто што го јадев беше една кифла...
молчам за тие околу мене а во себе си водам различни монолози.Никогаш не добивам одговор на прашањето што го поставувам кизнеј колку пати последниве неколку дена.
Зошто толку грди работи ми се случија мене? Еден мора да биде,нели? Еден мора да падне во очајот.Тешко ми е да,и покрај својата гордост признавам дека ми е претешко,дека ме згазија,дека ме уништија... дека заборавив да се смеам заради сите нив.Запаѓам во депресија и никој нема да ми помогне..се случува да плачам со часови,но болката не поминува..не се осеќам баш најдобро иако ќе се исплачам.
Него го нема во мојот живот(не е важно кој,не е дечко,не е бивш...)... замина на една година.Ќе се врати знаам,мојата најголема поддршка ќе се врати.Оној врз кој цел живот се потпирав.Оној кој секогаш знаеше да ми помогне.Зошто го нема баш сега кога најмногу ми треба да ми помогне... ? можеби вака ќе узреам-си велам во себеси. немам никој,сама сум.И тоа ме турка надолу уште повеќе... ја осеќам тешкотијата во себеси.Сама сум..со никој до себеси.Очајнички барам пријател,но на кого да се доверам? На најдобрата другарка која што ме прекажала апсолутно за се?на родителите.. и да сакам не можам,премногу е комплицирано за да го сфатат.Тонам,а немам ништо во близина за да се фатам за него,да не потонам.Тие ме згазија,тие ме уништија,ме повредија.Знаат ли како е кога некој е повреден длабоко во себеси? Кога се му е темно пред него.Ми нема спас... сигурно личам на лудак кој што го спрема своето самоубиство но тоа е последното нешто што би ми паднало на ум.Јас длабоко во себеси сум борец,не се предавам така лесно...секогаш се исправам.. БАШ СЕКОГАШ!
Овој пат ми е тешко да се исправам,тешко ми е да станам ..останав дома со денови...ретко да излезам до негде,не сакам да кварам туѓо расположение.Тешко ми е...претешко..барам зборови да ја изразам тежината што ја носам во душава но не можам..ништо не е доволно,пак се прашувам зошто? Никогаш нема да добијам одговор на тие прашања.Едноставно сум долу,на дното... никој не ме гледа,имам толку луѓе околу мене..широк круг на пријатели,добри другари..но никој не е доволно добар да ја види тагата во мене,да ги види знаците што ги давам.Ме скршија,се ме скрши.Ми треба некој,како луда тегнам цигари...не јадам,не спијам... не разговарам многу...како можеше јас? Личноста која што секогаш била насмеана,расположена,желна за живот... дружба,разговори... личноста која секаде кревала расположение...како можеше да дојдам олку down.
Ми треба некој... но нема никој.

 

[Igor™]

зошто ? ... ја испушив цигарата и ја изгаснав.По 100 пати ова прашање ми се плетка низ главата.Во моето болно мозоче.Седам така... во 9 сабајле... неспиена 2 дена..стресот не ме остава да спијам,добив несоница.Не сум јадена ништо 24 часа... последното нешто што го јадев беше една кифла...
молчам за тие околу мене а во себе си водам различни монолози.Никогаш не добивам одговор на прашањето што го поставувам кизнеј колку пати последниве неколку дена.
Зошто толку грди работи ми се случија мене? Еден мора да биде,нели? Еден мора да падне во очајот.Тешко ми е да,и покрај својата гордост признавам дека ми е претешко,дека ме згазија,дека ме уништија... дека заборавив да се смеам заради сите нив.Запаѓам во депресија и никој нема да ми помогне..се случува да плачам со часови,но болката не поминува..не се осеќам баш најдобро иако ќе се исплачам.
Него го нема во мојот живот(не е важно кој,не е дечко,не е бивш...)... замина на една година.Ќе се врати знаам,мојата најголема поддршка ќе се врати.Оној врз кој цел живот се потпирав.Оној кој секогаш знаеше да ми помогне.Зошто го нема баш сега кога најмногу ми треба да ми помогне... ? можеби вака ќе узреам-си велам во себеси. немам никој,сама сум.И тоа ме турка надолу уште повеќе... ја осеќам тешкотијата во себеси.Сама сум..со никој до себеси.Очајнички барам пријател,но на кого да се доверам? На најдобрата другарка која што ме прекажала апсолутно за се?на родителите.. и да сакам не можам,премногу е комплицирано за да го сфатат.Тонам,а немам ништо во близина за да се фатам за него,да не потонам.Тие ме згазија,тие ме уништија,ме повредија.Знаат ли како е кога некој е повреден длабоко во себеси? Кога се му е темно пред него.Ми нема спас... сигурно личам на лудак кој што го спрема своето самоубиство но тоа е последното нешто што би ми паднало на ум.Јас длабоко во себеси сум борец,не се предавам така лесно...секогаш се исправам.. БАШ СЕКОГАШ!
Овој пат ми е тешко да се исправам,тешко ми е да станам ..останав дома со денови...ретко да излезам до негде,не сакам да кварам туѓо расположение.Тешко ми е...претешко..барам зборови да ја изразам тежината што ја носам во душава но не можам..ништо не е доволно,пак се прашувам зошто? Никогаш нема да добијам одговор на тие прашања.Едноставно сум долу,на дното... никој не ме гледа,имам толку луѓе околу мене..широк круг на пријатели,добри другари..но никој не е доволно добар да ја види тагата во мене,да ги види знаците што ги давам.Ме скршија,се ме скрши.Ми треба некој,како луда тегнам цигари...не јадам,не спијам... не разговарам многу...како можеше јас? Личноста која што секогаш била насмеана,расположена,желна за живот... дружба,разговори... личноста која секаде кревала расположение...како можеше да дојдам олку down.
Ми треба некој... но нема никој.

Ај малце пробај да си ги средиш мислите во главата да не мислиш се на најлошо да не ги гледаш работите се црно, пробај малце мисли со"ладна" глава ке ти биде полесно верувај. Знам колку е тешко да нема на кого да се довериш, да знаеш дека не ти се пријатели сите околу тебе ама мора таа болка од твоето тело да ја исфрлиш некаде на друга страна само не на себе...Викаш дека порано беше силна сега Не? Зошто? Поради сите "другари/ки" што те измамиле? Треба да бидеш сега уште посилна затоа што кога те гледаат таква се смеат позади грб само ти незнаеш. Затоа биди силна максимално колку што можеш работите не ги гледај се црно, пробај најди и убави работи, постепено ке си биде се OKey.
Happy:smir:

 

[Копија]

Ај малце пробај да си ги средиш мислите во главата да не мислиш се на најлошо да не ги гледаш работите се црно, пробај малце мисли со"ладна" глава ке ти биде полесно верувај. Знам колку е тешко да нема на кого да се довериш, да знаеш дека не ти се пријатели сите околу тебе ама мора таа болка од твоето тело да ја исфрлиш некаде на друга страна само не на себе...Викаш дека порано беше силна сега Не? Зошто? Поради сите "другари/ки" што те измамиле? Треба да бидеш сега уште посилна затоа што кога те гледаат таква се смеат позади грб само ти незнаеш. Затоа биди силна максимално колку што можеш работите не ги гледај се црно, пробај најди и убави работи, постепено ке си биде се OKey.
Happy:smir:

си ги реков тие работи во себе многу пати... едноставно си барам начин да се испразнам себеси.

 

[DonJas]

си ги реков тие работи во себе многу пати... едноставно си барам начин да се испразнам себеси.

Девојко, мој совет, земи, пешачи, оди само, движи се. Помага за средување на мислите, и депресијата од едно исто затворено место ја нема. Прошетај така, саат два, врати се дома, направи било каков муабет со било кого, ама НИКАКО поврзан со таа тема. Значи комплетно оттргни го мозокот од тоа. Или оди на кафе со некого што не го знаеш многу, што би праеле најопуштен муабет. Негативна енергија, испразнувај на перницата, мавај ја колку сакаш, нејзе не ја боли. А за тој што отишол, имаш телефон.

Со среќа.

пс. Период е, издржи го, ке помине.

 

[delfybuba]

:cry::cry::cry:
Искрено...ме растажи.
И ме потсети на она што го поминав јас.
Не сакам да се секавам како беше,ме боли,ама за тебе морам.
За да ти кажам дека не си единствена и ке преживееш.
Не велам дека е лесно,тешко е-многу.

Мојата мајка ми велеше-јас останав без керка.
Ниту јадев,ниту спиев,се тровев со цигари кои ми го распарчија желудникот,а ништо од тоа не помагаше.
Станав буквално како дух,ослабев и почнаа да не ме познаваат и лугето.
Да,така беше.
На кому да се довериш,кога таа болка не се објаснува ниту искажува со зборови,а душата кој може да ти ја прочита??

Се беше залудно,и затоа на тебе ке ти кажам,колку можеш побрзо ОСВЕСТИ СЕ!
Јас не можев долго време(или не сакав),и многу страдав.

Тој што ти треба не е тука.
Прифати го тоа.
Боли,ке помине.

Мораш да живееш и да продолжиш понатаму.
Животот носи и убави нешта,мораш да ги пронајдеш.

Најди си нешто друго во што уживаш.оттргни ги мислите,времето минува и лечи се.
Ако треба да се врати тој што заминал-чекај го,во спротивно-мораш да го заборавиш.

Животот е пред тебе,доаѓаат и убави нешта.
Не мачи се себе си и твоето тело...
што и да е,ке помине...среќно:smir:

 

[Igor™]

Јас на пример кога запаѓам во нешто слично како тебе или кога сум нервозен, нервозата ја истурам на Боксерска вреќа. Како што кажа другаров иди пешачи трчај малце муабет со некој и сл. Ке ти помине во рок од 1 нед. верувај:smir:

 

[igor108367]

Мислам дека полудувам

Не знам што ми е во последно време. Искраено мислам дека полудувам. Не знам како да го опишам проблемот бидејќи не сум сигурен дека знам кој е.
По карактер сум патолошки случај.
Никогаш не се расправам, не ми е во особина не знам, не верувам дека лугето кои ме знаат пријателите некогаш ме виделе како се расправам или лутам за нешто или слично. Цел живот сум се трудел да идам насмеан да ги прикриам вистинските емоции. Единствен конфликт што сум го имал со луге е веројатно тука на форумот не знам вајда затоа што никој не ме знае.
И тоа не знам не ми е проблем. Имам пријатели за кои сум направил триста работи не знам што сум можел сум направил за нив, а и за кого сум можел за секого воопшто често пати и на моја штета. Секогаш сум гледал да помогнам, да не зборувам за хуманитарни акции и сл. сум донирал и учествувал и во тоа. Од друга страна не се сеќавам кога последен пат су замолил некој од другарите да ми помогне без разлика дали и колку и да ми требало помош. Во последно време увидов дека почнаа да ме ставаат и на последно место барем таков осеќај имам не знам вајда се научија дека не барам помош.
А не знам како да го опишам животот кога мислам дека ми е хаос дека ншто не ми е средено, почнувајќи од приватно па надоле до понебитни работи. Никогаш сум немал подршка од дома за ништо, никогаш моите проблеми не биле на дневен ред секогаш нешто нив ги мачи мене никогаш ништо. А да не спомувам дека секогаш сум бил најдобар или барем во најдобрите во се што барале од мене почнувајќи од школо, од најмала возраст па до факс.
И да не спомнувам дека ми се отворија и две феноменални можности за работа, за едната дуи и ми ветија дека ке ми дадат катедра ако ја завршам како што треба, ама таа веќе ја одбив. Сега ми се отвори една друга можност да бидам прв во македонија да се занимава со тоа ама некако не ме фаќа око, а и би требало извесен период да живеам во странство а не сум сигурен дали би се снашол во нова околина са на подолг период.
Не знам во последно време сум така депресивен што едноставно од време на време се губам. Пред некој ден спиев над 23 часа, не можев да се разбудам. Имам чуство како се да се распаѓа или не знам како ништо што имам да не ми вреди.