Јудаизмот, христијанството и Исламот се како три куќи изѕидани од еден ист материјал. Пророците се исти Авраам - Ибрахим, Мојсеј - Муса, Јона - Јонуз, разликата е единствено во транскрипцијата и изговорот, слично како што постои разлика меѓу латинската и елинската транскрипција на имињата Вавилон - Бабилон, Авраам - Абрахам. Основата на сите три религии е иста, тоа е Стариот Завет, или јудејската Тора, или Законот - наречете го како сакате. Кога Мухамед го објавува исламот тој воопшто не зборува за нова религија, туку за враќање кон изворот.
Но, филозофскиот поглед на светот кај овие три религии има значителни разлики. Додека јудаизмот е затворен во строго национални рамки и го промовира концептот на од Бога избран народ предодреден да владее со светот, христијанството има сосема спротивна филозофија на љубов, космополитизам, ненасилство и потчинетост кон авторитет. Исламот е најсилен израз на монотеизмот - “нема ништо на светот што не е негова креација“ - отфрлени се иконите, светците, па дури и тезата дека Исус е Господ, и проповеда целосна потчинетост кон едниот и единствен Бог. Ако се изостави поглавјето за Тројството, православното догматско толкување на суштината на Божјето битие е речиси идентична со толкувањето во Исламот.
Кон болтуваното:
- точно, јудаизмот вели дека јудеите/евреите се избран народ (и православието тоа го вели) но таа приказна и ексклузивитет на јудеите кај Бога е завршена приказна, оти Христос го воведе Новиот Завет па со тоа заврши важноста на Стариот Завет. Денешните јудеи сеуште живеат според Тората (Дел од Стариот Завет), сеуште себси се сметаат за избран народ Божји што е најтрагично и најопасно, сеуште го чекаат НИВНИОТ месија...
- точно, христијанството е ненасилно и засновано за личната слобода за избор од секој поединец, вклучувајќи ја и можноста за потчинетост кон авторитетите, но и тоа е повторно доброволно потчинување. Во православието, под авторитети се подразбираат: родителите, целата световна власт, учителите, раководителите на работното место, свештениците, манастирските старци... со еден збор, потчинувањето е на добровона основа, со што се спречува секој обид за насиле на едни врз други, односно се практикува принципот на
служење на поедницните едни на други...
- невозможно е да се изостави Света Троица...можеби тоа поглавје е МАЛО, но толку е битно, што како последица ја има ОГРОМНАТА разлика која постои меѓу христијанството од една страни и било која друга религија од другата страна. Имено, НИЕДНА друга религија не познава ПОСРЕДНИК помеѓу родот човечки и Творецот-Бог. Кај христијаните , тој посредник е Самиот Син Божји! Која друга религија може да го каже истото? А кај другите религии, постои НЕПРЕМОСТЛИВ јаз меѓу луѓето и нивниот Бог, па така, луѓето се препуштени на САМИ СЕБЕ,т .е. се обидуваат самите, со своја сила и моќ, да постигнат некакква лична праведност, вредна да биде причина за нивниот влез во Рајот! Неверојатно...да постоеше можноста кај луѓето за влез во Рајот со својата сила, тогаш Христос немаше ни да дојде првиот пат, ниту да го остави своето учење на луѓето, ниту да вети дека пак ќе дојде, кога за тоа ќе се исполнат условите...
