- Член од
- 18 декември 2008
- Мислења
- 310
- Поени од реакции
- 108
Навистина многу ми жал што го слушам ова. И никогаш нема да ги разберам децата што така се однесуваат кон своите мајки.Alley-да темата не одговара,се извинувам за мојата не одговорност.
Мојот син има 20 год,возрасен е.
Татко му ги менуваше жените,но не се венчаваше со нив,сега со оваа живее пет години,а ако реагираше син ми-секако бурно,а и за мојот брак.Тој живееше во надеж дека ние повторно ќе живееме заедно,како семејство и кога свати дека тоа нема да се случи се сврте против мене,предходно додека доаѓаше кај мене дома(во куќа каде сега живеам)го оцрнуваше татко му и неговата сопруга ,иако тој не живее со нив туку кај баба му и дедому(мајка и татко на бившиот сопруг)
Еве скоро од од 1 Август не комуницираме,не доаѓа,со негови постапки сам си направи во очи да не ме погледне...а сепак ако сакал,ако барем малку се покајал,ако барем малку во себе има нешто можел,и сеуште може да дојде кај мене на работа и да се видиме,да разговараме.не мора да ми каже извини јас погрешив,доволно е да дојде со тоа ќе ми докаже дека ме сака,но очигледно не ме сака како што глумеше цели три години додека доаѓаше кај мене-всушност расправијата започна околу пари,не му беа доволно парите кои му ги давав и сеуште му ги давам како издршка иако е возрасен и не му следуваат-но знам кој го подучува и нека им стои на чест-на мајка не и се вели мршшшшшшшш,на мајка која го родила не и се вели ти си без душа,на мајка која го родила не и се кажува ти си курва-тоа никогаш нема да му го простам,ниту на гроб несакам да ми дојде- и тоа се за пусти-Парите се отепувачка-и навистина било така.
Очигледно син ти не може да ја преболи разделбата на неговите мајка и татко. Тој нема изградено свое мислење и дозволува другите да влијаат на него.Тоа претставува огромен проблем во неговиот живот.
Еве го примерот во мојата фамилија-додуша поразлично е...
Ист е и проблемот на мојата сестра.Татко ми почина кога јас бев 13 а таа 17 години.Уште наредниот ден сестра ми почна да прави проблеми.Ја обвинуваше мајка ми за сите караници во фамилијата(баба,дедо,чичко,стрина, демек после тие ке ни давале пари)стопати ја има навредено, дека е никаква, дека само збрки прави и триста други глупости. Кога на крајот нејзините баба и дедо ја разочараа, свати каква е ситуацијата и се смири малку.Се беше добро додека не си фати дечко, кој така и се погоди, што кошмарите кај нас дома продолжија.Тој почна да и зборува против мама-ваква била, онаква била. Таа пак си ја почна својата приказна против мама.Еднаш толку многу се испокараа и сестра ми 3 месеци не се врати дома(на студии беше).Мајка ми и се налути и не и се јавуваше.Истото го сторив и јас. После првата кавга со дечкото, кога се почувствува незаштитена и се јави на мајка ми и ја праша дали може да се врати дома.Мајка ми секако дека не ја одби.Сестра ми се чувствуваше толку засрамено, ни се извини и на двете.
Исто така и твојот син, кога ке свати дека баба му и дедо му нема вечно да живеат, ке се врати за прошка кај тебе и кај татко му.Ако можеш на некој начин, разговарај со него, натерај го да свати дека нема никој поблизок од својата мајка, а и дека никој не е должен да се жртвува за него.Малкумина се оние што ја имаат среќата да живеат во полно и среќно семејство. А сите други "несреќници" ќе го живееме животот онака каков што го имаме.
А во меѓувреме, живеј си го животот во полна пареа, ако си во можност роди си уште едно дете. А син ти ако остане на тоа "негово" размислување, тогаш тој воопшто не ја заслужува твојата љубов...
П.С. се извинувам за долгиот пост...