MIKI1
Поставувач на неодговорени прашања.
- Член од
- 10 јануари 2008
- Мислења
- 20.396
- Поени од реакции
- 3.398
Добри дела не се прават од страв, туку од лична ДОБРА ВОЛЈА. Се што се работи во христијанството, засновано е на слободна волја да се чино ДОБРО или ЛОШО, без НИКАКВА тортура кон никого. Ако некој прави добро, треба ПОСТОЈАНО да прави добро, а не сако кога „ќе му дојде„ прилика за тоа. Кој е христијанин, 24 саати дневно треба да е христијанин. Да, треба да постои страв, како страв од КАЗНА за својата лошотија. Но како веќе напишав, стравот е почеток а љубивта е завршеток. Едното и другото се ИСКЛУЧУВААТ. Имајќи во предвид дека само Бог е ДОБАР, тогаш, секој кој чини добро дело треба тоа да го чини во слава Божја и за свое спасение. Прилагодувањето на својата волја кон волјата од Севишниот е ЗАДАЧА и ДОЛЖОНСТ од секој христијанин, но секако без ПРИСИЛА кон чинењето добри дела.
Христијанската љубов НЕ Е емотивна,, таа е ЕТИЧКИ принцип на живеење, кој не ја исклучува емотивноста. Емотивноста е особина од ДУШАТА а ЉУБОВТА е особина од РАЗУМОТ. Апостолот Павле најдобро ги опишува особините од христијанската(неемотивна) љубов, која: простува, не осудува, не се гордее...и тн...
Христијанската љубов НЕ Е емотивна,, таа е ЕТИЧКИ принцип на живеење, кој не ја исклучува емотивноста. Емотивноста е особина од ДУШАТА а ЉУБОВТА е особина од РАЗУМОТ. Апостолот Павле најдобро ги опишува особините од христијанската(неемотивна) љубов, која: простува, не осудува, не се гордее...и тн...