-Точно.
-Претпоставувам дека доказот дека љубовта постои,е самото чувство што некој го имал дека љуби и дека е љубен.Има доказ дека некој сакал.Инаку,кој друг доказ би бил тој,сепак љубовта не е физички видлива.
-А,истото е и со Господ.Знаеш зошто?Еве вака: Секој човек,кој не сакал никогаш во животот,и не почувствувал љубов,вели дека вистинска љубов не постои.Значи,така ќе биде се до оној ден,кога тој ќе го отвори срцето да сака и биде сакан.И тек тогаш,ке разбере дека љубовта му била пред очи.А,ако не го отвори срцето,тогаш никогаш нема да ја спознае,и до крајот на животот,ќе вели дека не постои.Епа,исто е и со Бога.Се додека не го отвориш срцето,да почувствуваш дека Тој всушност постои,ќе велиш дека не постои.исто како со љубовта,сосем исто,нема разлика,збориме за работи невидливи за човечкото око.И,така,и оној што нема да го отвори срцето да сака и да биде сакан,и оној кој нема да го отвори срцето да почувствува дека Бог постои,за него нема да постои ни едното,ни другото.Пак на ова се надоврзуа фактот дека со ваквите работи,умот нема врска.Кога умот би бил потребен за да сакаш или веруваш,досега сите би биле заљубени или верници.Но,ете,срцето е......