Покрај оние причини за „немањето„ жени-попови кои ги наведоа Симеон и Чаир, би ја навел и следната причина: женскиот ум е поинаку скроен од машкиот. Машкиот ум работи порационално а женскит поемотивно. Женскиот род е склон кон анатемисување/колнење (упатување клетви) па сега замислете една жена-свештеник како би изреагирала на исповеста од верникот. Плус тоа, жените редовно реагираат многу емотивно па како би реагирале кога исповедникот би ги набројал/исповедал своите гревови пред жена-свешеник. Или, како една жена-свештеник би се однесувала на погреб? Би се утепала од плачење со присутните на гробот. Молитвите кои жените ги упатуваат/читаат, повеќе се читаат со емоција отколку со вер(б)а.
Воопшто земено, жените се склони кон приврзување кон мажите (тоа им е во природата) отколку обратната ситуација.
За жените кои се мажени за свештеник, сосма е доволно што се попадики. И т