Ако Бог постои, зошто допушта зло и страдање?

[theprince]

Интересни одговори, ја доловија мојата поента.
Атеистите велат: "Да го видам Бог, па ќе поверувам.", но многумина од нив ни самите не знаат што сакаат да видат, за откако ќе го видат претпоставеното да речат: "Ете го видов Бог и сега верувам."

Природата на Бог е духовна, а не материјална. Човечкото око ги гледа само материјалните работи, оние кои рефлектираат светлина. Нашето око не може да ги види духовните битија.
За ние да го видиме Бог, потребно е тој да се материјализира, ограничи и емитира или рефлектира светлина која потоа би доспеала до нашите очи.
Бог, по дефиниција, е безграничен и се разбира дека Неговото ограничување би било невозможно, доколку Тој не се откаже од некои Свои атрибути (како што е сеприсутноста).
Бог може да ни се објави како што Тој сака.
Тој на Мојсеј му се објавил во грмушка што не согорува. Зошто така одбрал Бог, не е наше да анализираме и критикуваме.
На Лот Бог му се објавил во вид на тројца луѓе (ангели).
На Илија Бог му се објавил во едно обично тивко ветре. Итн.
Секако најголемата објава на Бог, според христијаните, е во личноста на Исус Христос, каде Бог на целото човештво му покажа и докажа дека Тој е вистинит, постоен, заинтересиран за човекот и со огромна пожртвовна љубов кон него. Бог се објави во Исус Христос преку Неговата надчовечна мудрост, преку чудата кои ги направи, преку власта над природните сили (стивнувањето на бурата, одењето по брановите итн), преку влста над смртта (воскреснувањето на Лазар, Јаировата ќерка и др) и секако, најважно од се, преку огромната ЉУБОВ која Исус Христос ја искажа на Голготскиот крст каде го принесе Своето тело како жртва за гревот на целото човештво.

Тоа е нашиот Бог. Тоа е вистинската објава на Бог. Не е бог некој обичен маѓеоничар кој ќе се обиде да не импресионира нас обичните смртници со некакви чуда. Не е бог оној кој само седи на небесниот престол и одвај чека некој да згреши па да го мавне со камшикот. Не е вистинскиот бог оној кој што само суди и пресудива, ти ваму ти таму.
Вистинскиот Бог и Небесен Татко е оној кој се грижи за Своето создание, кој нема да го гледа Своето чедо како се дави до гуша во калта на гревот, туку ќе му излезе во пресрет, ќе се заземе за него, ќе му се доближи, ќе му подаде Рака и ќе го извлече од калта нудејќи му реална надеж за повторно враќање дома, во Божјото Царство.
Тоа е нашиот Бог - Бог на Љубовта.

Jas sum ateist i sea vikam neka mi se pojavi vo kakva bilo forma tajfun veter angel coek valjda ne sum glup ke go poznaat(AKO POSTOI) daj luge se sto e nacin na odnesuvanje se vika etika moral psihologija sociolgija koja go proucuva covekovoto postoenje, zosto da barame uteha od nesto sto ne postoi koga moze da veruvame vo sebe vo lugeto so gi sakame i da imame poubav zivot i da ne sme zabludeni vo nest arealno vo nesto sto ne postoi

 

[kat.<3]

Jas sum ateist i sea vikam neka mi se pojavi vo kakva bilo forma tajfun veter angel coek valjda ne sum glup ke go poznaat(AKO POSTOI) daj luge se sto e nacin na odnesuvanje se vika etika moral psihologija sociolgija koja go proucuva covekovoto postoenje, zosto da barame uteha od nesto sto ne postoi koga moze da veruvame vo sebe vo lugeto so gi sakame i da imame poubav zivot i da ne sme zabludeni vo nest arealno vo nesto sto ne postoi

и љубовта и милоста и среќата ни ги подарил Бог, поради Него и верата во Него срцето исполнето е со уште повеќе милост и љубов за да верува во себе и во луѓето што ги сака, оние за кои живее и дише, за нив посилно отколку за себеси:sun:.

 

[Fabullous_178]

и љубовта и милоста и среќата ни ги подарил Бог, поради Него и верата во Него срцето исполнето е со уште повеќе милост и љубов за да верува во себе и во луѓето што ги сака, оние за кои живее и дише, за нив посилно отколку за себеси:sun:.

Љубовта и милоста,се загрозени видови особини,кои му припаѓаат единствено на човекот.
Поточно,љубовта е емоција,која е емоција,која се појавува уште од почетокот на човечката раса,една од нејзините уникатни особини,по која се изделува од останатиот животински свет.
Биолошки гледано,тоа е хемиска реакција во телото.Чувствуваме љубов,кога во телото е зголемено(енормно можеби),нивото на хормонот допамин,попознат како хормон на среќата и љубовта(нели коа сакаш и си среќен).
Секако,едно такво грандиозно и прекрасно чувство како што е љубовта,е премногу комплексно за да се објасни само како обична хемиска реакција.Тоа би претставувало деградација.Затоа,постои и спиритуелната точка на гледање на работите.
Енергијата на едно човечко битие,се поврзува со онаа на некое друго(без разлика дали е тоа мајка,татко,девојка),или пак со енергијата на било какво друго суштество(животно,растение),бидејки се наоѓаат на иста фреквенција во свет,кој е многу непознат за нас.Конекцијата која настанува,верувам дека е нераскинлива.Дури и кога во нашата реалност таа ке се прекине,во некоја повисока димензија,врската сеуште останува.Затоа,љубовта останува засекогаш,дури и после смртта,иако додека сме живи имаме можност да го чувствуваме тоа.Веројатно би се префрлила и во наредната инкарнација.
Милоста е особина,предизвикана од љубовта.Еден човек се грижи за друг бидејки го сака на било каков начин.
Поентата е дека и двете не ни се дадени од никој,туку ги поседуваме од нашето раѓање и ги развиваме во текот на нашиот живот.Барем така би требало да биде.
Во сегашното општество,се се повеќе потиснувани,намерно,бидејки,според некои будали,тоа е слабост,која во даден момент би спречила потенцијални материјални добивки и би предизвикала пропаст на патетичниот нов начин на живот на модерниот човек,наречен-професионална кариера.
But the love will win,i`m sure...

 

[kat.<3]

But the love will win,i`m sure...

Така нека биде, со благослов од Бога.

Секое добро:sun:.

 

[Кумановац]

Ке ти се разјасни се ако си одговориш на прашањето..

Зошто на црквите има громобран.

Па на сличен начин свати го и зошто има зло и страдање.


Ја го сватив, затоа што нема господ.

 

[the Carpenter]

како бе нема Господ?
море...ако немаше страдања и искушенија на земјава, нели то ке беше рајот
и шо со тоа?
ај не заебавајте...

 

[Cuvarski]

абе има господ ама и он видел колку сме глупи и наивни па не баталил

 

[the Carpenter]

e, to да, посебно, нас, Македонциве

 

[P.cat]

e, to да, посебно, нас, Македонциве

Доста бе.Треба да се гордееш што си Македонец !

 

[kat.<3]

сите луѓе се еднакви во очите на Бог:sun:

 

[BlaCk FiRe]

Зошто има толку болка на светов?

Зошто умре мама?
Зошто има земјотреси? Поплави?
Зошто ракот не ги промашува ни децата?
Зошто војни, тероризам?
Реални ли се вестиве? Што се случува со светов?
Каде е Бог во сето ова?
КАДЕ Е БОГ?!!​

Тешко му на оној кој на своја кожа го осетил трнот на горниве прашања. Речиси и нема човек кој не си ги поставил овие прашања. Но една е нивната интонација кога дознаваме за некоја трагедија од медиумите, а друга е кога таа трагедија ги поткачува нашите соседи, нашето семејство или пак нас самите. Тогаш се подигаат насолзените очи кон небото и со огнен поглед му упатуваат прашање на Бог: ЗОШТО?!!

Во интересен на времето, а и за воведот на оваа тема да не биде предолг, ќе направам синтеза на горните прашања во едно прашање и се надевам дека, доколку оваа тема се разгори, ќе ги досегнеме сите прашања одделно и подетално. Значи сума сумарум, го подигнувам прашањето:

Ако Бог постои, зошто допушта зло и страдање?​

Мислам дека ова е најпоставуваното прашање што човекот си го поставувал низ целата историја. Или можеби грешам. Но не грешам сигурно ако речам дека ова е најпоставуваното прашање што атеистите им го поставуваат на теистите, притоа изнесувајќи го како атеистички аргумент.
Но како што ќе видиме сега, има најмалку 2 добри причини зошто ова прашање не се квалификува како аргумент против Божјото постоење.

1. Ако нема Бог, нема ни зло.

Точно така, ако нема Бог и ако целиот овој свет е само една случајна рекомбинација на материјата, тогаш терминот "зло" е фиктивна/имагинарна категорија.
Ако не постои Бог, тогаш смртта и убиството се само дел од природната селекција, дел од животинскиот синџир, борба за опстанок на својот вид (народ, семејство). Ако нема Бог, болеста е само една посебна состојба на организмот. Штетните бактерии, вирусите, сидата итн не се наши непијатели, туку се само дел од синџирот на исхрана. Нема духовни категории. Се е материја, енергија.
Солзите се само солена вода, продукт на хемиски реакции предизвикани од некакви си таканаречени "емоции" итн.

2. Заклучокот не е каузално доследен.

Што значи ова? Ова значи дека доколку околу нас постои зло и страдање, од тоа не мора, по неопходност, да следи заклучокот дека Бог не постои.
За подобра илустрација, ќе конструираме еквивалентно прашање на даденото:
Ако постои Професор, зошто дозволи да паднам на испит?

Ова е аналоген атеистички (пардон апрофесорски

) аргумент во врска со постоењето на мојот Професор. Дали, бидејќи паднав на испит, јас треба да се посомневам во постоењето на мојот Професор ? Дали тоа е знак дека мојот Професор е лош? Или пак јас можеби не научив доволно?
Или пак следново прашање:
Ако постои семафор, зошто се случуваат сообраќајни несреќи?
Дали семафорот не постои? Дали тој е само слепа вера на возачите-верници? Дали семафорот не работи? Или пак можеби возачите не ги почитуваат неговите наредби?

Како што видовме постојат повеќе можни причини за една последица, било тоа да е случајот со професорот, семафорот или пак Бог. Не е во ред да избзуваме со заклучокот дека штом има зло наоколу, тогаш нема Бог.
Во краен случај може да претпоставиме дека Бог е лош и затоа предизвикува и дозволува зло и страдање меѓу луѓето.
Или пак, може да претпоставиме дека нешто друго (не Бог) го предизвикало и предизвикува злото и страдањето, а Бог не интеревенира веднаш, можеби ЗАРАДИ НЕКОЈА ПРИЧИНА.
Или пак нешто трето, четврто итн.
Последниве две причини мене ми изгледаат многу пологични отколку онаа првата "нема Бог". Дури и да не постои трета причина, човекот, со помош на научниот метод, никогаш не би дознал која од тие две е вистинина. Но тоа може да го дознае по принципот на откровение т.е. ако Бог му објави.


Како христијанин, јас сум убеден дека Бог ни се објавил преку Библијата и оттаму ќе се обидам да го измолкнам и одговорот на ова толку предизвикувачко прашање.
Дека Бог постои и дека Тој е добар/љубов се библиски аксиоми и одма ги исклучуваат првите 2 претпоставени причини кои ги наведовме (дека Бог не постои и дека Бог е лош). И сега ако ги прочитаме барем првите 2-3 поглавја од Библјиата, веданш заклучуваме дека:

Нешто друго (не Бог) го предизвикало и предизвикува злото и страдањето, а Бог не интервенира веднаш ЗАРАДИ НЕКОИ ПРИЧИНИ.

Кои се тие причини заради кои Бог го одложува нокаутот кон злото?



1. Нашата слободна воља

Бог не го создал човекот робот. Бог му дал/доверил на човекот слобода на избор и не му се меша во истиот. За жал човекот ја злоупотреби својата слободна воља уште во Едемската градина, кога го направи катастрофалниот историски избор кажувајќи му НЕ на Бог, Да на Сатанта, согласувајќи се со Сатаната кој Го обвини Бог за лажливец, искажувајќи непослушност кон Бог, сакајќи да се изедначи со Него, извршувајќи самоубиство на себе и своето поколение.
Бог не е натрапник и присилно не му се наметнува на човекот како суверен владетел, туку чека човекот сам, со својата слободна воља да Му го признае Неговиот Суверенитет и да му го отстапи местото на престолот за едно ко-владеење со Земјата, за која ние самите се покажавме како неуспешни владетели.


2. Не секое зло во нашите очи е навистина зло.

Еден од моите најомилени библиски стихови, напишан од перото на пророк Исаија, гласи вака:

"Зашто вашите мисли не се Мои мисли и Моите патишта не се ваши патишта", словото е Господово, "Небото е високо над земјата, така Моите патишта се над вашите патишта и Моите мисли, над вашите мисли". (Исаија 55:8-9)

Овој стих ја скротува човековата гордост, сезнајност, сепредвидливост и неговото избрзување во давањето суд за Божјата интервенција во некоја згода или незгода. Овој стих не подучува дека не секогаш ќе разбереме зошто Бог постапил така и така или пак допуштил нешто да се случи на начин кој на нас (метафорично кратковиидите) можеби и не ни се допаднал, но сепак не повикува на вера и свесност дека ние сме на Земјата и гледаме од ниска, а Тој е на Небото и гледа и делува од висока перспектива.

Илустрација:
Во едно село постоело едно побожно семејство , на кое останатите селани често се подбивале. Еден ден, единствениот коњ на семејството, избегал. Селаните ги запрашале со потсмев: "Каде е сега вашиот Бог?" Но, следниот ден коњот сам се вратил и довел со себе уште пет други диви коњи. Селаните замолкнале. По неколку дена, синот на тоа семејство се качил на еден од дивите коњи, за да го припитоми, но коњот го отфрлил и тој паѓајќи, си ја скршил ногата. "Зошто Бог не го сочува?" пак им префрлиле селаните. Но, за кратко време нивната земја завојувала со друга. Синовите на сите селани биле собрани на фронтот и многумина од нив изгинале. Синот на побожното семејство не го зеле на фронтот, поради скшената нога, и така се спасил.
Тука завршува приказната, а соодветниот библискиот стих гласи вака:
"Знаеме дека се што се случува, Бог ќе го насочи така што да испадне на добро за оние, кои Го љубат Бога." (Римјаните 8:28)


3. Бог го одложува својот суд, зашто чека уште некои да се покајат и да се спасат

Можеби најглавната причина поради која Бог дозволува зло и страдање е Неговата милост и долготрпеливост кон сите нас.
Да појасниме: ние често се прашуваме зошто Бог не ги уништи сите зла и неправди. Но, што е тоа што Бог треба да го уништи, во тој случај?
Тоа сме ние луѓето. Тој треба да ја уништи нивната омраза, насилство, алчност, себичност, љубомора, нечесност.. и уште многу други работи.
Што мислиш, ако Бог утре реши да го уништи сето зло, неправда и грев на овој свет, колкумина од нас ќе останат живи? Кој е тој човек кој не направил грев во својот живот? Бог може во еден момент да ги уништи сите луѓе, и го има тоа право, бидејќи сите ние имаме грев и заслужуваме казна. Но Тој не ја сака смртта на грешникот, Библијата вели:
"Господ нема да задоцни со својот суд, како што некои мислат, туку долго време трпи, бидејќи не сака да изгинат некои, туку сите да се обрнат кон покајание" (2 Петрово 3:9)

Бог е свесен дека како праведен Бог мора да го казни гревот и неправдата. Но Неговата огромна љубов кон нас луѓето не му го дозволуваше тоа. Затоа Бог, не деградирајќи ја Својата Праведнсот, ниту Својата Светост, ниту пак Својата огромна Љубов кон човекот, Божествено одлучи пресудата за човекот да ја премости од Едемската градина, на Голготскиот Крст.
Казната за нашите гревови ја презеде Божјиот Син, Исус Христос. Тој, на крстот, со Својата смрт плати за секоја неправда и грев на секој еден поединец на планетава кој ќе се покае и лично ќе ја прифати Неговата жртва.
Се ближи денот на Божјиот конечен суд. Тогаш ќе биде суден секој човек, според делата негови и ќе биде казнет за неговите недела. По тој чин, целосно ќе биде задоволена Божјата правда.
Ќе бидат помилувани само оние кои се покајале и го прифатиле Христос како нивен Спасител.
До тогаш, на земјата сеуште ќе има неправди, зло, страдање, бидејќи Бог сеуште го одложува својот суд затоа што чека уште некој да се покае, да се спаси и преку Христос да стане Негово чедо.
Библискиот чесовник вели пет до полноќ.

Кога некои луѓе дојдоа и го известија Исус за едно злодело на Пилат и за дена трагедија што се случила во Ерусалим, Исус им одговори:
"Тој одговори и им рече: „Мислите ли дека тие Галилејци беа повеќе грешни од сите други Галилејци, зашто настрадаа така? Не, ви велам, но ако не се покаете, сите ќе загинете така. Или мислите дека оние осумнаесет души, врз кои падна Силоамската кула и ги уби, беа повиновни од сите луѓе, кои живеат во Ерусалим? Не, ви велам! Но ако не се покаете, сите ќе загинете така.”
(Лука 13:2-5)

Затоа што се вика ова вера треба да веруваш иначе ако нее вака нема да има вераа ...

 

[Zeng]

АМИН.

 

[theprince]

Vo biblijata ili ne znam kade vika nemoj da baras dokazi za postoenjeto na GOspod tuku prifati ja samo kako vistina,,,, e kako ne.... znaci samo prifati ne prasuvaj sto kako. A dobro objasni Fabollous sto e toa srekja ljubov i tn.... ako sakas da veruvas vo nesto veruvaj vo sebe ljubi, pravi dobrini odnesuvaj se moralno i eticko a vo bog so znam ..moj sovet e da ne se veruva

 

[simeon]

Samopto ispovedanje deka veruvame vi nego e znak za lubov i nadez vo vecen zivot, ne bi rekol bas aa toa deka pisuva taka vo Svetoto Pismo malku e slicno. Covekot koga ednas ke ja pocustvuva blagodata Bozja vo srceto, koja na pocetnicite poveke im se dava na vernite. E koga ke ja pocustvuva bliskosta so Boga, covekot monentalno gubi zelba za ponatamosno ispitvanje na postoenjeto na Boga ili nekoj drugi raboti bezvezalni toa e sepak osnova na zivot, se treba da nbi bide vo znakot na lubovta. Za nekoj sto velime deka go sakam, imame potreba da go vidime sakam da razgovarame so nego, da sme vo negova blizina i dr.

 

[Anuskan]

Зошто има толку болка на светов?
Зошто умре мама?
Зошто има земјотреси? Поплави?
Зошто ракот не ги промашува ни децата?
Зошто војни, тероризам?
Реални ли се вестиве? Што се случува со светов?

​

За болката, страдањето, војните, убиствата... најчесто сме си виновни ние луѓето, а не Бог!




​