Ви се случила некоја натприродна работа?

[Miss Paranoia]

не знам кој ѓавол ме натера да се зачитам на темава, ама ме натера да ја ресетирам лозинката која ја имав заборавено и да се логирам да пишам:nesvest:
Од почетокот на теамава прочитав многу случки кои сте ги дефинирале како сенки. Обично се поврзани со сон или спиење. Бидејќи се напатив многу со слични дешавки многу барав и читав и единстевно објаснување кое звучи логично е дека се работи за нешто наречено луциден сон.
Првиот пат кога ми се случи беше најтрауматичното нешто што ми се случило. Беше преку ден, легнав да спијам бидејќи бев многу уморна. Од еднаш слушам музика на радио антена, си помислувам дека ми пречи да станам да го изгасам и тогаш сфаќам дека не можам да мрднам дека сум како парализирана. Слушам во ходник како оди некој и викам на помош ама никој не реагира. Телефонот ми звони а јас не можам да се помрднам да го земам. Одеднаш низ главата ми поминува дека ќе умрам и почнувам да осеќам страшно зуење во ушите и бучење во главата, помислувам дека доживувам мозочен удар и целиот живот ми проаѓа пред очи...почнав во себе да се простувам од животот и да се тресам целата. Значи ова се случува во ден, ја гледам собата, се е реално и јас вистински го преживувам (барем така мислев) се додека не се отвори вратата од собата и влезе другарка ми. Тука се будам и почнувам да плачам, не можев да си поверувам дека сум сонувала, се беше толку реално и јас бев целосоно свесна за тоа што го доживеав. Таков страв во животот не сум доживеала, едвај се смирив. Да биде уште полошо почнаа да ми се случуваат такви работи се почесто, сонувам а се е толку реално и после неколку такви случки веќе во самиот сон сум свесна дека сонувам и се напрегам да се разбудам и никако не можам се додека не тропне нешто или некој не влезе во соба да ме разбуди. После неколку месеци мачење конечно се научив да го контролирам, одма се освестувам дека пак ми се случува истото, се концентрирам, ми проаѓа чудна струја низ телото која завршува со тресење и бучење во главата и се будам. Никако не можам да си го објаснам зошто ми се случува тоа, ама барем сум среќна што се научив да го контролирам па не ме плаши како на почетокот.
Ако му се случило некому нешто слично прочитајте тука повеќе за тоа:
http://en.wikipedia.org/wiki/Lucid_dream

Барем мене ми помогна да го прифатам ова што ми се случува и да не се плашам.

 

[Кирца]

Порано додека се коцкав многу на апарати во Astra, сонував сон дека на апарат со тој и тој број, на тој и тој влог, ќе фатам пет исти. Наредниот ден со трчање појдов и играв на тој апарат и фатив пет исти.

Втора случка:
Исто порано, Арсенал беа шампиони мислам таа година. Уриваа рекорди непоразени во низа од не знам колку натпревари, јас сонувам како гледам ТВ и пуштам Сител, коментаторот на спортски вести кажува дека Арсенал после многу натпревари губи 1:2 од Болтон (мислам дека Болтон беа) на домашен терен.

Овие две случки до ден денес ги помнам и никако не можам да си ги разјаснам.

Иам сонувано слично ја вака.
И тоа едната беше знам Брег на Слонова Коска и втората беше Њукасл.Двата сона беа во период од месец дена да реча а ова ми се деси пред година-две.
На пример да речеме ја сонував Брег на Слонова Коска- Гана 3-0.Се будам наредниот ден да видам резултати едно трето и глеам Брег на Слонова Коска-Гана 0-3.Реков пример пошто не ми текнува на резултат ми текнува само на Брег на Слонова Коска,нити на противникот.
Тоа со Њукасл се деси пак по некое време и мислам имаше една 4 ка.Дали беше со Брег на Слонова Коска или Њукасл.Некој во овие две утакмици даде 4 гола.
Пас исто како со африканциве резултатот што го сонував кога се разбудив и кога видов телтекст беше спротивниот резултат.
Е сеа дали бев оспеднат со кладилница или може е нешто друго стварно не знам.После тоа сум немал ваков сон.

 

[Mistic]

не знам кој ѓавол ме натера да се зачитам на темава, ама ме натера да ја ресетирам лозинката која ја имав заборавено и да се логирам да пишам:nesvest:
Од почетокот на теамава прочитав многу случки кои сте ги дефинирале како сенки. Обично се поврзани со сон или спиење. Бидејќи се напатив многу со слични дешавки многу барав и читав и единстевно објаснување кое звучи логично е дека се работи за нешто наречено луциден сон.
Првиот пат кога ми се случи беше најтрауматичното нешто што ми се случило. Беше преку ден, легнав да спијам бидејќи бев многу уморна. Од еднаш слушам музика на радио антена, си помислувам дека ми пречи да станам да го изгасам и тогаш сфаќам дека не можам да мрднам дека сум како парализирана. Слушам во ходник како оди некој и викам на помош ама никој не реагира. Телефонот ми звони а јас не можам да се помрднам да го земам. Одеднаш низ главата ми поминува дека ќе умрам и почнувам да осеќам страшно зуење во ушите и бучење во главата, помислувам дека доживувам мозочен удар и целиот живот ми проаѓа пред очи...почнав во себе да се простувам од животот и да се тресам целата. Значи ова се случува во ден, ја гледам собата, се е реално и јас вистински го преживувам (барем така мислев) се додека не се отвори вратата од собата и влезе другарка ми. Тука се будам и почнувам да плачам, не можев да си поверувам дека сум сонувала, се беше толку реално и јас бев целосоно свесна за тоа што го доживеав. Таков страв во животот не сум доживеала, едвај се смирив. Да биде уште полошо почнаа да ми се случуваат такви работи се почесто, сонувам а се е толку реално и после неколку такви случки веќе во самиот сон сум свесна дека сонувам и се напрегам да се разбудам и никако не можам се додека не тропне нешто или некој не влезе во соба да ме разбуди. После неколку месеци мачење конечно се научив да го контролирам, одма се освестувам дека пак ми се случува истото, се концентрирам, ми проаѓа чудна струја низ телото која завршува со тресење и бучење во главата и се будам. Никако не можам да си го објаснам зошто ми се случува тоа, ама барем сум среќна што се научив да го контролирам па не ме плаши како на почетокот.
Ако му се случило некому нешто слично прочитајте тука повеќе за тоа:
http://en.wikipedia.org/wiki/Lucid_dream

Барем мене ми помогна да го прифатам ова што ми се случува и да не се плашам.

види господ може во потполност да те ослободи само треба искрена молитва од срце и ке бидеш ослободена во потполност и јас имав магија која си ја носев долго време околу 5години али кога се покајав и одкога пасторот на црквата се молеше за мене јас бев потполно слободен. се што и да бараш само може да ти ја ублажи маката а не да те ослободи мислам на потполно ослободување.една проста молитва ама искрена ке те спаси јас искрено се помолив и дел од теретот падна.обиди се на едноставен начин помоли се: фалати господе за тоа што умре замене фалати за твојата жртва на крстот фала ти за тоа што моите гревови се платени таму на крстот те молам прости ми ги гревовите на оние што се секавам и не се секавам дојди и живеј во моето срце и те молам ослободиме од овој напад на злиот во името на господ исус амин и крај.:smir:

после покајанието бог ти вели оди и не греши повеке и биди слободна во името на господ исус.амин

 

[Член8]

фалати господе за тоа што умре замене фалати за твојата жртва на крстот фала ти за тоа што моите гревови се платени таму на крстот те молам прости ми ги гревовите на оние што се секавам и не се секавам дојди и живеј во моето срце и те молам ослободиме од овој напад на злиот во името на господ исус амин и крај

интересна молитва инаку овае благодарствена молитва така мислам дека ваквите молитви се и најефикасни што попросто и едноставно тоа е повистинито

 

[Mistic]

Првиот пат кога ми се случи беше најтрауматичното нешто што ми се случило. Беше преку ден, легнав да спијам бидејќи бев многу уморна. Од еднаш слушам музика на радио антена, си помислувам дека ми пречи да станам да го изгасам и тогаш сфаќам дека не можам да мрднам дека сум како парализирана. Слушам во ходник како оди некој и викам на помош ама никој не реагира.

тоа е демонски напад најголемите напади се во сон! и јас ги имав доста во тие 5 години тоа кинење коса ставање под перница па противење па после тие напади ти што ги имаше бев укочен со главата во перница и неможев воопшто воздух да земам едвај собрав сили само реков помогними исусе и одеднаш ме пушти.целиот се наежив грбот ми беше мраз ладен а кога пробував да земам воздух шилци ме бодеја во градите како да спиеш на кревет од клинци.тоа беше додека бев укочен. неможеш едноставно да земеш воздух.

тоа ми се случи затоа што не послушав да скинам коса од девојчето и да го ставам под перница.и да ја сонувам. тоа беше направено од мајка и оти керка и не знае до ден денес со дечко да се понаша никогаш и немала и незнае како тоа функционира и сега мајкава ме видела како прилика да ми ја ували си вика она мирна вој мирен она нема дечко вој девојка еве прилика и плус колеги заедно работат таман.

 

[Darling]

Не е баш некој настан, поточно сон.
Ланската година ми се појавија компликации на слепото црево. По лечење една недела, докторот ми соопшти дека мора да закажам термин за операција.
Бев растревожена и уплашена од самата помисла дека треба да ''сечат'' што веднаш одбив операција. Вечерта сонував сон како докторот и мајка ми стојат на влезот на операционата сала која беше во мрак. Мајка ми и докторот се обидуваа да ме убедат да правам операција, но јас налутено излегов. Денот потоа, повторно сонував сон во врска со операцијата. Бев во операционата сала, седев во пижама, а пред мене стоеше операциониот кревет. Не помина време и дојдоа анестезиолозите и ми ставија некои лекови преку инекција. Наеднаш заминаа, и по извесно време дојде доктор со очила и брада убаво средена. Докторот подготвуваше нешто и истовремено ме прашуваше прашања. На крајот ме праша дали сакам да се мачам, или да помине се. Јас реков дека сакам да помине се. Тогаш тој донесе шприц кој беше полн со црвен лек и ми го пушти во левата рака на вената. Кога ја извади иглата имав црвена дамка. Во истиот момент се разбудив, и сеуште ја чувствував болката од иглата на шприцот. Дента ми беше подобро, а како одеа деновите оздравав. Ми се немаат повторени болки. Сонов до ден денес ми е чуден.

 

[Член8]

не знам кој ѓавол ме натера да се зачитам на темава, ама ме натера да ја ресетирам лозинката која ја имав заборавено и да се логирам да пишам:nesvest:
Од почетокот на теамава прочитав многу случки кои сте ги дефинирале како сенки. Обично се поврзани со сон или спиење. Бидејќи се напатив многу со слични дешавки многу барав и читав и единстевно објаснување кое звучи логично е дека се работи за нешто наречено луциден сон.
Првиот пат кога ми се случи беше најтрауматичното нешто што ми се случило. Беше преку ден, легнав да спијам бидејќи бев многу уморна. Од еднаш слушам музика на радио антена, си помислувам дека ми пречи да станам да го изгасам и тогаш сфаќам дека не можам да мрднам дека сум како парализирана. Слушам во ходник како оди некој и викам на помош ама никој не реагира. Телефонот ми звони а јас не можам да се помрднам да го земам. Одеднаш низ главата ми поминува дека ќе умрам и почнувам да осеќам страшно зуење во ушите и бучење во главата, помислувам дека доживувам мозочен удар и целиот живот ми проаѓа пред очи...почнав во себе да се простувам од животот и да се тресам целата. Значи ова се случува во ден, ја гледам собата, се е реално и јас вистински го преживувам (барем така мислев) се додека не се отвори вратата од собата и влезе другарка ми. Тука се будам и почнувам да плачам, не можев да си поверувам дека сум сонувала, се беше толку реално и јас бев целосоно свесна за тоа што го доживеав. Таков страв во животот не сум доживеала, едвај се смирив. Да биде уште полошо почнаа да ми се случуваат такви работи се почесто, сонувам а се е толку реално и после неколку такви случки веќе во самиот сон сум свесна дека сонувам и се напрегам да се разбудам и никако не можам се додека не тропне нешто или некој не влезе во соба да ме разбуди. После неколку месеци мачење конечно се научив да го контролирам, одма се освестувам дека пак ми се случува истото, се концентрирам, ми проаѓа чудна струја низ телото која завршува со тресење и бучење во главата и се будам. Никако не можам да си го објаснам зошто ми се случува тоа, ама барем сум среќна што се научив да го контролирам па не ме плаши како на почетокот.
Ако му се случило некому нешто слично прочитајте тука повеќе за тоа:
http://en.wikipedia.org/wiki/Lucid_dream

Барем мене ми помогна да го прифатам ова што ми се случува и да не се плашам.

овакво нешто е фаза пред астрална проекција така да не треба воопшто да се плашиш природно е и пробај да не му се опираш остави го до крај доколку сакаш да ти успее астралното проектирање инаку тоа зуење во ушите и струјата низ целото тело е уствари кундалини енеригјата која ако се активира доаѓа до кревање зависно во која чакра се наоѓа најчесто во претпоследната чакра нагоре кон главата низ сите останати чакри а мислам дека луциден сон е нешто друго ова што ти се десило не е луциден сон

 

[Eddie_rebel]

Шознам чудно ли е ова. Ќе се јават после експертите ќе ни кажат.

Кога загина Тоше Проески во сообраќајката, мислам во приближно време, (сабјлето може ист саат не сум проверил до толку), сонував дете со исти очи ко Тоше. Највеќе очите ми оставија впечаток, а и личеше на него коа бил мал коа ја пее таа песничката на влашки и коа е со шишки. Стоеше до една моја другарка (која случајно е влаинка) и таа не запозна. Се разбудив, станав не ни поислив на сонот, пуштив ТВ и течеше концерт со него и се појавија буквите in memoriam. Ми падна чудно и ми текна на она што го сонував.

Може нема никаква врска те е коенциденција. Инаку никад не сум го сонувал пред или после тоа, бар не се сеќавам. Никад не сум слушал таква музика, па не му ја следев кариерта нешто посебно.

 

[Memento Mori]

Не знам како да го опишам ова,највероватно е месечарење...

Си спијам јас така попладне,и требаше у 19:20 да станам и некаде 2 мин пред алармот да заѕвони,у полу станата позиција почнав кабелот со иде под мој кревет да го влечам,значи почнав да го собирам и тоа се несвесно и у тоа време ѕвони алармот,и јас станувам ама не ми текнува дека сум правел нешо такво,и си продужуем,си се ставам на мсн, и доаѓа мајка ми и приметува огромен кабел на кревет...и мене коа ми текна дека сум го влечел,ама се тоа несвесно..и сеа ми се навраќаат слики као сум го правел тоа,чудно у пм..

 

[Aurora~Borealis]

овакво нешто е фаза пред астрална проекција така да не треба воопшто да се плашиш природно е и пробај да не му се опираш остави го до крај доколку сакаш да ти успее астралното проектирање инаку тоа зуење во ушите и струјата низ целото тело е уствари кундалини енеригјата која ако се активира доаѓа до кревање зависно во која чакра се наоѓа најчесто во претпоследната чакра нагоре кон главата низ сите останати чакри а мислам дека луциден сон е нешто друго ова што ти се десило не е луциден сон

И ја тоа сакав да го искоментирам. Има некоја поврзаност, ама не е исто. Луциден сон е кога си свесен дека сонуваш и е многу добра работа ако можеш да ја контролираш. Голем дел од моите сонови се луцидни, има периоди кога се почесто, а има и периоди кога се помалку. Мене првпат ми се случи пред неколку години, и прво ми беше премногу страв. После почнуваш да се навикнуваш и да го контролираш сонот до оној степен каде што си свесен дека се е сон и почнуваш да правиш работи за кои немаш храброст да ги направиш во реалноста. Единствениот проблем е, што кога ќе се разбудам (барем кај мене е така) имам некое чудно чувство за тоа што ми се случило во сонот, но неможам да опишам што сум направила, и ретко се сеќавам на одредени детали.

 

[wild dolphin]

не знам кој ѓавол ме натера да се зачитам на темава, ама ме натера да ја ресетирам лозинката која ја имав заборавено и да се логирам да пишам:nesvest:
Од почетокот на теамава прочитав многу случки кои сте ги дефинирале како сенки. Обично се поврзани со сон или спиење. Бидејќи се напатив многу со слични дешавки многу барав и читав и единстевно објаснување кое звучи логично е дека се работи за нешто наречено луциден сон.
Првиот пат кога ми се случи беше најтрауматичното нешто што ми се случило. Беше преку ден, легнав да спијам бидејќи бев многу уморна. Од еднаш слушам музика на радио антена, си помислувам дека ми пречи да станам да го изгасам и тогаш сфаќам дека не можам да мрднам дека сум како парализирана. Слушам во ходник како оди некој и викам на помош ама никој не реагира. Телефонот ми звони а јас не можам да се помрднам да го земам. Одеднаш низ главата ми поминува дека ќе умрам и почнувам да осеќам страшно зуење во ушите и бучење во главата, помислувам дека доживувам мозочен удар и целиот живот ми проаѓа пред очи...почнав во себе да се простувам од животот и да се тресам целата. Значи ова се случува во ден, ја гледам собата, се е реално и јас вистински го преживувам (барем така мислев) се додека не се отвори вратата од собата и влезе другарка ми. Тука се будам и почнувам да плачам, не можев да си поверувам дека сум сонувала, се беше толку реално и јас бев целосоно свесна за тоа што го доживеав. Таков страв во животот не сум доживеала, едвај се смирив. Да биде уште полошо почнаа да ми се случуваат такви работи се почесто, сонувам а се е толку реално и после неколку такви случки веќе во самиот сон сум свесна дека сонувам и се напрегам да се разбудам и никако не можам се додека не тропне нешто или некој не влезе во соба да ме разбуди. После неколку месеци мачење конечно се научив да го контролирам, одма се освестувам дека пак ми се случува истото, се концентрирам, ми проаѓа чудна струја низ телото која завршува со тресење и бучење во главата и се будам. Никако не можам да си го објаснам зошто ми се случува тоа, ама барем сум среќна што се научив да го контролирам па не ме плаши како на почетокот.
Ако му се случило некому нешто слично прочитајте тука повеќе за тоа:
http://en.wikipedia.org/wiki/Lucid_dream

Барем мене ми помогна да го прифатам ова што ми се случува и да не се плашам.

истото мене ми се има случено но мислев дека е нешто што јас си го замислувам дури ми беше срам да кажувам и на мајками а сега кога го почитав твојот сон сватив дека има такви случки.

лани летото август месец се сеќавам бев на одмор, заспав но не длабоко, таман ги бев затворила очите, бев бочно свртена и се парализирав буквално неможев да се свртам, рацете како ми беа испружени и една врз друга неможев да ги кренам како некој да ми ги држеше и одеднаш во увото нешто ми дуваше силно дури се грчев а таа вечер немаш ветер се сеќавам многу беше жешко и мирно, сакав да станам да запалам светло неможев да се свтам плачев во сон така парализирана стоев може едно 10-тина минути и посел се освестив и ми се чини не заспав цела ноќ а верувајте ден денешен увото го чувстувам ИЗДУВАНО. страшно нешто неможам да сватам што беше бе. страв ми е да помислам.

 

[sportskoradiomk]

Да имене истото ми се има случено исто така почнав да спијам се сеќавам дека многу размислував имав тест наредниот ден и наеднаш рацете и ноезе пресечени ништо неможев да мрдам онака паника почна да ме фаќа и после едно 10-15 секунди се си се нормализираше.Е од тој ден па навака значи поминаа 3 години јас малце почнав да истражувам и дознав дека состојбата кога заспивате ако многу размислувате за проблемите тие се рефлексираат во сонот а вие не сте свесни дека спиете мислите дека се успивате и тогаш коа ке сакате да се свртите едно друго доага тоа лошо чуство као да има некој влезено у вас пресечен целиот иначе нормално е.

 

[Mojso]

abe coveci.....vi dadoa tamu dobar odgovor........toa se vika astralna proekcija.....pobarajte na wikipedia ke vidite.....sea me mrzi da baram.........znaci fakt e deka toa sto nie go narekuvame dusa e kosmicki povrzana so neso drugo.....onie sto meditiraat pocesto, i sto se sposobni da ja kontroliraat taa energija ke svatat za so kazuvam.....a drugite pobarajte na wikipedia i ne se plasete.....sosem e normalno:wink:

 

[831]

abe coveci.....vi dadoa tamu dobar odgovor........toa se vika astralna proekcija.....pobarajte na wikipedia ke vidite.....sea me mrzi da baram.........znaci fakt e deka toa sto nie go narekuvame dusa e kosmicki povrzana so neso drugo.....onie sto meditiraat pocesto, i sto se sposobni da ja kontroliraat taa energija ke svatat za so kazuvam.....a drugite pobarajte na wikipedia i ne se plasete.....sosem e normalno:wink:

Не е никаква Проекција...нон може да предизвика, ретко...
Ова е:

 

[Lady M]

Pred 5 i pol godini mi se sluchi neshto, koe seushte ne mozam da si objasnam shto e toa i den denes imam uplav i ne mozam da spijam ako nema vo sobata i najmala svetlina...
Si legnav vo 03:15 i samo shto pochnav da "tonam" vo son, slushnav kako se otvora vratata i vo istiot moment se pochuvstvuvav ukochena, ne mozev da ispushtam glas ni da prasham koj e... Inache ne mozam da zaspijam na grb ili na strana, znachi legnav na stomak... Krevotot mi e do zid, a samo malku treba da potstanam, za da zapalam svetlo...
Temnica beshe i ne mozev da vidam nishto, no pochuvstvuvav deka neshto se doblizuva do krevetot... Pochuvstvuvav golema tezina na nozete, neshto kako da mi sedna i naednash se spushti vrz mene... Osetiv tolku golema tezina, shto mislev deka ke propadnam vo krevetot... Najteshko mi beshe shto ne mozev da prozboram, a kamoli da viknam ili da stanam... Posle nekoe vreme chuvstvuvav povtorno tezina samo na nozete i neshto naednash me svrte na grb...
Vo sebe si rekov deka mozam da se ispravam i da zapalam svetlo, no koga se obidov, neshto mi ja zatvori ustata i me turna nazad na krevetot... Povtorno bev ukochena, se trudev da prozboram, no ne mozev... Ne znam od kaj sobrav sila, no naednash se ispraviv, ja ispruziv rakata i zapaliv svetlo... Normalno, vo sobata nemashe nikoj, no vratata beshe otvorena...
Istrchav celata isplashena vo spalnata na moite i gi razbudiv celata stresena i so solzi... Mi kazaa deka nikoj od niv ne stanal i ne ja otvoril vratata...
Ne znam kako da si go objasnam toa, ogromen stres beshe toa za mene, utredenta ne otidov na uchilishte (bev 4ta godina) i otidov v crkva...
Shukjur do den denes ne mi se ima toa slucheno povtorno, no se plasham od potpolna temnica

[FONT=&quot]И мене ми се случи вакво нешто пред 7-8 месеци,брат ми од сабајле беше нашколо и кај 6 и 30 станува,јас го слушнав дека стана и си продолжив да спијам и по некое време се разбудив, слушнав како нешто шушка во собава се свртев и видов само сенка како стој покрај креветот на брат ми, но помислив дека е тој и сеуште не е отиден нашколо и без размислување си се свртев повторно и демек да продолжам да спијам , но тогаш осетив како се придвижува кон мојот кревет т.е. до мене и нешто како да почна да ме гуши, не можев ни да викнам ни да станам од креветот.Како да бев во кома... така лежев можеби околу 10-тина минути и во собата влезе светлина преку ролетната и сенката ја снема. Го немам кажано ова на никој бидејќи мислев никој нема да ми верува, но ете гледам не сум била единствената на која и се случило вакво нешто. [/FONT]