Зошто всушност сакаме да сакаме?

[Lurtz]

Ех зошто. Ако некој открие (што и не ми се верува) тоа ќе е поголемо откритие и од откритието за постанокот на вселената или одговорот за Творецот на животот. Без разлика на објаснувањата за хемиски реакции, електрични празнења, хормонални... сето тоа е ништо. Љубовта нема објаснување.

 

[Blackout]

Ех зошто. Ако некој открие (што и не ми се верува) тоа ќе е поголемо откритие и од откритието за постанокот на вселената или одговорот за Творецот на животот. Без разлика на објаснувањата за хемиски реакции, електрични празнења, хормонални... сето тоа е ништо. Љубовта нема објаснување.

Зошто сакаме не може да се објасни,да тоа е едно од тие вечнини прашања на кои се давале одговори низ вековите и ни еден не е пифатен како точен.Но потребата да сакаме според мене се објаснува со потребата да се посветиме на нешто.Најчесто тоа нешто е друга личност од која очекуваме да возврати со иста мера и со тоа ја задоволуваме потребата да бидеме прифатени и сакани и ние самите.

 

[Lurtz]

Најчесто тоа нешто е друга личност од која очекуваме да возврати со иста мера и со тоа ја задоволуваме потребата да бидеме прифатени и сакани и ние самите.

Хм, да. А најголема казна е невозвратена... за среќа јас таа казна ја избегнав во овој живот се надевам дека и таа личност истото го мисли (мислам на сегашната сопруга која не би ја сменил или оставил за ништо на светов) иако со оваа надеж и не испаѓам баш скромен :smir:, но тешко на оние кои се казнети со невозвратена љубов која е тогаш за нив смислата на животот.

 

[good girl]

Зошто сакаме да сакаме?
Можеби затоа што сакаме да бидиме и ние сакани, или посакувани.
Или, оној шо го сакаме го сакаме со неговите убавини и мани, мислам сакаме да сакаме зошто сакаме да се сремиме кон совршенство, иако некој го сакаме и со неговите мани длабоко во нас тој е совршен ( мислам ако навистина сакаме) а секогаш тежнееме кон нешто подобро, па тој шо го сакаме некако е идеал за нас, тој е примерот на кој се огледуваме и кој не тера да живееме, за да бидеме како него да го достигниме совршенството, односно апсолутната вистина по која сме во постојана потрага и ни дава сили да продолжиме понатаму мислејќи дека сме на вистинскиот пат до совршенството.
Е сега тоа совршенство ќе ги натера другите да не сакаат односно ние да му бидеме идеал за совршенство.
Но, сепак тоа е вечна трка која не се истрчува и не тера да живееме, мислам дека е тоа надежта бидејки надежта е најголемата лага која постои оти не тера да живееме а не ја знаеме вистинаската причина која е таа со не тера да продолжиме по патот до совршенството.....

 

[Lurtz]

Можеби затоа што сакаме да бидиме и ние сакани, или посакувани.

Можеби оваа наша особина се нарекува себичност? А можда во генот ни е да бидеме себични.

Дали некогаш може да кажеме дека сакаме без да ни се врати назад? Дали ова може да се случи? Онака, еднонасочно :smir: па... пплатонски...зошто да не. Тогаш не е невозвратена туку е само љубов, најбитно да е невина, исчистена од разни дополнителни оптоварувања-материјална корист, возврат, несигурност, заштита, најдобар дечко на планета, најјака п*ка во живот... без сите тие причини, необременето.

 

[SERVAPILI]

Sakame da sakame so cel da se razmnozuvame, a tie sto se prasuvaat zosto sakame da sakame najverojatno se razocarani vo obidot da najdat partner za razmnozuvanje.

 

[good girl]

Можеби оваа наша особина се нарекува себичност? А можда во генот ни е да бидеме себични.

Дали некогаш може да кажеме дека сакаме без да ни се врати назад? Дали ова може да се случи? Онака, еднонасочно :smir: па... пплатонски...зошто да не. Тогаш не е невозвратена туку е само љубов, најбитно да е невина, исчистена од разни дополнителни оптоварувања-материјална корист, возврат, несигурност, заштита, најдобар дечко на планета, најјака п*ка во живот... без сите тие причини, необременето.

Да баш на таа љубов мислев, љубов која не познава материјално и земски страсти. љубов која е чиста и длабоко во нас.

 

[Blackout]

Можеби оваа наша особина се нарекува себичност? А можда во генот ни е да бидеме себични.

Дали некогаш може да кажеме дека сакаме без да ни се врати назад? Дали ова може да се случи? Онака, еднонасочно :smir: па... пплатонски...зошто да не. Тогаш не е невозвратена туку е само љубов, најбитно да е невина, исчистена од разни дополнителни оптоварувања-материјална корист, возврат, несигурност, заштита, најдобар дечко на планета, најјака п*ка во живот... без сите тие причини, необременето.

Да, може,ама брзо би се откажале од тоа....
И покрај тоа што сум убедена дека човекот е најголемиот мазохист кој некогаш постоел сепак мислам дека не е доволно упорен за платонска и невозвратена љубов.
Биле некогаш некои способни за тоа (најверојатно)...Данте,Петрарка и компанија во хуманизмот
ама денес во ова општество не верувам дека има такви луѓе

 

[delfybuba]

Сакам да сакам...и сакам еве токму овде,сега.
И убаво е.
Уште поубаво е што сум сакана.
А човекот има потреба од убави чувства.
Тоа е потреба.
Да бидеш потребен некому и за него да чуствуваш потреба.

 

[Кралот Марко]

Сакаме да сакаме затоа што сакаат да не сакаат. Сакаме да сакаме затоа што ослободуваме енергија пријатна за апсорбирање. Сакаме да сакаме затоа што оние што не сакаат ни испраќаат исто таква енергија. Сакаме да сакаме затоа што тоа е единствениот јазик со кој без да отвориме уста се разбираме со секој што го зборува јазикот на сакањето..

 

[ani4e]

zato sto imame protreba da bideme sakani i za toa i nie sakame

 

[The Mad Doc]

Сакаме да сакаме за да имаме спокој.За да не се грижиме за никого и за да бидеме сигурни дека секој е сакан.

 

[Eliza]

Зошто всушност сакаме да сакаме?

Инстиктивна потреба кај сите луѓе за да се чуствуваат среќни и задоволни.

 

[Ancestor]

Незнам ни дали воопшто можеме да го одминеме сакањето, па колку и да се трудиме.
Едноставно сакаме затоа што некоја личност е посебна за нас на одреден начин, ги поседува оние квалитети кои ги цениме или во неа ја наоѓаме сигурноста и довербата.

 

[Ние!]

бидејќи тоа ни е во природата
и затоа што сакаме да се сакаме себеси бидејќи сите сме едно