Возачи кои кариерата ја завршија на патеката... (R.I.P.)

[Zaptija Stojkov]

Специјална тема да се оддаде чест на сите оние со големо срце, со спортски дух што оставија трага зад себе. Формула 1 возачи, Рели, Моторциклисти итн...Сите што го напуштиле овој свет, но преку спортот се бесмртни и засекогаш ќе бидат запаметени!

--- надополнето ---

Еве јас прв...

Аyrton Senna da Silva March 21, 1960, – Bologna Italy May 1, 1994

Петнаесет години, како петнаесет дена. Зарем пoминаа? Одговорот најверојатно лежи во тоа што Аиртон Сена не е заборавен. А зошто? Најдобрите влегуваат во iсторијата и никогаш не се забораваат. Исус Христoс, Сократ, Александар Македонски, Алберт Ајнштајн, Махатма Ганди, Саи Баба, Аиртон Сена... Бесмртни мигови за коишто најмалку е битно дале се физички присутни на планетава. Нешто што не може да се купи со пари.
Приказните за чудесноста, како и вербата во нив.

Тој важеше за неприкосновен монарх во ризичните акробации и бестрашен велемајстор чија уметност на возење се граничеше со божјо совршенство.
Аиртон Себа бил човек со огормна харизма. Оние околу него или го обожавале или му завидувале. Сиот живот го имал подредено на спортот во кој бил внесен. Изјавувал дека трките и натпреварувањето се дел од него, негова крв, негова религија. Верувал во бога и сакал да биде добар верник, Како претседател на асоцијација на воозачите, гДПА неуморно се грижел за безбедноста.
Воопшто не тактизираше, не го штедеше болидот. Одеше на се или ништо.

 

[ice_cube]

Fabrizio Meoni - December 31, 1957 in Castiglion Fiorentino, Italy - January 11, 2005 in Kiffa, Mauritania.
Победник е на релито Дакар во 2001 и во 2002 година, загина од срцев удар додека го возеше својот КТМ на 11-тата етапа на релито во 2005-тата година.

R.I.P Farbizio Meoni

 

[JeepMkd]

Голем трагичар е и рели возачот Колин Мекри. Не знам која година беше, на Дакар рели, со Нисан Навара се тумбаше 300 метри, од возилото не остана буквално ништо а несреќата за него како и да не се случи. Поголема иронија од тоа екстремен спортист да загине во хеликоптер додека ужива нема. Исто така, може само да се претпостави за тоа дали неговиот син кој настрада со него ќе одеше по неговите стапки.

Eве едно интересно линкче

 

[B_O_K_I]

Se mslev dali da otvoram tema ili ne ama ovaa dojde kako poracana.
Za zal vcera zagina Lionel Regal sampion na francija i sampion na evropa vo Hillclimbing(kaj nas poznato kako ridsko brzinski trki) imav moznost ednas da go gledam vo zivo i mi ostavi golem vpecatok so negovoto vozenje. Regal na vcerasnata trka vo svajcarija udril vo drvo i go zagubil zivotot. Najverojatno 90% nemate slusnato za nego ama ke vi stane jasno odkako ke go izgladate klipcevo ke svatite za kakov talent stanuva zbor.

 

[Tetro]

R.I.P. Lionel, сега разбрав дека заѓинал

http://www.leblogauto.com/2010/08/lionel-regal-1975-2010-le-roi-de-la-montagne-nest-plus.html

 

[Zaptija Stojkov]

Jim Clark (4 March 1936 – 7 April 1968)

Неговите современици го паметат како виртуоз на воланот, возач кој со својот бескомпромисен стил знаел да победи на трка со магијата во своите раце, вадејќи го максимумот од автомобилот, без да го уништи. По малку затворен и недоверлив, целата кариера ја минал во Лотус, крај модерните болиди на Колин Чепмен, кои исто така важеле и како најрасипливи. Сепак со нив успеал да стане првиот возач со 25 гран при победи )соборувајќи го рекордот на Фанџо) и да стане првиот Ф1 возач со победа на легендарната трка во Индијанаполис, обединувајќи ги дотогаш поларизираните тркачки компоненти.

Kларк бил роден во шкотска фармерска фамилија и го обожавал деновите кога можел да го земе семејното возило за да се пушти низ самотните предели на Бервик над Твид. Успеал во трките со автомобили да напредува и да стигне до седишта во Јагуар, Астон Мартин и Лотус, но бидејќи немал спонзорска поддршка напредувал само поради своите квалитети, што го задржало во Формула 2 екипата на Колин Чемпен. Од тие времиња е анегдотата од трката во Мексико кога неговиот тимски колега Тревор Тејлор му го отстапил возилото на десетина кругови до крајот иако бил во позиција да победи. Кларк му возвратил со доббиениот Ролекс за победата.
Во 1960 година на 24 годишна возраст седнува зад воланот на болидот Лотус Климакс и го вози последните шест трки од сезоната. На втората и третата трка во кариерата е петтопласиран, на петтата веќе е на пиедесталот како третопласиран. Возајќи и следната сезона крај Стирлинг Мос и Инес Ајрланд се докажува како нова величина. првата победа ја забележал во 1962 година кога на трката во Спа стартувал дванаесетти, но веќе по осум круга го презел водството, за на крајот да направи 44 секунди предност во однос на Грем Хил кој таа година станал шампион. Тоа е почеток на неверојатната низа на победи во завршените трки 25 од 40. Во деветте трки од сезоната завршил уште три, две како прв и една како четврти. Можел да атакува на титулата во последната трка, но откажал болидот додека водел.
Вицешампионското место веќе следната година го заменува за шампионското. во десетте трки од 1963 година освоил седум победи, по едно второ и трето место. Таква сезона немал ниту еден друг возач во кариерата. Следната година го губи дуелот со Џон Сартиз (одново откако водел во последната трка, а не завршил). Кларк во 1965 година беше првиот возач кој излезе пред Американците во Индијанаполис со високо подигнати раце, а таа сезона се му одело од рака. па со шест победи стигна и до втората круна во првенството.
Започнал со победа во Јужна Африка oтворајќи нова страница во историјата. Но тоа е неговиот последен триумф. Стана и првиот шампион кој трагично загинаво трка претходно Аскари настрада на приватни проби, А Хоторн во сообраќајна незгода. Несречата на Џим беше првата од тој вид што го потресе светот. На влажниот асфалт во Хокенхајм 7 април 1968 при трката во Формула 2 во вториот круг болидот пролизгал кон лево поради експлозија на задната гума. Дрвата ви близина на патеката биле кобни. Моторот одлетал педесетина метри подалеку а во болидот скршен на 3 дела докторот констатирал пулс во безживотното тело, но сепак во болницата не добиле шанса да му помогнат.
Војниците умираат на бојното поле ни кога станува збор за автомобилистите, особено оние најдобрите, несовладливите, таа логика изгледа тотално неприфатлива. Остана миото за насмевнатиот црномурест Шкотланѓанец како најнадарениот возач на својата ера, кого го величаат како Александар Македонски на Автомобилизмот. Камениот крст крај првата шикана во Хокенхајм која го носи неговото име е паметник за последниот здив на возачот кој само еднаш во кариерата бил втор.

 

[Dzish]

Мислам дека насловот на темата вака повеќе одговара... ако сметате дека треба да е поинаку, кажете ќе го промениме.

Mojот пост ќе отиде на австриецот Roland Ratzenberger, кој трагично загина еден ден пред Аиртон Сена. На 30 април 1994, во квалификациите по отпаѓањето на неговиот преден спојлер, заврши во заштитната ограда со брзина над 300 км/ч. Откако се случи и катастрофата на Сена, во неговото Рено пронајдоа Австриско знаме кое бразилецот планирал да го истакне на крајот од трката во чест на починатиот колега.... но не му се оствари желбата.

Како и да е, наредната трка (Монако 1994) започна со празен прв ред, а во чест на двата возачи кои трагично загинаа, на првата и втората позиција наместо болиди имаше знамиња.

 

[BOJ@N]

Голем трагичар е и рели возачот Колин Мекри. Не знам која година беше, на Дакар рели, со Нисан Навара се тумбаше 300 метри, од возилото не остана буквално ништо а несреќата за него како и да не се случи. Поголема иронија од тоа екстремен спортист да загине во хеликоптер додека ужива нема. Исто така, може само да се претпостави за тоа дали неговиот син кој настрада со него ќе одеше по неговите стапки.

Eве едно интересно линкче

Голема трагедија е тоа што му се случи. Заедно со него сакам да го споменам и Ричард Барнс. Двата, Colin McRae и Richard Burns беа претставници на британската златна генерација во автомобилизмот. За жал и двата ги снајде лоша судбина и не се повеќе помеѓу нас, но ќе со своето дело ќе останат засекогаш запаметени.

Нека почиваат во мир и вечна им слава.

--- надополнето ---

предлог: насловот да не биде возачи кои ја завршија кариерата на патеката туку темава нека биде општо за сите легендарни возачи кои повеќе не се меѓу нас, без разлика дали настрадале на патеката или надвор од неа.

 

[B_O_K_I]

Malce of topic ama ova za sekogas ke go zapamtam a e kazano od Colin Mcrae "If you feel that you have the car totally under control, then you're not fast enough!!!"

 

[onak]

Se mslev dali da otvoram tema ili ne ama ovaa dojde kako poracana.
Za zal vcera zagina Lionel Regal sampion na francija i sampion na evropa vo Hillclimbing(kaj nas poznato kako ridsko brzinski trki) imav moznost ednas da go gledam vo zivo i mi ostavi golem vpecatok so negovoto vozenje. Regal na vcerasnata trka vo svajcarija udril vo drvo i go zagubil zivotot. Najverojatno 90% nemate slusnato za nego ama ke vi stane jasno odkako ke go izgladate klipcevo ke svatite za kakov talent stanuva zbor.

е ова се нарекува максимум вадење од возилото или популарно кај нас “вадење маста“.... добар шофер... нека почива во мир...

 

[Ice_Cold]

Henri Pauli Toivonen (25 August 1956 – 2 May 1986) Според многумина најдобриот рели возач.

 

[Довичински]

Уффф овој Регалот ЗВЕРОТИЊА возач ! РИП !

 

[Zaptija Stojkov]

Жил Вилнев
Џозеф Жил Анри Вилнев, подобро познат како Жил Вилнев, (18 Јануари, 1950 г. - 8 мај, 1982) е канадска тркачки возач . Се ентузијаст на автомобили и брзо возење од рана возраст, тој ја започна својата професионална кариера во snowmobile трки во неговата родна провинција Квебек . Тој се пресели во еден seaters, освојувајќи САД и Канада Формула Атлантскиот првенства во 1976 година, пред да биде понудена возат во Формула Еден со Мекларен тим во 1977 Британската ГП . Тој е земен од страна на владеачкиот светски шампиони Ферари за крајот на сезоната и од 1978 до неговата смрт во 1982 година возеше за италијанскиот тим. Тој освои шест ГП трки во една куса кариера, на највисоко ниво. Во 1979 година тој го заврши на второто место со четири поени во шампионатот на тимскиот колега Џоди Scheckter .

Вилнев, умрел во (225 km / h) несреќа во март на Јохен Мос за време на квалификациите за 1982 Белгиското ГП во Золдер . Несреќата се дојде помалку од две недели по интензивна расправија со неговиот тимскиот колега, Дидие Пирони , да помине Вилнев во претходната во Сан Марино ГП . Во времето на неговата смрт, Вилнев беше исклучително популарен кај навивачите и оттогаш стана еден иконичен фигура во историјата на овој спорт. Неговиот син, Жак Вилнев , стана Формула Еден светски шампион во 1997 година и единствениот канадски да победи на Формула Еден на Светското првенство.

 

[AtoM-AnT]

Еден од моите омилени возачи своевремено беше Италијанецот Elio De Angelis кој загина трагично во 1986-та година тестирајќи го болидот на Brabham-BMW во Marseille!
Несреќата се случила кога му одлета дел од задниот спојлер при брзина од 290 KM/H, болидот дури полетал од преголема брзина и се забил во заштитната ограда, бидејќи тоа било незванично тест возење никој не ни обратил внимание на заштитните мерки и дошло до таа трагедија. Единствени сведоци на целата таа ситуација биле двајца механичари на Benetton кои веднаш ги повикале другите механичари кои биле присутни таму и кои почнале да го гасат запалениот болид со еден мал противпожарен апарат. Додека горел болидот возачот доживеал срцев удар, на противпожарната служба и требало час и половина додека да пристигне и да го извади возачот од болидот. Де Анџелис умрел после 29 часа од несреќата во болницата во Марсеј.

 

[Zaptija Stojkov]

Да не го заборавиме и 18 годишниот Хенри Сартиз син на некогашниот шампион Џон Сартиз којшто лани загина удирајќи со глата тркало, на патеката Брендс Хеч, Велика Британија.