Охоо, мојот омилен дел од детство:pos2::pos2::pos2:

.
Прво следново-имав пуцвал красна коса, и негде таму у забавиште, на 5ипол, фатив вошки од една Анета, а Анета фатила од Пепи, и така ред се редевме, и хоп, цуп моите локни исчезнаа со се вошките, значи требење немаше.
Случај два-во второ оделение, масовно се пуштија во промет вошкарски муабети и нели, ни доаѓаа у посета тетки у бели мантили и ни брцаа у коса. Имав тогаш долга косица и ме посочија на само, со учителката дека имам гниди, аууу!

:pos2:и после правец дома, плачење, срамои, и мајка ми се јави на оглас кај што го нудеа озлогласениот но и најефикасен чешел-НИСКА

, и со кило оцет се беше сторила најкиселата војна на мојата глава.
И немав се до прва средно, кога, за чудо, поим немав од каде, ме чешаше главата цела недела, си викам, ај перут можда иам, сменив шампон, ти реков ми рече(долга коса имав)..и на крај излезе дека имам вошки!:kesa:
Знам и од кого ми беа, и не се дружам веќе со таа особа, не само ради вошките..не е битно тоа

Ги средив у два кунг фу потега со НИСКА-та и се ошишав, и после красно ми беше.
До сеа не се вратиле, а знам дека можеш да си фаќаш поштено на било која возраст, нема врска дека само како мал се фаќа вошки!:pos2:
ПС:Тетка ми после породилно, пуна била вошки од нехигиенска постелнина у болница


