Вечерва овде, без тебе...

  • Креатор на темата Креатор на темата Сатори
  • Време на започнување Време на започнување
hmm...samo sakav da kazham..vecerva ovde bez tebe ..prazno e...mnogu mi falish...preeska ne bev svesna ..dali sonuvam ili ne..me fakjaat takvi periodi koga ne znam dali neshto e realnost ili son..no so tebe..sekogash sum zbuneta...ah shto mi pravish ne si svesen...i mi nedostigash...kolku samo sakam da te vidam ..utre ....
 
Вечерва, овде, без тебе... ПОЛУДУВАМ!
Почнуваш така да ме окупираш целосно...
Ми фалиш будалче, ми фалиш многу многу многу многу... Затоа почнувам да бладам, почнувам тажна да бидам, да ме фаќаат бранови на неверување, филозофирање и мрчење можеби...
Се тоа зошто те сакам, зошто ми фалиш, а незнам како да го покажам тоа... Неможам и себеси да си се сфатам...
Бев машинерија што си ја знаеше секојдневната рутина
, со потполна контрла врз себе и врз се околу, а сега како да ја губам таа контрола... Ти ме разбранува... И што сега?
Се плашам мило... Се плашам од чувствата... Мене тие милони пати ме изгориле, често лошо ми влијаат... Имаме ние некој посебен однос (јас и чувствата), премногу им се препуштам- премногу чуствителна сум... А ако на браната се појави барем една пукнатина, млазот вода се провлекува и успева да ја сруши цела брана... Сфаќаш?
Да се вратиме на поентата... Ми фалиш мило... Тоа прави чувствата да ме обземат, да ме управуваат, јас да го чувствувам тоа и несвесно да почнувам да се борам против тоа, и во таа борба почнувам глупаво или нелогично или незнам како да реагирам...
Вечерва, овде, без тебе... Па подобро ќе беше да бев со тебе- немаше да бидам ваква :pipi:
 
~*~

Вечерва овде, без тебе ... чекам мацо да дојде утре 12, да те гушнам, да те видам, да те вдишам ...
Си чекам јас ... те чекам тебе да се разбудиш и да дојдеш да ме гушнеш!:zajubena:
 
Вечерва без тебе...плачам паааа
Каде си?:icon_frow:icon_frow
 
Вечерва овде без тебе...........душата ми е многу празна но не премногу затоа што сепак знам дека ме сакаш и тоа е едиственото нешто што ме полни е**ни 4 месеци без тебе и уште 3, верувам во нас ангелче мое верувам во нас навистина, колку ми е беден животот без тебе без тие најтопли погледи на цел свет, очи кои играат лево десно нон стоп и кој ја имаат најубавата искра, искрата која ми е потребна за да живеам, ама сепак и вака мило ми е што и двајцата ја чуствуваме таа искра, го нема твоето насмеано лиценце, го нема твоето најмило гласче кое ми вика СОНЦЕ, ама се надевам дека ова време ќе помине и дека ќе биде се во ред, кога вака ќе размислам колку ми недостигаш се чуствувам најбедно на цел свет, ама само ти и бог знај колку многу те сакам и колку многу сум спремен да направам за нас.
ТЕ САКАМ СОНЦЕНЦЕ МОЕ
 
Вечерва...те чекам онака...али излеа некад ќе те дочекам...just hope
 
Не само вечерва туку и многу други вечери седев и те чекав и ќе продолжам да те чекам.Затоа што знам дека крајот ќе биде совршен,барем за нас.
 
Vecerva ovde bez tebe... PIjam... Mislam na tebe... Ushte pojshe pijam...
Nema da mi pomogne...
 
Вечерва овде без тебе...ти најдов замена бе. Ми требаш, мислам на тебе...ама па и јас си имам потреба.:pipi:
 
(ова требаше вчера да го пишам ама не гледав на календарот)

Еден месец... времето полека минува кога не си тука... многу полека... А понекогаш се прашувам дали вредеше целото поминато време заедно со тебе... Од една страна ме научи повторно да сакам како некогаш многу одамна, а од друга страна... не иде вака. Мора да превземам други чекори... периодот е навистина многу долг. Уште еднаш благодарам многу
 
Вечерва овде без тебе... седам сам, мислам на тебе... а ти си крај него... Зошто? Но, одговор нема. Само овие глуви ѕидови стојат немо и не говорат ништо. Не можам повеќе да издржам. Не сакам да мислам дека си со него. Но една мисла од глава не излегува... ме прогонува... О Боже, зошто баш јас, зошто баш сега... Во мене врие љубомора, гнев, немоќ... Не можам да поверувам, не не сакам да поверувам. НЕ! Тоа не е вистина! Беспомошно се тешам. Но мир нема. Само да знаеш, можеби еден ден ќе сфатиш, колку е искрена мојата љубов, колку е голема мојата љубов... Колку јас те сакам и копнеам по тебе...
 
Вечерва дома без тебе во глува тишина на звуците во спомените....вечерва овде со тап поглед кон посакувањето..... вечерва без сопствената светлина од твојата насмевка..... вечерва е само уште една вечер која ке ичезне со мракот и маглата, а ти можеби си на истото место како некогаш и повторно си велиш ова е само уште една вечер, осамена и заборавена.....
 
Se spremam da odam Bitola i da snimam, ama ne mozam da prestanam da mislam na tebe.
A da.. Te sakam

P.S.
Za nova godina ke me izvestis kaj sreda ili cetvrtok. I gledaj da bide definitivna odluka.:smir:
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom