Бракот за мене е светост. Буквално светост. Заедница во која хармонијата, љубовта, почитта треба да цветаат. Заедница која не е совршена и во која сопружниците се соочуваат со милион проблеми, но успеваат да го оддржат. Бракот е основа за создавање вредности кои ќе се пренесуваат на наредните генерации.
Но, денес се повеќе и повеќе губи од своето значење... За жал. Но, од друга страна, остана ли нешто свето на оваа планета? Остана ли нешто што не отиде у к.?
Не можам више. Гледам како општеството се распаѓа и не можам ништо да направам за да го сменам тоа.
Да се разбереме, немам ништо против оние кои не стапуваат во брак и кои не сакат да влезат во брак. Напротив, ги почитувам многу повеќе од оние кои влегуваат во брак само заради бебе или заради тоа што ќе рече комшијата. Тие се тие заради кои светоста на бракот веќе не постои.
Имам еднаш кажано. Или ќе ја најдам љубовта на мојот живот и ќе се омажам со него или никогаш нема да се омажам. За се можам да направам компромис, ама љубовта и светоста на бракот нема да ги компромитирам. И над се, сигурно нема да застанам пред Бога и да кажам дека ќе сакам некого до крајот на животот, ако тоа не е 100 посто вистина.
Има многу медиокритети во животот. Љубовта и бракот не смеат да бидат дел од тоа.
