Мислиш додека општеството и оние кои ги одредуваат нормите за нормално не одредат дека е тоа нормално или не?
Просветлението. Максималната свесност за тоа што е сега и овде. Секогаш.
Не е тешко, само не сакаме. Бидејќи полесно е камила да помине низ иглено уво отколку ние да го отвориме нашето... what?
И што е од сето ова нормално за тебе?Не, не мислам на општествените норми и правила за нормално или обратно од него однесување. Оштествените норми и моралните вредности се менуваат во зависност од многу нешта, за она за кое ја денес би изреагирала дека е "нормално" баба ми може да падне у несвест.
Мислам точно на следново:
Едно е некој да шета гол по улица и да го смета тоа за нормално, без притоа мене да ме нападне или повреди, а друго е да шета гол по улица со пиштол или друго средство со кое може да повреди некого. Во првата ситуација јас сум последната што треба да пресуди колку е тоа нормално или не, бидејќи нема допирни точки со мене, не сум исперцепирана; додека во вториот случај "голата нормалност" е од поинаков карактер.
Па збориме за основните поставки во една држава, регион, град, семејство... не за посебностите. Инаку ако идеме во детали, нешто што е нормално за едно семејство, не е за друго и обратно, нешто што е нормално за еден град, не е за друг... да не редам.
Ненормалност да се оди гол? Македонија...балкан...
Тоа ни е целта,тоа не е мерка за нормалност.Според мене нормални се ониекои правилно го разбираат светот.Просветлението. Максималната свесност за тоа што е сега и овде. Секогаш.
Не е тешко, само не сакаме. Бидејќи полесно е камила да помине низ иглено уво отколку ние да го отвориме нашето... what?
Ти само сакаш да најдеш причина за нешто ненормално и да има карање и немири.Ако човекот оди гол остави го и не го осудувај дека е ненормален.Ако човекот носи пиштол и убива по улица а ти несакаш да умреш едноставно игнорирај го и универзумот деликатно че се организира ти да не умреш.Значи све може да биде направено без осуда,но како што реков ако сакш да осудиш некој не само што можеш да умреш туку си создаваш внатрешни немири кои те одделуваат од просветлението(ако сакаш да го постигнеш).Едно е некој да шета гол по улица и да го смета тоа за нормално, без притоа мене да ме нападне или повреди, а друго е да шета гол по улица со пиштол или друго средство со кое може да повреди некого. Во првата ситуација јас сум последната што треба да пресуди колку е тоа нормално или не, бидејќи нема допирни точки со мене, не сум исперцепирана; додека во вториот случај "голата нормалност" е од поинаков карактер.
Има многу постапки кои не нанесуваат реална штета врз друг, но не се прифатени од мнозинството и како такви го чинат лицето ненормално. Овие општествени правила на игра постојат откако постои светот, со тоа што одредени правила важат во одредено време и општество, значи има еволуција, развој на тие норми. Дали развојот е позитивен или не, крајот ќе си каже.
Toa e малку покомплексна дискусија која отскокнува, патем, од темава.
