Кога вистински ми доаѓа преку глава се,се затварам во себе и крај.Ме нема за никого и за ништо на светов.Тешко ми е,но не кажувам,не зборувам со никого за себе,едвај да зборувам воопшто.Долго ми траат таквите „преку глава” периоди.
Кога ќе помине,полека и со многу зидови пред себе, излегувам од изолација,но не ми паѓа на памет, да комуницирам со тие, кои ми дошле преку глава.Едноставно немам таква потреба.