Мислам на СЛОБОДА.
Мислам на седење у маало до 1 саат сабајле у 3то оделение, мислам на праење шо сакаш и кај сакаш без никаков страв.
Мислам на седење у клубови до 6 сабајле и мислам на пиење на клупи пред зграда до сабајле.
Мислам на крадење кајсии и кршење на коските на стубот од дворот кај шо си ги украл.
Мислам на шуто дупе и граница.
На фудбал и баскет.
Мислам на бегање од љути пензионери шо со секира сакаат да ти го бутнат обрачот, а сега со истите пензионери ракија пиеш и сиренце мезиш, ПАК, на клупи пред зграда.
Мислам на искачање у 3 сабајле за време на летен, со голема чаша за чај, пуна со нескафе, у пижами дифтарски и патиче, без чорапа, пошо те мрзело да облакаш.. Фиш и нес, еј, у 3 сабајле еј? Пред зграда еј!
Мислам на веслање украдено кајче, со украдени весла од пристаниште во центар на Охрид, до Немо бич, у 5 сабајле. Со Џек Дениелс у ранче и Боб Марли на телефон. Со цајкани шо те прашуваат "Од кај сте, шо праите?" и, лол, "Да не пецате риби?"
I dont Give A FUCK bout ur пастрмка.
Немој, жити се, нафурани сме да се жалиме и да кењаме, али веруј, никој нема детство како македончиња.
Гордон.
Скопје, Ново Лисиче.