Самоубиство!

  • Креатор на темата Креатор на темата еци^^^
  • Време на започнување Време на започнување
Пред две години едно девојче што го познавав си го одзеде животот бесејќи се. Тогаш почнав да размислувам зошто некои луѓе го превземаат тој чекор, толку ли им е мачен тој дар од Бога, наречен ЖИВОТ? Има ли проблем кој заслужува да се реши со одземање на животот? Некаде имам слушнато дека самоубиствата всушност се УСПЕШНИ ОБИДИ ЗА САМОУБИСТВО и дека личноста која на пр. ќе рипне од тераса, во тие неколку секунди и поминува целиот живот пред очи и се ќе даде да се врати горе.
 
Пред две години едно девојче што го познавав си го одзеде животот бесејќи се. Тогаш почнав да размислувам зошто некои луѓе го превземаат тој чекор, толку ли им е мачен тој дар од Бога, наречен ЖИВОТ? Има ли проблем кој заслужува да се реши со одземање на животот? Некаде имам слушнато дека самоубиствата всушност се УСПЕШНИ ОБИДИ ЗА САМОУБИСТВО и дека личноста која на пр. ќе рипне од тераса, во тие неколку секунди и поминува целиот живот пред очи и се ќе даде да се врати горе.

никој не преживеал, како шо велиш ти, за да ни кажит дали сакат да се вратит...
Иначе сум скроз против самоубиство, го кажав то и порано.
 
Пред две години едно девојче што го познавав си го одзеде животот бесејќи се. Тогаш почнав да размислувам зошто некои луѓе го превземаат тој чекор, толку ли им е мачен тој дар од Бога, наречен ЖИВОТ? Има ли проблем кој заслужува да се реши со одземање на животот? Некаде имам слушнато дека самоубиствата всушност се УСПЕШНИ ОБИДИ ЗА САМОУБИСТВО и дека личноста која на пр. ќе рипне од тераса, во тие неколку секунди и поминува целиот живот пред очи и се ќе даде да се врати горе.
Болдираното неможам да го разберам што значи ... до мене е?
А тоа наредното, дека секој би го вратил тој момент, повеќе е логично отколку теорија која некаде некој ја слушнал.
 
Самоубиството го гледам како вештачко помагање на природната селекција: преживуваат силните и здравите. Го оправдувам како право на избор, и уште повеќе, сметам дека државата треба да им помогне на решителните самоубијци да стигнат до целта. Така ќе се искоренат уценувачите со главен аргумент "ќе се убијам", а бројот на репетитивни неуспешни самоубијци ќе се намали на нула. Со планета пред колапс заради пренаселеност и недостаток на ресурси, ова е прилично разумна стратегија.
Најдобрите преживуваат, така некако?:)

А како го замислуваш она дека државата треба да им помогне на решителните самоубици?
И каква е таа под-категорија решителни самоубици, воопшто?

Зарем не сметаш дека самоубиството е повеќе како очаен повик за помош, отколку чин на омраза кон животот?
Особено кога се работи за репетитивни неуспешни самоубици.

Инаку, ако се водиме по твојата екстремно дарвинистичко-спартанска логика, тогаш би требало да се најде начин да се "отстранат" од земјава и сите луѓе кои се хендикепирани, ретардирани, ментално оболени и сл. Затоа што, не се силни и здрави де.

Конечно, дали доколку некој твој близок, или твое дете, би се обидело да се самоубие, не би направила се што е во твоја моќ да го спасиш?

Пошто некако ми делува дека сиве овие спартански карактери ко тебе, се такви само кога се работи за другите, но не и за нив самите и оние кои им значат.

Барем на мене, таквата логика ми делува сурово.
elena_e напиша:
Некаде имам слушнато дека самоубиствата всушност се УСПЕШНИ ОБИДИ ЗА САМОУБИСТВО и дека личноста која на пр. ќе рипне од тераса, во тие неколку секунди и поминува целиот живот пред очи и се ќе даде да се врати горе.
Дивајн напиша:
Болдираното неможам да го разберам што значи ... до мене е?
А тоа наредното, дека секој би го вратил тој момент, повеќе е логично отколку теорија која некаде некој ја слушнал.
Она се мало збунила:)

Веројатно мислела на тоа дека секој се покајува за чинот, и дека да можел би се вратил и не би го направил тоа.
Сепак, само моја интерпретација, би било убаво elena_e да дообјасни.

Инаку се слагам со тебе дека тоа е повеќе теорија, некоја слободна претпоставка, евентуално точна во некои случаи.
Не ми се верува дека секој кој се самоубил, се покајал во моментите на чинот.
 
Самоубиството го гледам како вештачко помагање на природната селекција: преживуваат силните и здравите. Го оправдувам како право на избор, и уште повеќе, сметам дека државата треба да им помогне на решителните самоубијци да стигнат до целта. Така ќе се искоренат уценувачите со главен аргумент "ќе се убијам", а бројот на репетитивни неуспешни самоубијци ќе се намали на нула. Со планета пред колапс заради пренаселеност и недостаток на ресурси, ова е прилично разумна стратегија.

:cuc:

Ми се допаѓа овој твој по малку циничен коментар, но што и да мислиш под тоа, сеуште го поддржувам ова твое мислење.
Луѓето едноставно треба да ги издржат притисоците на животот по секоја цена, оние кои не можат се добредојдени да си свирнат куршум, бидејќи немаме време да трошиме на нив. Живееме во капиталистичко општество каде се гази преку луѓе да се дојде до позиција, оние најспособните спијат на пари, оние другите сакаат да се убијат... слободно. Ако не си спобен да стигнеш до врвот, тргни се од патот, само пречиш.
 
:cuc:

Ми се допаѓа овој твој по малку циничен коментар, но што и да мислиш под тоа, сеуште го поддржувам ова твое мислење.
Луѓето едноставно треба да ги издржат притисоците на животот по секоја цена, оние кои не можат се добредојдени да си свирнат куршум, бидејќи немаме време да трошиме на нив. Живееме во капиталистичко општество каде се гази преку луѓе да се дојде до позиција, .оние најспособните спијат на пари, оние другите сакаат да се убија... слободно. Ако не си спобен да стигнеш до врвот, тргни се од патот, само пречиш.

или оној што нема пари се самоубива, додека оној што спие на истите е блиску до совршено среќен?

не би се согласил со тебе
јас мислам дека душевната болка многу посилно е изразена кај оние кои на некој начин можат се да си дозволат, а ја немаат онаа проста среќа што обичниот човек и да не сака го следи. сознанието дека се можеш да имаш, а ништо од тоа не те прави среќен, иако никогаш лично не сум бил во таа фаза, сепак ми изгледа некако нај-безизлезна ситуација.
кога сме кај оваа категорија на поделеност сиромав-богат, една работа е мнгоу битна би рекол суштинска. оној што нема, ако веке толку навистина нема, никој на светот не може да му ја одземе надежта и сонот за подобро утре. тоа е факторот кој ќе го буди секој ден. додека оној што има, а всушност е длабоко несреќен, ни надеж ни свети надеж не му помага. едноставно немаш водилка во животот.

секако да не ги заборавиме и другите околности под кои луѓето се решаваат да не живеат повеќе. смрт на близок, болест (најчесто неизлечива), наркоманија, љубов.. и други помалку или повеќе бизарни причини

инаку се согласувам дека секој еден треба да се бори, да најде среќа во малите нешта, да ја одложува смрта колку што може подолго, бидејќи кај и да е ќе го стигне.
 
А како го замислуваш она дека државата треба да им помогне на решителните самоубици?

Хм, например, да постои институција која ќе им овозможи на луѓето кои не сакаат повеќе да живеат, тоа да го направат во контролирани услови и на безболен начин (за нив), и помалку стресен (за нивните најблиски). Секако, во оваа институција би постоеле стручни лица кои би ја евалуирале псхихофизичката состојба и би се обиделе да го одвратат потенцијалниот самоубиец од намерата, но сепак, крајниот збор треба да биде негов.

И каква е таа под-категорија решителни самоубици, воопшто?

Тоа се луѓе кои изгубиле волја од живот, од било каква причина. Цивилизираниот живот доведува до губење на основните инстинкти, и кога некои надворешни или внатрешни фактори ќе станат појаки од инстинктот и потребата за преживување, тогаш сметам дека нема потреба ваквите луѓе да се мачат со туѓите морални гледишта за животот и смртта.

Зарем не сметаш дека самоубиството е повеќе како очаен повик за помош, отколку чин на омраза кон животот?
Особено кога се работи за репетитивни неуспешни самоубици.

Е, ова се вториот вид на самоубијци. Тоа се оние кои не им е целта да си го прекинат животот, туку да привлечат внимание. За некои има помош, за некои нема. Самоубиството постоело и ќе постои, а осудувањето и плукањето нема никако да им помогне. Затоа би била корисна онаа државнана институција што ја смислив погоре, каде што луѓето би оделе со самоубиствени намери, и ако после например 7-дневната програма не си ја променат душевната состојба .. безболен крај.

Инаку, ако се водиме по твојата екстремно дарвинистичко-спартанска логика, тогаш би требало да се најде начин да се "отстранат" од земјава и сите луѓе кои се хендикепирани, ретардирани, ментално оболени и сл. Затоа што, не се силни и здрави де.

Не. И овие луѓе можат да живеат среќен, исполнет и корисен живот, за себе и околината. Секој си е одговорен само за себе и својот живот, (освен во екстремни ситуации, кога човекот е неспособен или несвесен).

Конечно, дали доколку некој твој близок, или твое дете, би се обидело да се самоубие, не би направила се што е во твоја моќ да го спасиш?

Не сум дошла во ваква ситуација, а ако дојде, не знам што би направила, навистина. Дотогаш, можам само да филозофирам и разглабам теории.

Пошто некако ми делува дека сиве овие спартански карактери ко тебе, се такви само кога се работи за другите, но не и за нив самите и оние кои им значат.

Барем на мене, таквата логика ми делува сурово.

И мене ми делува сурово. Ама знаеш што беше уште посурово? Кога комшијата што имаше рак и ненормални болки (а сите дома стечајци, и кога немаа веќе пари за единствените пеинкилери кои му работеа) се фрли од зграда у 7 и пол сабајле и го најдоа дечињата кога идеа насабајле у школо. Или една моја другарка која денес има фобија од темница и мирис на влага, зошто кога се симнала во подрум по ајвар го нашла комшијата обесен за сијалица. Зошто бе да ги трауматизираме другите? Живеј и остави ги другите да живеат. Смртта е дел од животот, нема бегање, и не треба да се плашиме од неа, ни од својата ни од туѓата.
 
Јас не би се самоубила...Едноставно немам храброст да си го одземам животот...
 
Самоубиство сепак храбар чин но некако кукавички и себичен...кукавички затоа што не знаеш да се справиш со поблемите и со сите искушенија што ти ги носи животот,а себичен затоа што не мислиш на другите околу себе или пак затоа што преку тоа сакаш баш да ги повредиш...храброст заради тоа што навистина е потребно за тоа ела да те видам одземиси го животот за џабе..нееее..Јас би избрала самоубиство само тогаш кога мојот живот би престанал да има смисла ...ама фала богу досега то не се десило:)
 
Самоубиство сепак храбар чин но некако кукавички и себичен...кукавички затоа што не знаеш да се справиш со поблемите и со сите искушенија што ти ги носи животот,а себичен затоа што не мислиш на другите околу себе или пак затоа што преку тоа сакаш баш да ги повредиш...храброст заради тоа што навистина е потребно за тоа ела да те видам одземиси го животот за џабе..нееее..Јас би избрала самоубиство само тогаш кога мојот живот би престанал да има смисла ...ама фала богу досега то не се десило:)



Ама нели треба да се справиме со сите искушенија што ни ги носи животот?Како би ја изгубила тогаш смислата ?Секогаш треба да се пронаоѓа смисла како што ти велиш,да се носиме со проблемите.
 
па затоа и кажав дека не ми се десило да ми се случеше мене да ја изгубам смислата на животот немаше да пишам овде...но има моменти кога ти мислиш дека ти се изгубила смислата на животот...и до некаде си во право дека и тоа е некој вид на искушение но некои едноставно сметаат дека нема за што да живеат и крк или бум и крај....
 
Мислам дека неможе да се определи дали оваа постапка е добра или лоша бидејќи кој и да ја направил ја направил поради некоја причина, а ние никогаш не би можеле да знаеме како и било на таа личност во тој момент. Можеме само да претпоставиме, а претпоставките не се одговор.
:helou:
 
samoubistvo... toa e dobar poteg za site nesposobni za site shto ne mozat da se spravat so iskusheniata i prechki shto se del od sekoj zivot .
nema zivot bez iskusenia i prepreki ako ima toa bi bilo idealno a znaeme deka samo eden e idalen ili sovrshen.
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom