Разделбата што го промени мојот живот засекогаш

[Desire]

Е кај можеш да памтиш само една разделба? Секоја разделба е болна на,да речам свој начин,не можеш да делиш,ај оваа е најболна оваа ќе ја памтам,оваа ми го сменила животот,кога секоја менува по нешто од животот,без разлика дали била добра или лоша.Секој крај е почеток на нешто ново.

Јас лично,многу мразам разделби,и ги одбегнувам колку што можам повеќе,ме фрлаат у депресивно расположение една недела,или месец,или година,зависи.
А за разделбата не раскажувам,од причина што сум доживеала многу,не сакам да се враќам на тоа,а и не е за на форум,а и ми изгледа како после да ќе ме сожалуваат,а мразам сожалување.

 

[кики]

Разделби..некој еднаш ми пиша дека кога не би постоеле нема да сфатиме колку ни недостигаат лечностите што сме ги изгубиле. И имаше право.

Првата разделба беше кога бев мислам дека четврто одделение. Дргарка се пресели во Нов Зеланд со целото семејство и никогаш веќе не се врати. Си пишувавме извесен период ама и тоа престана. Денес, тажно навистина ама немам никаков контакт со нејзе. Дојде, се видовме ама бевме потполни странци. Не знаевме што да си кажеме една на друга.

Втората разделба беше од оние кога некој нема никогаш повеќе да го видиш. Другар ми почина во сообраќајна несреќа..се уште ми недостига, ама тоа е. Мора да се продолжи понатаму без разлика на се.

 

[Mac))]

Разделби..некој еднаш ми пиша дека кога не би постоеле нема да сфатиме колку ни недостигаат лечностите што сме ги изгубиле. И имаше право.

Колку и да е убава мислата сама по себе,нема никаква смисла.

Како може да изгубиш некој,освен ако не се разделиш со него (на било кој начин,не буквално)?
Значи,кога не би постоеле разделбите,не би ги губеле личностите.:helou:

 

[smeXsa]

не гледам причина зашо би бил тажен или незадоволен ако мојот другар или другарка би отишла во странство на студии,работа или слично... знам дека у оваа држава нема иднина, нема просперитет, и покрај тоа што би ми недостасувал/а, би бил задоволен што тој/таа би отишол/а у странство на работа...

Брат он ојде за Италија оти мораше не оти сакаше да оде, не е за да студире да работе или сл. ојде тама за да живее...а пред да оде бееме заедно 17 години и тава ти викам се чувствуам како нешто да фале а уште не сум свесен оти го нема...знам оти треба да бидам среќен што еможел да успее да оде во странство и да знааш среќен сум му посакувам се најдобро само ти викам оти нешто недостига...оти во тие 17 години бев со него секој ден, а сега го нема Јbg таков е живото, не е фер !!!

 

[Шмекерот]

ne mozam da pisuvam na temava...ima mnogu razdelbi u zivotot moj ama eve sea procitav pogore....uste potazni storii i nema da spodelam i ja depri e stvarno...

 

[smeXsa]

ne mozam da pisuvam na temava...ima mnogu razdelbi u zivotot moj ama eve sea procitav pogore....uste potazni storii i nema da spodelam i ja depri e stvarno...

знам оти темата е депресивна...Јбг ми текна да ја напишам бидејќи се разделиув со мојот најдобарр другар пред неколку месеци...паа не мислев но ете во разделбите спаѓат исто такак и кога ке ти умре некој најмол што е многу болно...

 

[smeXsa]

Е кај можеш да памтиш само една разделба?.

па тоа е изјаснето има милион разделби со можат да ти се случат и колко што можам да видам на повекето им се имат случено...ама сигурно ке има една што ке ти го промени живото засекогаш!!!!

 

[Nemiseverue]

па тоа е изјаснето има милион разделби со можат да ти се случат и колко што можам да видам на повекето им се имат случено...ама сигурно ке има една што ке ти го промени живото засекогаш!!!!

Секоја разделба од било каков вид ќе ти го промени животот за секогаш. Некоја повеќе некоја помалку. Штета е што преретко од тие ситуации учиме. :jaj:

 

[Buterfly]

Разделба хех ако почнам нема да завршам. Разделбите се дел од секој човек, сакале ние тоа или не. Некоја мала разделба може да ти го смени денот, неделата или животот. Зависно од тоа како ќе прифатиме и колку се внесуваме во самата ситуација и колку сме спремни да патиме или да се бориме со тагата. Разделбата која ми го промени животот за 360 степени уште има траги и нема никогаш да се врати истото. Мојот идол замина, не ме напушти и не сакам така да мислам, едноставно така требало да биде. До ден денес мислам дека ќе се врати и да му кажам каква бев и што со мене се случи, низ кои трње поминав и колку рози набрав. Разделбата не беше класична разделба со -чао и среќно! Разделбата беше со -среќен роденден и научи се да се бориш, ти тоа можеш-. Се измачувам со помисли како што и зошто. Животот пишува романи, продолжувам да ја живеам желбата на тато, се борам секој миг, секој ден со се што ќе ми излезе на патот, така и ќе продолжам. Доста е толку што напишав, темата боли, животот продолжува, а на нас ни останува да се помириме со тоа и да продолжиме да живееме посилни колку што можеме. Она што не ме убило, ме направи посилна.

 

[Yo Blow]

сум немал некоја разделба која ми го променила животот

 

[Terebellum Sagittarii]

сум немал некоја разделба која ми го променила животот

Koлку само ти љубоморам!
Мене ме смени од корен една разделба.Ме смени засекогаш.И тоа без претерување.Ми ги смени мислите, ставовите, чувствата, приоритетите, цртите на лицето, желбите.Ми требаше месеци можеби и години да се вратам барем малку во нормала.Ама не пополно.Уште имам лузни, и нема да исчезнат.Би го дала цел мој свет за да не боли, и да биде се нормално, ама нема.Тешко е кога сфакаш дека не можеш ништо.Дека нема излез.Дека ке боли до денот додека не прекинам да постојам.Не да боже друг да почувствува ваква болка.Да го гледа моментот кога се пропаѓа, кога веќе нема ништо потполно убаво, потполно среќно, ниту исто или барем слично тажно.

 

[Дивајн]

Јас сум преемотивна личност, па претешко преживувам разделби од секаков вид.
Првата разделба, која многу ме скрши беше на моја многу мала возраст, кога моите брачеди со целото семејство заминаа во друга предалечна земја. После тоа се вратија, па пак заминуваа, па се гледавме, па пак се разделувавме, но останаа во мене само тие првите претешки моменти. Бев премала за да можам да прифатам нормално, нечие заминување од мојот живот.
Потоа следуваа нели неколку тешки загуби на мои блиски, од оние крајните разделби. Никогаш нема да ги заборавам тие моменти, кои секој на свој начин ми го промениле животот.
Потоа и сама заминав од мојот град, од се` што знаев, познавав и сакав. Тоа веќе ми беше најтешкото нешто и одскочната даска во мојот живот, кога крајно се оформив во личноста што сум денес.
Таму не бев заштитена од уште загуби и разделби. Ги имаше дури и повеќе и беа поболни и оставија поголеми лузни и стравови.
Разделбите никогаш неможе да остават добар впечаток и да бидат нешто на кое со насмевка би се сеќавале. Ги мразам и постојано живеам во страв од нив. Често тој страв ме тера да правам подобри работи, да имам поголема толеранција со луѓето што ги сакам и да го искористам најдобро што можам времето поминато со нив. Според тоа, иако најмногу им се плашам, на крај ми даваат поука, ми влијаат позитивно со тоа што ме тераат да живеам подобро и поквалитетно.

И да, темава можеби е депресивна и тажна, но кој вели дека тоа не е дел од нас и нашето секојдневие? Не гледам зошто да не би пишувале и вакви реални работи. Животот воопшто не е само розов и полошо е кога се избегнуваат или прикриваат и полошите негови страни.

 

[Тамарче]

Во текот на животот сум имала една единствена разделба која остави огромна дамка во мојот живот и која ми го смени животот.
Имав 14 години и воопшто не знаев да бидам несреќна. Ама ете, по игра на судбината, самата судбина ми покажа што е тоа несреќа..
Не беше класична разделба, немаше ни проштални зборови.. Имаше многу солзи и огромно разочарување од животот.
До ден денес се обидувам да го сфатам сето тоа што се случи, ама не можам, не сакам.. Знам само дека вечно ќе го памтам и дека сега живеам за тој да биде горд со мене, таму негде горе..

 

[rossonerka]

Бев добро расположена се до моментот кога ја прочитав темава и се сетив на најболниот настан во мојот живот.
Разделбата која го скрши моето срце, разделбата со која мислев дека дното ќе го допрам од депресија, но и разделбата која ме направи толку силна и смени многу работи во мојот живот.
Нема ништо поболно во животот од смртта на некој близок. Го почуствував на своја кожа, а бев млада и неспремна за таков силен удар. Постојат толку мали ситници кои не развеселуваат, но со само една загуба таа убавина може да падне во вода.
Имав 15 години кога го изгубив братучет ми. Ми беше како брат. Не може да се опише нашата приврзаност. Не постоеше личност која подобро ме знае и може да ме разбере. Знаев дека нешто не е во ред, но не ни помислував дека тој може да не напушти засекогаш. Тоа кобно утро кога татко ми ме извести го мразам најмногу во животов. Таа болка, тие солзи беа залудни. Тој не беше повеќе со нас. Немав сила за ништо, бев уништена. Таа година единствено одев на училиште и тоа беше единствено излегување од дома. Кога сите тинејџери излегуваат и се забавуваат јас плачев. Бев љута на сите, на целиот свет. Не беше фер, но животот не е нималку фер ни розов.
После долг депресивен период сватив дека братучетми најмалку што сака е јас да бидам тажна. Животот е еден, треба да го живееме секој ден како последен. Таа загуба ме смени за 360 степени. Полека ми се враќаше насмевката. Станав оптимист, почнав повторно да уживам во животот. Нова личност сум, сосема поразлична од претходно.
Иако поминаа 7 години јас секојдневно се сеќавам на него. Но сега не плачам, туку благодарна сум што знаев таква личност со која поминав толку убави моменти во детството.

 

[The Mummy]

За среќа сум немал некоја којзнае колку болна разделба до сега во животот.Единствена која ќе ја спомнам е смртта на баба ми, пред 12 години. Имаше рак, лежеше во болница и единствена желба пред да замине и беше да го види внукот како тргнува 1 одд (за жал умре 5 дена пред да тргнам во школо). Уште кога дојде татко ми дома, по ликот можев да претпоставам што се случило. Не заплакав веднаш, а ни на погребот не испуштив ниту една солза. Иако имав 7 години се обидував да бидам силен, но не издржав. Два дека покасно веќе не можев и се расплакав и не можев да се смирам неколку саати. Не одам премногу често на гробишта да ја посетам, бидејќи секогаш се растажувам.