Некои нешта околу нас се сигурни. Сигурно е дека еден ден ќе се фатите себе си како ги влечкате нозете накај дома тотално неволно и едвај чекате да се појави некој автобус да ве смачка бидејќи дома одамна го изгубило значењето. Ќе пролиете неколку солзи кои беспотребно ќе ги криете од минувачите што можеби љубопитно но и незаинтересирано ќе ве загледаат во од, но веднаш откако ќе го кренете погледот тие ќе склопат замислен бизнис лик кој сака да каже дека е премногу зафатен да ви обрне внимание. Најверојатно миг потоа оној кој ве одминал размислува за вас зошто плачете и колку ви е тешко, ќе посака да ви помогне но ќе се смири себе си со помислата дека е само странец и не може да стори ништо во врска со тоа, особено заради сознанието дека во џунглата сите си ги решаваат своите проблеми и мешање во туѓата карма е навлекување на истата кон себе, што е крајно некултурно и непристојно.
За тоа време вие најверојатно помислувате како би било добро тој прекрасен лик да застане и да потрча кон вас. Кога таа неверојатна случка навистина би се одиграла вие би биле принцеза кој токму во тој момент ќе биде на раб на паѓање во несвест, но ќе одглумите исто така и дека сте доволно силни. Ќе ја одбиете понудената помош со изговор “не сакам мојата мизаерија да ви смета“ знаејќи дека ако си отиде тој некој ќе паднете во уште поголем плач, па се надевате дека блефот ќе успее.
За среќа, или несреќа... освен ако не сте принцезата од Велс тешко дека некој ќе ви пријде додека плачете, па не грижете се, препуштени сте сами на себе и големиот црвен автобус. Одејќи понатаму, вниманието сигурно ќе ви го откраде врвулицата на булеварот и сосема несвесно вашите мисли ќе се насочат кон умешноста на претрчување низ забрефтаните буцкасти возачи на камиони, моќни автомобили, бучни моторцикли и рикши. Доколку тој факт е побиен, а вие сеуште чекате на тротоарот тогаш сигурно веќе сообраќајот стивнал а вие сеуште размислувате за лошиот ден, за маката која ве снајде, за болните родители, за згазеното кученце пред комшискиот двор, за поплавата во Маџари, за уништениот гроздобер и топењето на половите. Ве обливаат повторно солзи и од маката нема крај, размислувате немо за лошата иднина која ви претстои бидејќи е толку неизбежна што и докторите мораа да ви ја соопштат. Воопшто нема да го приметите редот во аптеката на аголот, но ќе ја приметите караницата во автомобилот кој ќе пролета крај вас токму доволно да ве освести од заспанатоста.
Околу две години подоцна, на овој дел воопшто нема да се сеќавате. Ќе го печете своето кревко негувано тело на летното сонце не грижејќи се за евентуалниот рак, ќе вртите розеви мисли во главата бидејќи звукот на морски галеби додека мижите го поттикнуваат тоа во вас, ќе се чувствувате сосема опуштено и благороднички не обрнувајќи внимание на невкусните мисли на вашиот партнер додека ја разгледува околината. Веднаш потоа тој нежно ќе ги бакне вашите усни а вие ќе се возбудите во рок од половина секунда помислувајќи како е тоа врв на вашето задоволство не забележувајќи од каде доаѓа страста во неговиот јазик. Ќе ви прошепоти какви се` перверзии би сакал да ви стори токму тука и сега и сосема лесно ќе ве намами да заминете порано на планираниот ручек со цел да имате време за убав заеднички туш. Додека брзате, вашите омилени сандалки ќе останат безшумно да ве набљудуваат како ги напуштате, токму помеѓу лежалката и малата табуретка на која оставивте и поголем бакшиш од вообичаено.
Погледот на хотелската соба кон крошната на едно раззеленето дрво и апсолутно ништо друго, и помислата дека плативте соба со прозорец кон морето речиси ќе ја убие желбата за секс во вас, малите фалтички на стомакот на партнерот некако придонесоа за лутината а сфаќањето дека ги заборавивте сандалките покренуваат ураган во вас.
Сигурно ќе излетате веднаш низ вратата да видите дали се сеуште таму, и сигурно лифтот ќе се влече со часови, и сигурно ќе ѕиркате низ стакленцето доколку го има да видите дали доаѓа, и сигурно ќе помислите дали е побрзо да се стигне долу по скалите, ќе ги побарате каде се но нема да ви биде јасна шемата па ќе останете со варијантата лифт. Веќе лути како феферонки ќе влетате во лифтот каде ќе ве пречека љубезно момче, lift boy, со насмевка како што туку тој да имал секс со вашиот партнер наместо вас која ќе ве потсети на желбата и намерите пред само минута и половина. Сами сте во лифтот, а копчето СТОП како да ве повикува, бара од вас да го притиснете, да заборавите на сандалчињата и да видите дали лифтот покрај тоа што во моментот се спушта кон лобито, дали е толку успешен и во подигање на патниците кон кровот па се до кревање на вашите екстазични мисли до облаците и понатаму на седмото небо. Можно е да се двоумите, но кога би го правеле тоа, сигурно би барале вистинско решение, долу кон рецепцијата, горе на кровот, долу кон сандалчињата, горе кон убавиот поглед, долу кон реалноста, горе кон рајот, долу, горе, долу, горе...
Околу шест месеци подоцна, вашиот љубен од хотелот е на листата бивши, момчето од лифтот е во слаби сеќавања бидејќи дури и да го притиснавте копчето Стоп, тој може да ја немаше истата сексуална ориентација како вас, да беше професионален, срамежлив, со лош здив, со мал пенис или без, неискусен, преискусен, да ве фати грч на ногата, да имаше камери во лифтот, можеби и копчето Стоп да не работи. Доколку и покрај ова се` се одвиваше беспрекорно најверојатно тој ќе биде само едно бледо сеќавање на луд секс во лифт, кој треба да остане лудо сеќавање.
Вие ги подигнувате вашите задолжителни очила за гледање и се фокусирате на мониторот не обрнувајќи внимание на ништо друго освен текстот кој се обидувате да го пренесете од скриптата во електронска верзија. Низ прозорецот можеби љубовта на вашиот живот изведува некоја вратоломија за да ве освои повторно, вашиот колега можеби смислува нова сплетка за да ве избркаат од работа, но едно е сигурно. Следните пет минути кога ќе бидете во тотална депресија, и оние другите две кога ќе бидете неизмерно среќни, сигурно е дека веројатноста да не знаете што ќе искочи од зад аголот е преголема. Најверојатно и тој ќе биде сигурен дека не знае што го чека, или можеби ќе биде таа што сигурно ќе ве натера да помислите дека веројатноста да кажете нешто дека е сигурно во моментот е сеуште најлесно објасниво со зборот можеби.
Ма... веројатноста е можеби најсигурна.
![[zEUs]](/data/avatars/m/17/17972.jpg?1306674039){kind=avatar}
