Сепак, мала дигресија, не велам за една и единствена која БИ влијалеа, би манипулирала итн. Влијаење, манипулација, индоктринизација...се човечки, хумани концепти..јасно, поради инситуционализацијата на црквата во "западниот" свет постојат такви и слични мотивации за контрола на народ. Но, на истокот тој концепт е одамна напуштен ако воопшто го имало.
Велам, обединувачки момент е појавата во исто врем, ист или сличен концепт, за постаноците на нештата, на универзумот, да го речеме, како таков, и такво. Истиот, на запад е институционализиран, за потоа да биде догматизиран, и извитоперен, thus чинејќи ја можноста за познание мошне тежок процес.
Напуштајќи ја рамката за "западно поимање" и прифаќајки ја можноста за недогматски приказ, се приближуваме до изворните концепти за постанокот. Оние на Исус и другите. претходните и подоцнежните.
Сепак, so to speak, гледам дека кај и да е или ќелеши ќе за навртат ко млади мајмуни на банана или ќе остане ова дискусија на двајца, тројца.
Да рашириме мисла.
"Ентитетот", "онтосот" и за негово познание, е потрбен чист, смирен, бездгоматски приод, пристап, пат и дух.
Таа е мислата, која е искривена през вековите, со "fire and sword" со цел децоепците да имаат "temples" за нивен, not godly worship.
Ретко кој забележува дека во останатито свет кој не бил под јамката и јаремот на "себеудопствието", каде концептот е БОГ или (природа/слиа/неантропомофрен ентитет) без присила, принуда, без догма на храмовно верување и толкување на нечии вистини, задржува основен концепт на љубов, вера, надеж и концептуализам на добродетелсвија, милосии, беземотивен светоглед,а се сомнадеж на лично воздигнување на духот кон.....(fill in the blanks) сплоетние со НЕШТОТО, за кое ratio (рациото, или она што го нарелкуваме разумско) е недоволно развиено за секому да му биде јасно за што се говори.
Некои го прифаќаат и восприемаат како такво, мнозина пак, сеуште, не знаејќи како и што, се закочени во црковните догматики каде (со ценовник се врши обред кој е по себе и сам за себе без цена, затоа што изворно немал цена) кило зејтин или два пешкира носат првично "спасение" да речеме, како оример, крштевката.
Јован не го наплатил кршетвањето, на пример. Бидејќи чинот е соображение на духот, исчистение на духот, односно помош и патоказ кон возвишение.
Така и Исус не ги наплатитл рибите и лебовите.....
И така натаму.
Плакацијата на "суровиот БОГ" е туѓ концепт во спиритуалниот пат кон возвишение. Тоа е атавизам, кој произлегол од недоверие во патот кон возвишение проади иск причини, од кои еве една е суровоста на постоењето на смртниот момент и живот.
Исто така, "страшниот суд" е моментот кога ќе се развие соодветно доволно чувството за начинот за возвишение, пти што пак ќе речам, мнозина, од икс причини,од кои една голема е стравот, нема да можат да ги отфрлат јамките и спрегите, да не се изразам, оковите и прангите на смртното и телесно битисување и или нема да сакаат, а со тоа ни можат да се воздигнат. И проповедниците се свесни дека "страшното" е во неумеењето да се живее беземотивно, со внатрешни смиренија, та за да не бидат сами, не напуштајќи (тие) страстите, бараат друшки и содруженија.
Многу е тешко.
Но не неможно.
Воскресение - чин на апсолутно возвиѓение, каѓано на западен начин.
Истото, на истокот се нарелува нирвана. Кај домородните племиња (абориџините) од најјужниот дел од земјата, се нарекува краен walkabout. Имаме и примери други.
Но да не претерувам со писанијава.
Никој не чита доволно, нит лектири читале, нит постови подолги од три реченици.
Затоа, тука ќе прекинам, да се појави некој друг, освен Ѓурџо и нему сличните, да си каже мислата за да има нели полезна дискусија
Ќе заборавев, добро утро македонски народе, каде и да си.
