Па љубовта бара храброст во такви посложени ситуации. Значи сложени, но не и неизводливи. Зарем мислите дека ќе има подобар живот тој што ќе остане заробен во бракот без љубов, отколку да замине од тој затвор и посреќен понатаму да може да се посвети и на децата?
Мене лично ова ми е голема разлика, но доколку вистинската љубов се случи и на такви двајца, па зошто да не? Што треба да правиш посебно, за да бидиш со него? Да ја ставиш на кантар околината која ќе те уништи и мирот и среќата со дотичниот/ата ... и за тоа треба голема храброст, но не е воопшто забрането. Значи, сепак останува на луѓето и тоа колку тие сакаат да се изборат за својот избор.
Па од оваа гледна точка мислам дека има немозможна љубов.Ако се заљубиш во некој што е во брак,или пред тоа си била заљубена во него ама тој/таа ненадејно се женил/мажила сигурно дека нема да го разведваш,па автоматски таа љубов е невозможна.
Не реков јас дека тој некој е заљубен во тебе ама слкучил брак со друг/а.Реков ако ти си заљубен во некој што е во брак,а тој ете да земиме дека си ја сака жената.
Ова е веќе невозвратена љубов...но без разлика не е и невозможна...штознам јас би се борел се додека постои и најмала шанса јас да завршам со таа личност што ја сакам....но доколку не е возвратена таа љубов мислам дека е бесцелна таа борба
Mi se ima sluceno da sakam covek so koj sum nemala nisto,znaci platonska ljubov na nekoj nacin.Stvarno mnogu e tesko da se preboli takva ljubov.A nekoj pogore spomna ako se saka,se se moze.Neznam dali toa moze da vazi i vo ovaa sotuacija zasto nemoze so sila da nateras nekoj da te saka.Site sakame da sme bezsmrtni...ama nema
