Да а.. и шо као демек треба сеа да ја молам.. А за тоа дека ќе фати некој друг, можеби. Не викам не.
Само ме чудат оние нејзини изговори за само да почне муабет со мене...
аха, едино така.. инаку ќе испадне ептен глупо т.е. не сум од тој тип на луѓе шо вршат притисок. Не за џабе рекле, со сила убавина не бидува.
Тешко тој што ќе го чита ова, ќе ме мисли психички растројана личност.Никогаш не помислував дека ќе го направам ова, за љубовен проблем да прашам на форум, ама некако... откако почнав на факс се затворив во себе и сега ми е срам да им се отворам на пријателите за проблемот што ми настана.
Пред скоро една година прекинав со човек со кој одев 2 години, по него повторно се затерав со друг - од ист калибар.
Можеби тоа што сакам маженствени, такви...залетувам секогаш со човек што прави да се чувствувам најдолно на цел свет.
Нема врска тоа.
Има врска тоа што од неодамна запознав човек, малку поголем од мене, што навистина се труди околу мене, а нема повратна информација, чувствувам потреба да ја дадам таа повратна информација, а кога сум со него сум како исплашено глувче и се однесувам како што никогаш не сум се однесувала...
И не знам што да направам, разговарав со една пријателка само, ми рече дека сум луда што не се согласувам на ништо, а јас навистина не е дека не сакам, ама нешто не ми дава, не ми дава да се опуштам кога сум до него.
Ќе се вратам дома, цимерките ме гледаат во облаци, срцето ми лупа(како да сум била излезена за прв пат со машко) едвај чекам да ми се јави или да му ѕвонам... и доаѓа да се видиме и јас пак идиотка прва класа.
Изгубено се чувствувам - а и повеќе од тоа.
И? Да одам на психијатар, а?
Имам проблем да, од страв да не ме нарече повторно некој кокошка оскубана затоа што сум излегла со другарки.
Прашав за совет како да го надминам тој страв, а дека имам проблем очигледно е дека имам затоа и пишав.
Никогаш не помислував дека ќе го направам ова, за љубовен проблем да прашам на форум, ама некако... откако почнав на факс се затворив во себе и сега ми е срам да им се отворам на пријателите за проблемот што ми настана.
Пред скоро една година прекинав со човек со кој одев 2 години, по него повторно се затерав со друг - од ист калибар.
Можеби тоа што сакам маженствени, такви...залетувам секогаш со човек што прави да се чувствувам најдолно на цел свет.
Нема врска тоа.
Има врска тоа што од неодамна запознав човек, малку поголем од мене, што навистина се труди околу мене, а нема повратна информација, чувствувам потреба да ја дадам таа повратна информација, а кога сум со него сум како исплашено глувче и се однесувам како што никогаш не сум се однесувала...
И не знам што да направам, разговарав со една пријателка само, ми рече дека сум луда што не се согласувам на ништо, а јас навистина не е дека не сакам, ама нешто не ми дава, не ми дава да се опуштам кога сум до него.
Ќе се вратам дома, цимерките ме гледаат во облаци, срцето ми лупа(како да сум била излезена за прв пат со машко) едвај чекам да ми се јави или да му ѕвонам... и доаѓа да се видиме и јас пак идиотка прва класа.
Изгубено се чувствувам - а и повеќе од тоа.
Имам проблем да, од страв да не ме нарече повторно некој кокошка оскубана затоа што сум излегла со другарки.
Прашав за совет како да го надминам тој страв, а дека имам проблем очигледно е дека имам затоа и пишав.
Имам проблем да, од страв да не ме нарече повторно некој кокошка оскубана затоа што сум излегла со другарки.
Прашав за совет како да го надминам тој страв, а дека имам проблем очигледно е дека имам затоа и пишав.
Никогаш не помислував дека ќе го направам ова, за љубовен проблем да прашам на форум, ама некако... откако почнав на факс се затворив во себе и сега ми е срам да им се отворам на пријателите за проблемот што ми настана.
Пред скоро една година прекинав со човек со кој одев 2 години, по него повторно се затерав со друг - од ист калибар.
Можеби тоа што сакам маженствени, такви...залетувам секогаш со човек што прави да се чувствувам најдолно на цел свет.
Нема врска тоа.
Има врска тоа што од неодамна запознав човек, малку поголем од мене, што навистина се труди околу мене, а нема повратна информација, чувствувам потреба да ја дадам таа повратна информација, а кога сум со него сум како исплашено глувче и се однесувам како што никогаш не сум се однесувала...
И не знам што да направам, разговарав со една пријателка само, ми рече дека сум луда што не се согласувам на ништо, а јас навистина не е дека не сакам, ама нешто не ми дава, не ми дава да се опуштам кога сум до него.
Ќе се вратам дома, цимерките ме гледаат во облаци, срцето ми лупа(како да сум била излезена за прв пат со машко) едвај чекам да ми се јави или да му ѕвонам... и доаѓа да се видиме и јас пак идиотка прва класа.
Изгубено се чувствувам - а и повеќе од тоа.
А пак со другари да излегла..некој вака те нарекол оти си излегла со другарки?
Уште ја немаш бацено, а ја сакаш
...........
Прајш муабет за заеднички работи што ве интересираат. Не ја напнувај со прашања незгодни, или не ја напнувај со некои твои теми за кои мислиш дека нема да ја интересира. Или илустративно да речем си гејмер или фан на Редиохед, и сега не ја напнувај дека Обливион е партали или бендов е најјак на цел свет, туку глеј да пронајдиш тема шо и на двајцата интересна ќе ви се види. Од животов, планчиња ова она, опуштено, кулирачки, ако ти напишам сценарио со прашања не е тоа тоа, оти така не е природно, вештачко е, а ако е вештачко често пати не го бива. И таа ќе зборува, и таа ќе прашува. Нема да бидеш страмежлија, имај самодоверба. Нека ти текни само кои ретардоси на матура ќе имаа 3-ки по македонцки, а три чисти немале.Абе добро, ја свиѓам
Ама ајде да речиме се среќаваме.. одиме горе и прво и објаснувам дека е убаво тука, дека стално си идам... После ? Тоа ми е најголемиот проблем.. А и страмежлија сум голем.. Ќе се изблокирам, ќе ме направи будала..