Колку се врзувате?

  • Креатор на темата Креатор на темата Lady
  • Време на започнување Време на започнување
Јас не се врзувам : се навикнувам и се одвикнувам.
 
Не постои човек кој не се врзал за некој или нешто особено родителите со децата .Е тука доаѓа и првата лекција .Ако им годи додека се мали откако ќе се осамосталат тоа почнува да ги гуши ,почнува нивната реакција на нашата акција и еве ти проблем .ние страдаме не можеме да го сватиме тоа ,но со време почнуваме да се одврзуваме во почетокот присилно но полека сваќаме дека и за нас тоа е најдобро . да завршам ако сакаме мир со себе и околината ако сакаме хармонија треба што помалку да се врзуваме ,да сакаме и помагаме но не посесивно ова е мое лично искуство.
 
сфатив дека врзувањето особено со дечко е многу лошо бидејќи послееее долго време кога ќе раскинете ќе сфатите дека сте пропуштиле многу работи околу себе и ќе ви недостига повеќе од навика отколку од љубов и потреба
 
Еве сега сум ептен приврзана за една личност...за него...И не знам што би правела ако не е тој со мене...Премногу ми значи и не можам да си го замислам животов без него...
 
Се врзувам за луѓе и после ми е тешко. Јебига до чоекот е. Секоја навика има и одвика.
 
Не се врзувам за секого, но кога ке се врзам за некого одалечувањето или караница со таа личност ми паѓа многу тешко.
 
se privrzav za nego i uste sum oti jas taka sakam :back:a i za predmeti mozam da se privrzam se sto e moe i sto mi e drago ostanuva dolgo vreme so mene:pipi:
 
Lady напиша:
Сите ние се врзуваме за личности, предмети и сл.работи.
Колку повеќе се врзуваме за нештата, толку нашата зависност станува поголема и кога еден ден во сплетот на околности или ќе го изгуме или дистанцираме од нештото, следува големо разочарување...
Лекција која со тек на времето или се учи, или одредени личности тврдоглаво ја повторуваат грешката. Се врзуваат брзо, често и затоа нивносто страдање е почесто....
Со врзувањето не се повредуваме само себеси ами понекогаш и оние кон кои е насочено тоа...Едноставно ги гуши нашата потреба од поврзаност...
Сметате ли дека ова е лоша навика, доблест или пак лекција која треба да се научи за помалку да се страда?
Кликни за повеќе...
Според мене не треба да се врзуваме за ништо затоа што потоа кога ќе го изгубиме тоа ќе страдаме премногу. Јас многу тешко се врзувам, само кога знам дека кога би ја изгубила личноста или предметот ќе ме боли и ќе ми биде тешко. Дозволив да се врзам за мојата другарка повеќе од сестра, повеќе од мајка, повеќе од се на светот..животот би го дала за неа.....:nesum:
 
се врзувам повеќе за личности отколку за предмети.Коа поминувам со некој поголем дел од времето,дел од секојдневието се тоа станува една навика т.е убаво чуство. и коа ќе дојде до некоја трансформација,прмена сваќаш дека е уствари тоа една зависнот.За предмети може да одвојам еден од кој до денес денес се нервирам како сум го изгубила,а го имав со години од една многу драга особа.....
 
Јас се врзувам за личности кои стварно ми се драги,па сакам постојано да сум со нив..... но имам забележано дека повеке се врзувам за предмети кои навистина многу ми значат....и тешко ми е да се одвојам од нив!
 
Страшно се приврзвам кон нештава.Се приврзвам за се околу мене...за песни, предмети, места (дури, болигла ме викат „ејјј на шо те потсеќат местово...“) и најмногу за љуѓе.И да, то најчесто водит кон разочарување.Се трудам во последно време да престанам со то и да не им вервам олку на љуѓево пошо не да се изгорев, се прегорев и учам од грешкиве ама и по нешо повторвам, ама никој не ме разбират...И таман ќе речам е сеа готово ќе бидам малце пореална, малце порезервирана и ќе ми речет „ееее па кон мене зш баш вака, неморат да значит дек сум ко другиве“ и мене толку ми требит.Лоша навика е, ито премногу лоша, ама тешко мојт да се надвладејт, то ти идат само од себе.
 
Би било доблест да можеме навистина да си дозволиме толку лесно сите работи да ни се прилепуваат за срце но само доколку тие работи навистина вредат. Сметам дека ми е голема маана тоа што дозволувам се да се врзе за мене така лесно и едноставно. Но работите не се секогаш онакви какви што сакаме да се. Затоа после ни е тешко и се каеме...
Премногу се врзувам за одредени личности и имам јака доверба во нив, и неколку пати до сега довербата ми била разнишана...Сол на свежа рана.
Но, каков бев порано, сигурно не сум таков и денес. ПОрано верував дека се’ треба да сакам и да почитувам, вредело тоа или не, ме повредило потоа или не.
Меѓутоа сега малце поинаку и согледувам работите. Но колку и да не сакам едноставно некои работи не можам да ги одбијам.
 
jas premnogu se vrzuvam..poveke za predmeti i bas me zivcira toa.Na primer imam nekoi sisenca od parfemi ,pomadi koi mnogu mi se ubavi a veke poodamna isprazneti i ne mozam da se nateram da gi frlam ama...:toe:
 
Лелелее премногу се врзувам, за луѓе, за предмети, за се, и за тоа после ми е многу тешко ако изгубам некој/нешто :(
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom