Ситеее! Ама најжалосно е што им се истурам на тие што ми се најмили и најмногу имаат трпение со мене...шмрк, шмрк...еве на форумов јавно им се извинувам :smir: Ама тие на кои им се истурам всушност испаѓа да бидат оние коии најмногу ме знаат, па не ми замеруваат...
И патем, откако ќе заврши периодот на тормозење на сите околу мене, после иде период на себемразење, предизвикано од мојата свесност дека ама баш се било предизвикано од мене, што на некој начин ми олеснува, бидејќи сфаќам дека како сум си го донела проблемот што ми ја предизвикал нервозата, така и сама ќе си го решам...
И после тоааа...следи период на многу чоколади, кафиња и мнооогу убави моменти исполнети со смеа... :back:
П.С. Најбитно е да не дозволите нервозата да ви премине во составен дел на личноста, т.е. да бидете доволно емоционално интелигентни за да сфатите „каде попуштил конецот“...Чунки, ако дозволите да ви се напластат некои работи, маф ви е работана :jaj: