Книги кои ве натерале да плачете

[~BlueBerry~]

“Чекори за сеќавање“...
Читави плачев. Додека не ми се замати видот од солзи не трепнував.

ИСТО И МЕНЕ, фацата ми отече...

 

[Emma]

Мене „Пајажината на Климентина“ и после више не заплакав

Aи... И ја.

Иначе, на Тристан и Изолда рекорден број пати. И на Оркански височини имам плачено, исто. :icon_conf

 

[Срцуфка]

“Децата од Павловата Улица’’. Само на таа, ама се изнаплакав поштено

 

[DaZeD&ConFuSeD]

Само една книга досега ме расплакала
"Порака во шише" од Николас Спаркс

 

[maca_kaka']

првпат на "Пајажината на Климетина" :kesa:

и уште на 3
нормално од николас спаркс книгите
"Порака во шише", "Чекори за сеќавање" и најнамногу на "Страници за нашата љубов"

 

[Фокси]

Чекори за сеќавање

 

[burn84]

Волшебното самарче...Танц во ноќта

 

[Беверли Хилс]

Пиерета...прва книга која што ја прочитав беше таа...и плачев на неа, стварно ми беше трогателна (ви тие години ех времиња)...Иначе чудна работа, јас не заплакав на Порака во шише (глеам овде е доста споменувана), беше трогателна, да, ама чудно не заплакав...А друга книга кај што сум заплакала хмм...не ми текнува (ако се брои Хари Потер петката кога го убија кумот на Хари, пуштив по некоја солза )...

 

[Fryda]

Само една книга досега ме расплакала
"Порака во шише" од Николас Спаркс

Плачев еден сат без прекин и утредента свртив на последните страници и пак се расплачив.Човекот едноставно си го бидува за такви книги.
Чекори за сеќавање не ме расплачи,само малку ме растажи...
Некои луѓе велат дека на Спаркс приказните му биле нереални,што не е и мое мислење ама ај...секој со свој став

 

[deadFREAK]

робинзон крусо:pos2:

 

[Rock Girl]

"Историчарка", дефинитивно.

 

[RockLady]

Марта...тристан и изолда( ем при читање.. ама и кога го гледма филмон... увек..ауу зашто бре??)..и тоа...др не ми текнуа...

 

[*princess*]

Martin Idn,,Sudbinata na covekot,,Pirej,,Pustina...ima i drugi ama ne mi teknuva momentalno

 

[MaRyJaNe-poison]

Клетници - Виктор Иго.... Не да липам, ама пуштив солзи :smir:

Аха инаку прва книга на која сум плачела, Пајажината на Климентина, воедно и мојата омилена од детството.

 

[elena_e]

“Последната тага“ од Франсоаз Саган, се изнаплакав на книгава. И на “Оркански височини“ плачам, и за книгата и филмот кога ко гледам.