Како пак назад....

[bucio]

Еднаш кога ќе побараш на било каков начин помош,треба да си спремен и на попување и на помагање и на одмагање Всушност,сите сакаат да ти помогнат,твое е како ќе го протолкуваш тоа.
Причините за депресија може да бидат подлабоки од очигледните,но најчесто поради синдромот “мојот-проблем-е-најтежок“ и “на-другите-им-е-полесно/поубаво-од-мене“ ги преувеличуваме и најбаналните проблеми и тие едноставно стануваат најдлабоките и најтешките проблеми и заради тоа доаѓа до паѓање во депресија.

Луѓето сакаат да си помагаат и покрај се, и добро е тоа но колку луѓе толку проблњеми и провизорни мислења. Инаку добар бил тој Шопенхауер и самиот си кажал во што уживал во животот.
Јас уживам во убаво време, добро друштво, добра храна, добро вино, добри жени, квалитетен разговор. Уживам во Охридското езеро кога ќе влезам не излегувам по два сати (буквално), па ме бараат луѓето да не сум се удавил .

За болдираното не си во право, и не е така .

 

[Out Of Reality]

тука голема улога имаат тие што се околу тебе,без нив тешко,треба да те сфатат и да ти помогнат

 

[wot]

Не ми се случило, сеуште сум во младите години полн со енергија и инспирација за цепање напред. Ретко ми се дешаваат вакви периоди, изморен психички, внатрешно.
Никогаш не би ми досадил овој начин на живеење ко сега, ама баш никогаш.
А за физичка измореност, па преку ден.

 

[Crazy in Love]

Многу луѓе кога ќе западнат во уморност од живот или депресија едноставно стануваат конформисти кои се помируваат со фактот и многу полесно им е да се жалат дека им е тешко, да бидат исполнети со негативна енергија, отколку да застанат на две нозе и да речат: Е готово, од денес нема повеќе вака.
Можеби не сум била уморна од животот, но сум излегла од вообичаениот колосек на смеа и позитивна енергија. Сум била во фази кога се ми било тмурно, сиво, да не речам сум била во депресивни моменти. И полесно ми беше да си седам дома и да плачам на балади отколку да пробам да се вратам назад. Додека еден убав сончев ден не си ја лупнав главата од земја и не се свртев наоколу да видам колку убави работи има, да видам колку луѓе ме сакаат и кои пред се не се должни да ги трпат моите изливи на депресија и уморност и самосожалување. Кога тоа го сфатив, почнав со автосугестија да си ја полнам главата со позитивна енергија, да се борам против секое едно негативно чувство и против секоја една негативна мисла, не дозволувајќи подлабоко да допрат до мене, а пред се ги истерав сите негативности.

Научив дека во секоја пора од животот се наоѓа убавина, се на светов си е интересно на свој начин и дека кога човекот ќе почне да ги гледа работите повеќедимензионално и од повеќе аспекти ќе сфати дека нема умор, дека нема депресија. Кога секој ќе почне да си го цени сопствениот живот, односно неговата убавина и неговата ироничност во исто време - тогаш позитивната енергија ќе ја надвлада секоја пречка, умор, депресија и се што е млитаво и негативно.

А да. И да не заборавам во никој случај да ја спомнам љубовта. И не, не се работи за љубов спрема партнер, него општо спрема животот и спрема се околку нас. Кога нешто човек прави со љубов, кога човек е исполнет со љубов, без разлика дали е кон живо суштество, кон некоја песна, филм или книга или некој цвет, ондак нема теоретска шанса тој човек да се умори од животот, затоа што во се ќе наоѓа убавина, во се ќе наоѓа нешто интересно, ќе открива работи и никогаш нема да дојде до точката да не може понатаму, затоа што ќе биде љубопитен да открие што повеќе.

Уморни од животот стануваме затоа што се ни е на дофат. Уморни стануваме затоа што едноставно не се обидуваме со доволно љубов да го проучуваме животот. Кога малце подлабоко ќе навлеземе и со малце позитивно размислување, никогаш никој нема да стане уморен. Уморни стануваат оние кои не го ценат доволно животот и не сфаќаат колку се среќни.

Е сега, да, не е лесно толку да се спротиставуваш на потсвеста или свеста. Не е лесно да се бориш со негативна енергија, која знае и од никаде да се појави.

Но, ако се сака, ќе се успее.

 

[Delfin4e]

Имав еден перид од животот кој јас го нареков, даун период, периот во кој што несакав никој околу себе, а најмалку пак сакав некој да ми попува што и како да направам!
Како што гледам темава е КАКО ПАК НАЗАД од ваквите периоди во животот, јас од лично искуство си кажувам дека лекот беше времето, според мене времето и секогаш е најголемиот лек на сите рани, така да времето минува и со него ги носи сите даун периоди и болки!
п.с Секој барем еднаш во животот мора да има ваков период, период кој би го именувала и како искуство, огромно искуство, кое ке не научи како не треба да постапуваме во животот! :smir:

 

[Schhh87]

знаеш...мн мисли ми идат да ги напишам ама сите се неутрализираат и на крајот ќе излезе глупав пост.нема везе.Сакав да кажам дека колку и да кажуваме пак зависи од личноста.мн мн тешко прашање "како пак назад"... aко најдам одговор веднаш го објавувам.Сум бил за никаде и знам дека пак ќе бидам, единствено ми помага музиката и небото - за мене нема подобра комбинација... има потенцијал во муабетов ама не е време ни место за мене...all the best... btw ova beshe prv post so go napisav na kirilica...si zasluzi.

 

[Cool Hand Luke]

волја и морал само самиот човек може да си даде.

Најдобро е низ просветлување, од таму извираат вистинската волја и морал.

Потребна е самопочит и достоинство, а ако нив човек ги нема можно е нешто да му смета во односите со блиските луѓе и околностите. Треба да се оддалечи од нив по секоја цена, дури и да е многу зависен од нив, потребен е leap of faith. Слобода или смрт!

Доколку тоа што му смета не е од опасна физичка природа, не мора физичко оддалечување од нив. Најдобро е просветлување Кога човек ќе сфати дека во својот личен свет се е тој самиот, сите луѓе се тој самиот, секој човек е он самиот, повеќе нема шанси за пораз. Сите тие стануваат дел од неговото неизмерно, неоткриено и вечно Јас, негови учители.

 

[The Goddess]

А кому пак не му се случило во одреден момент да се измори од животот?
Некогаш едноставно разочарувањата се преголеми барем за нас и не можеме да ги прифатиме, а кога ваквите нешта константно во одреден период ќе се повторуваат немаме волја за ништо и навидум креваме раце и се откажуваме од се. Не можеме повеќе, едноставно сме се измориле од нештата во животот.

Лекот е индивидуален. Некој се ангажира премногу и се труди да не мисли на тоа, некој сака да биде постојано со луѓе за да на некој начин го одржуваат во живот, а некој едноставно сака да си биде сам (како на пример јас). Што и да изберете најважно е да ве прави среќни, а некогаш и самотијата знае да не направи среќни верувале или не. Како и да е ќе помине, како што и рекле "Се што било поминало и се што ќе биде ќе помине " , па искористете го моментот и уживајте во себеси.

 

[Крусер]

Сè што не е дадено е изгубено (c) Махатма Ганди

Со други зборови, давај додека си жив. Ако дадеш, ќе ти се врати, а ќе можеш и да бараш.

Додека си жив, може да даваш. Ако си сè уште жив, сè уште има нешто што може да му го понудиш на овој свет.

 

[Ankica]

Се што ни се случува во животот е школа , највеќе учиме кога ни е најтешко, ако успееме да откриеме зошто нешто ни се случува, полесно ќе продолжиме понатаму нема да се враќаме назад туку напред подруги ,ако не научиме ништо работите ќе ни се повторуваат се додека не сватиме во што е суштината. Ова е мое мислење, кое е поткрепено со моето искуство.

 

[santelli]

Дали ви се случило да се уморите од животот едноставно се да ви изгледа бесцелно?
да се чуствувате уморно од се...
како пак да се вратите назад во тек на животот

Да, кога ќе ескалира некој глупава караница поради некоја тешка глупост. Тогаш си го враќам филмот и си викам: колку хармонично ми беше се... Што ми требаше...

 

[devojka111]

Уморен од животот- премногу тежок збор кој би можела да го помислам само во состојба афект кога навистина ми дошло се' преку глава. Но после кога подобро ќе размислим како можам да бидам на 23 години уморна од животот кога предизвиците доправа ми доаѓаат. И дедо ми кој има 86 не е уморен од животот , сеуште е заинтересиран да научи нешто повеќе.
Сепак тоа уморен од животот можеме да го преформулираме како период на пасивизирање кога не ти се прави ништо, не ти се разговара со никого, едноставно сакаш да се повлечеш во себе. Кога ќе ме зафати таков период не го сфаќам толку трагично, туку како нормална појава на одморање на духот и знам дека не може вечно да трае, кога тогаш ќе изгрее сонце

 

[Дивајн]

Дали ви се случило да се уморите од животот едноставно се да ви изгледа бесцелно?
да се чуствувате уморно од се...
како пак да се вратите назад во тек на животот

Ми се случува деновиве да и тешко ми е што за прв пат не можам во ништо да си најдам утеха. Секогаш сум реална и живеам во овој свет, ама и секогаш во него сум имала на што да се потпрам или што да ме насмее, не за да продолжам туку за да не ни застанам. Сега кога и тоа го немам... уф, па тешко е. А како назад или напред? Па како што ми кажува потписов... за да почнеш повторно од почеток притисни било кое копче, но мамата негова, кај е тоа билокое копче?
За почеток, претпоставувам дека секому му е потребно време да ги потроши сите насобрани солзи, посебно ако е пи*ка како мене. Во тоа време се поклопува и периодот на размислување и анализирање, со што или се наоѓа излез или подлабоко се паѓа. После нив, би требало да дојде некој рамнодушен дооолг период, после кој или застануваш пак на нозе онаков каков си бил или се претвараш во бесчуствителен идиот. Тоа ваљда зависи од последната причина, која како капак на другите те треснала од земја и те затворила во некое сиво, грдо и тесно собиче.
Блиските секако дека може да помогнат, ако пред се самите ние имаме сила да им се пожалиме и побараме помош. Не е секој храбар за тоа. Но секако, сепак на крај на нас останува да причекаме да помине тоа тешко и долго време, после кое би поминало се`, вака или така.
А да, помагаат некогаш и неколку букви на монитор, напишани од некоја непозната личност, која може да не потсети на нешто што сме заборавиле да го направиме, додека сме толку бедни и опседнати со изнаоѓање начини за прекинување на болката.
Универзална дефиниција која би важела за секого нема, но добро е да се знае и дека има некој кој поминал нешто слично (поминал е моментот), како и дека има некој кој е подобар од нас и никогаш нема да си дозволи да доживее нешто слично. Таквите треба да се пример од кој треба да учиме.

 

[Ankica]

Мојот свекор велеше : Така морало да биде , и тоа ќе помине . Многу вистина има во ова , некогаш ни се случуваат некои работи ,да се примириме да ја сватиме суштината и по некое време тоа ќе помине . Само трпение во дадена ситуација .Се поминува .

 

[Малата]

На секој од нас тоа му се случило,едноставно тогаш е најдобро да се изолираш на кратко време,исклучи телефон компјутер,и размислувај што навистина сакаш што те исполнува и тогаш ќе пронајдеш некои работи за кои вреди да се повратиш назад!