Гладиус
notusually
- Член од
- 14 август 2008
- Мислења
- 5.508
- Поени од реакции
- 1.728
Ќе ти кажам нешто кое се надевам ќе го прифатиш. Премногу се замараш со тоа да ги решиш сите проблеми наеднаш.
Некои работи не се решливи веднаш во моментот, иако си свесна дека за секое нешто има почеток и крај.
Остави работите да се одвиваат сами по себе, и наместо да го трошиш времето залудно на размислување, наоѓање причини, барање вина и слично, започни нешто ново.
Најди некое хоби кое во слободно време ќе ти ги држи мислите на страна од сите работи.
Најди нешто кое ќе ги исполнува миговите кога си сама дома. Излези, прошетај, па макар и сама, и додека шеташ разбистри го умот од секакви мисли.
Тоа што си амбициозна и среќна, а и имаш желба за живот е она што на крај всушност ќе ти помогне да се извлечеш од периодов кој толку те уништува.
Болката не можеш да ја искорениш, но затоа можеш да ја ублажиш. Ќе видиш, дека доколку го пополниш празното време, убавите работи кои ќе те причинуваат задоволство, ќе ја надвладеат болката. И немој да се плашиш дека тие само ќе ја потиснат, и дека таа повторно ќе се врати.
Во животот за сè е потребен баланс.
Настаните допринеле да се чувствуваш лошо, незадоволно и да бидеш исполнета со болка.
Твојот избор на рекреација и пополнување на слободното време нека биде она што ќе ја донесе среќата назад во животот.
Еден ден, кога повторно ќе ја почувствуваш болката само потсети се што сè имаш постигнато и направено до тој момент. Ќе видиш дека тежината потполно ќе исчезне и ќе остане само едно лошо сеќавање.
Нешто кое секогаш ќе ти покажува дека и покрај сè, треба да се бориш.
Животот е игра.
Тоа што си изгубила една партија, не значи дека останатите нема да бидат во твоја корист.
Засукај ги ракавите, помисли на сите добри работи кои можат да те исполнат и покажи и на болката дека си посилна од неа.
Во однос на подемите и падовите. Замисли се дека се наоѓаш на непознат автопат кој води до некаде. На тој автопат имаш многу угорнини и удолнини кои неочекувано доаѓаат веднаш една по друга. И колку и да имаш лошо чувство во стомакот, подзастани, но никогаш не се откажувај.
Тој автопат сепак води до некоја дестинација која на крај ќе ти претставува огромно задоволство.
Прва сум во средно но навика ми е да пишувам одделение, наместо клас . 
:smir:
. Знам дека кога си болен се чуватсвуваш беспомошно, ко некои сили да те надвладеале и не можеш ништо против нив, и знам дека тоа може да те прави депресивен, сум била и во таква состојба. Јас се сеќавам кога бев болна во еден момент си реков на самата себе дека сакам да оздравам и дека морам, така некако си влеав сила и верба во себе и одеднаш почнав да оздравувам. Но за среќа мојата состојба беше таква што оздравувањето се очекуваше, па не беше чудно иако таа верба и сила од самата себе ми помогна. Потребно е човек да има верба во себе, да верува дека може и да се куражи, охрабрува себе, уверена сум дека со тој став можат да се постигнат многу работи. Депресијата, од друга страна, сигурно е и како реакција на пубертетот и останатите работи кои си ги доживеала. Тоа е критичен период во животот, и јас бев во депресија за време на пубертетот, со тек на време таа депресија постепено спласна иако не можам да кажам дека целосно се изгуби. Мислам дека луѓето како нас се почувствителни и нормално е постојано да ни се јавуваат такви проблеми. А верувај и други луѓе ги имаат проблемите како твоите, фамилијарни проблеми, емотивни, психички, финансиски и.т.н, затоа немој да се сожалуваш себеси, и други луѓе поминуваат низ тоа. Јас ги имав тие проблеми, и други, а некои и сеуште ги имам, многу е битно да не се сожалуваш, така само уште повеќе ќе се издепримираш и ќе паничиш може (знам дека јас најчесто паничам во такви ситуации). Мислам дека најдобро во врска со проблемите, како што имам искусено, е никогаш да не ги ставаш во еден кош, секогаш да ги делиш, ако ги ставиш во еден кош тие секогаш само натежнуваат повеќе, обиди се да ги делиш секогаш, никогаш не ги поврзувај еден со друг, секогаш одделувај ги и пристапувај им еден по еден. Така ќе имаш и повеќе сила да се соочиш со нив, само ако им пристапуваш поединечно, затоа што тие пред се се независни еден од друг, немаат сите проблеми еден ист корен, така и гледај ги, мислам дека ќе биде така полесно. И за крај, те разбирам кога велиш дека сакаш да живееш како секој нормален човек, едноставно да си среќен, да бидат луѓето што ги сакаш покрај тебе и тие да бидат среќни, верувај и јас го сакам тоа, и многу други луѓе, иако тоа не е многу голема утеха сепак знај дека постојат луѓе кои ги делат истите проблеми и психички состојби со тебе и те разбираат. Јас во сопственото семејство долго време не бев среќна, сите бевме болни, и имавме големи финансиски проблеми, но постојат мигови кога некако тие работи се забораваат и едноставно сфакаш дека можеш да бидеш среќен со она што ти останало, и дека не е толку тешко да бидеш среќен, најверојатно треба само да го прифатишживотот онаков каков што ти е даден. Мораш да веруваш дека во светот има уште многу убави работи и да веруваш во себе, да веруваш во сопствената сила волја, затоа што многу работи можеш да направиш со сопствената сила, нема ни да ти се верува колку многу 
