))
Во секој случај, ФОКУС го објавува отвореното писмо на бившата сопруга на Љубомир Д. Фрчкоски, Алида која преку обраќањето до газдата на АЛСАТ, Веби Велија или Бабо како што го нарекува, но и со прашања до екс сопругот, професорот кој покрај редовната колумна во Дневник бил и редовен аналитичар на оваа национална ТВ, го разголува огромното лицемерие што со неподнослива леснотија се вгнездило во јавната реч.
Co оглед на тоа, што новата сопруга на Фрчкоски, Ирена се појавува како правен застапник или адвокат на Алсат за претепаниот снимател Игор Љубовчевски, а и да не бидеме обвинети дека навлегуваме во брачните расправии, сепак ги обезбедивме и записниците од МВР или ОВР 'Кисела Вода' од кои јасно се гледа дека на 9 февруари 2004 година 'од Градската општа болница им пријавиле дека НН женско лице барало лекарски преглед, бидејќи било малтретирано во стан во нас. Кисела Вода'.
Инспекторот потоа ќе запише дека жената според нејзината изјава дадена во болницата 'била од Љубомир фатена за врат и влечена за косата и во еден момент била удрена со бокс по челото, при што се гледале видливи повреди и 'црвенило'.
И уште ќе евидентира дека вечерта не успеал да земе изјава од пријавениот, затоа што овој не ги примил со објаснување дека 'било доцна'.
Сепак, следниот ден ќе даде поинаква верзија дека 'таа го фатила за врат, а потоа тој и удрил шамар и настанала турканица' оправдувајќи се со разводот кој бил во тек.
Во секој случај, дегутантно е денес Фрчкоски да се згрозува од 'тепањето жени во парламентот'.
Инаку, писмото на Алида, кое го објавуваме во продолжение го објави и дневниот весник на албански јазик 'Коха'.
РЕКВИЕМ 3А ЕДЕН СОН
Некои го мразат, други го презираат, некои пак го одбегнуваат.
Претпоставувам чувствува се поголема осама и желба за родниот крај.
Взаемното пријателство го потхранува мојата осаменост, падури и го засакав малку. Неговото чувство за аналитичарот го вообличи со изразот 'Сакав да се запознаеме, за да видам која тоа Албанка си допуштила да живее толку долго со онаков кретен.'
He допуштам тоа да ме повреди предлабоко, го пропуштам низ себе.
Се оддалечивме неочекувано, запрепастувачки за мене.
Се обидувам да ја одвојам тагата од стварноста, но иако чувствувам дека ја знам вистината, тешко се ослободив од опчинетоста во која се втурнав себе си, во потрага по својот јунак.
Го следам Ал-сат и понатаму, поради Бабо секако, но и поради беспрекорниот албански, што ми овозможува наједноставно да го совладам.
Гледам и не можам да верувам, редовниот аналитичар на Ал-сат, професорот по меѓународно право е ригиден при својата изјава апропо неодамнешното случување во македонскиот парламент.
Неговите високи морални и етички критериуми се противат на појавата на тепање на жени во парламентот.
Колкава количина лицемерие Ви е потребна професоре за да промовирате лага со ваква неподнослива леснотија?
Колку невкусно однесување!
Но дали исто така не се согласувате и со тепање на жени во хаустори?
Дали тоа значи дека не се согласувате со тепањето на извесни категории на жени, а задржувате релаксиран став во однос на тепањето на некоја друга категорија, во која што би можеледа се стават сопругите, или љубовницата на пример.
Дали се согласувате со физичкиот атак над жена сo рана или можеби и во поодмината фаза на бременост?
Дали можеби се согласувате со физички атак во спална соба, но дури откако претходно ќе им наложите на децата да се тргнат во некоја од другите соби (многу педагошки промислено).
Дали вашето морално битие го осудува тепањето на деветгодишно момче, палаво малку повеќе отколку вообичаено; неговото однесување не ја зема во обзир Вашата состојба на хронична дезориентираност, при што тепањето станува неизбежно, бидејќи Вие можеби не сте биле во состојба да се соземете?
Притоа би можеле да употребите стап од галички дрен, бидејќи се знае, галичкиот поседува најубава цврстина!
Дали би се сложиле со аргументите што евентуално ги приложиле на записник во надлежната полициска станица некои жени, за да бидат потврда за тоа дека биле
истепани од маж-насилник?
Ал-сат, Али Алиу, Али Ахмети, Али Баба и четириесетте разбојници, Бабо и тато Бобо...
...си беше еднаш едно момче во татковата куќа, кое што сонуваше златни соништа бидејќи не знаеше ништо за животот.
Но, таткото го напушти, оставајќи му ги своите сомнителни заслуги и
мрачниот терет на душата...
He го заборавам никогаш мигот кога моето момченце седи простум наспрема мене, изгаснато, немо, далечно, без траг од радоста која што вообичаено зрачи од него, дури и без тага без ништо, распарчено.
My зборувам убави нешта, а би јачела од плачење.
'Насмеј се, зборувај ми за гулабот што надлетува над твојот сон...'
И потоа едно време молчиме, ништо не зборуваме.
-Каде е сонцето?, ме запраша еднаш одамна.
-Зад облаците.
■Дали е секогаш таму? И кога е облачно?
■Секогаш.
■Можеме ли да го видиме доколку се качиме на врвот на тополата?
-He можеме.
■А на кулата?
-He можеме. Над кулата има облак.
■А кога би се пробила дупка во облакот?
Навистина, зошто луѓето не пробијат дупка во облакот поради момчињата кои што го сакаат сонцето?
И што потоа, драг мој Бабо?
Доколку пребирливоста бара беспрекорност во млака вода, тука е секогаш Љубомир.!
Co почит
Алида Фрчкоски
Авторот е жена, правник и аналитичар
п.с
Писмото му го посветувам на момчето кое во познатите настани во Битпазар остана без неговиот татко.
извор http://my.opera.com/macedonians/blog/show.dml/1661756
