Имам дечко/девојка, но не го/ја сакам...

[PSYtisfaction]

Зошто некој продолжува во врска со некој што не го сака?
-Да покаже пред светот дека не е очаен самотник, туку има некого. Ова најчесто се случува кај луѓе што патат од комплекс на нижа вредност и што се чувствуваат подобро ако видат дека ете, светот гледа дека не се сами во животот. Некој кога ќе праша: “Имаш партнер„, да одговорат позитивно. :icon_roll
-Од користољубивост. За пари, за секс, за материјални добра... Сеедно. Дури и посебен термин постои за жените што практикуваат вакви врски- спонзоруши.
-Од несигурност. Постојат луѓе што едноставно не можат да се поднесат себеси да не бидат во врска, затоа што се чувствуваат незаштитени, несигурни, имаат потреба секогаш да имаат некој крај себе, па некогаш дури одбираат партнер со кој не сакаат да бидат, само за да си ја услишат оваа потреба. (кога ќе размислам подобро, ова изгледа спаѓа во првата категорија).
-Од навика. Ова е само во случај кога на почетокот на врската го сакал партнерот, ама со тек на време љубовта и страста избледнувала, и на крај останала само навиката. За жал, ова се случува во, грубо кажано, 80% од врските, особено оние долгите.
-Од сожалување.Можеби си го сакал некогаш, можеби и не, ама во моментов не сакаш да бидеш со него, а сепак си, затоа што тој е заљубен во тебе, а не сакаш да го повредиш. Ова е најлош тип на врска, зошто никој не заслужува за него да се жртвуваш и да си го трошиш времето и среќата, а притоа да го лажеш и да му глумиш.

Ниедна од овие врски не можам да ги разберам.
Ќе бидам само со оној со кој што сакам да бидам, ќе останам со него само ако го сакам, а никако нема со месеци (години...) да се залажувам и себеси и него и да си го губам времето поради било која од горенаведените причини.

 

[[MkD]Scout]

Зошто некој продолжува во врска со некој што не го сака?
-Да покаже пред светот дека не е очаен самотник, туку има некого. Ова најчесто се случува кај луѓе што патат од комплекс на нижа вредност и што се чувствуваат подобро ако видат дека ете, светот гледа дека не се сами во животот. Некој кога ќе праша: “Имаш партнер„, да одговорат позитивно. :icon_roll
-Од користољубивост. За пари, за секс, за материјални добра... Сеедно. Дури и посебен термин постои за жените што практикуваат вакви врски- спонзоруши.
-Од несигурност. Постојат луѓе што едноставно не можат да се поднесат себеси да не бидат во врска, затоа што се чувствуваат незаштитени, несигурни, имаат потреба секогаш да имаат некој крај себе, па некогаш дури одбираат партнер со кој не сакаат да бидат, само за да си ја услишат оваа потреба. (кога ќе размислам подобро, ова изгледа спаѓа во првата категорија).
-Од навика. Ова е само во случај кога на почетокот на врската го сакал партнерот, ама со тек на време љубовта и страста избледнувала, и на крај останала само навиката. За жал, ова се случува во, грубо кажано, 80% од врските, особено оние долгите.
-Од сожалување.Можеби си го сакал некогаш, можеби и не, ама во моментов не сакаш да бидеш со него, а сепак си, затоа што тој е заљубен во тебе, а не сакаш да го повредиш. Ова е најлош тип на врска, зошто никој не заслужува за него да се жртвуваш и да си го трошиш времето и среќата, а притоа да го лажеш и да му глумиш.

Ниедна од овие врски не можам да ги разберам.
Ќе бидам само со оној со кој што сакам да бидам, ќе останам со него само ако го сакам, а никако нема со месеци (години...) да се залажувам и себеси и него и да си го губам времето поради било која од горенаведените причини.

добра дефиниција на различните типови на ваква појава..
но си била ти во таква ситуација?
ако си била тогаш болдираното ке го практикувам и јас!
патем јас не сум бил во таква врска..

 

[JeCILaDy]

Тешко е во сите видови на врски што ги набројавте .. Но, сепак, има една што не ја спомнавте.. Што е на почетокот на врската? Додека уште се запознавате? Тогаш сигурно не може да се рече дека е љубов и дека има некакви силни чувства. Со тек на време, оставате на партнерот да допре до вас ... Ако ви е убаво, продолжувате, ако не, ставате крај.

 

[Batistuta]

Има доста такви врски... врската трае 2-3-4 години, цела младост... многу работи поминале заедно, но љубовта веќе ја нема.. а сепак постои некоја навика да бидат заедно, тоа е начин на живот итн. А од друга страна има и некои што се плашат да стават крај, некој страв од “непознатото“... страв да почнат нов живот...

Не сум бил во таква ситуација да глумам... Едноставно ако работите се променат, чувствата и желбата да се биде со некого исчезнат.. нема ниту една причина зошто да не се стави крај на врската

 

[**The Beauty**]

Може да те држи стравот да не си во заблуда дека не го сакаш,кога толку долго и силно си го сакала.Неможеш да поверуваш дека токму тој што ти значел се во животот,и кој те сака премногу,го гледаш како да не го познаваш,се измачуваш и прашуваш каде исчезнаа чувствата,како можеш да ги повратиш.Правиш се за да можеш барем пред себе си да речеш,уште го сакам,не заслужил со ништо да бидам ваква и да го оставам.
Не е фер пред себе си,а најмногу пред него да има до себе некоја што не му ја возвраќа повеќе љубовта.Се лажеш себе си,го лажеш него,тоа тебе повеќе те боли,но продолжуваш да глумиш дека ти е период,ќе ти помине,на секое негово Те сакам,одговараш со И јас тебе,те стега грлото,но бараш секаков начин повторно да го сакаш како некогаш.
Најмногу се измачува оној кај кого избледеле чуствата,а несака со ништо да го повреди партнерот,а знае дека он чуствува дека не си иста,го нема сјајот во твоите очи,доаѓа како да го сожалуваш и тоа уште толку те боли.Се измачува и он,со прашања, што згрешил,ја бара вината во себе,а ништо не погрешил,тоа е болно.
Не добиваш ништо освен измачување,но ја бараш и последната шанса да ги повратиш чуствата,се надеваш дека еден убав сончев ден кога ќе се разбудиш,ќе го видиш неговиот лик и со многу љубов ќе му кажеш Те сакам.Не ја прекинуваш врската од себичност,да не го изгубиш она што го имаш,да не го повредиш (иако знаеш дека ова повеќе боли).

Za postov.... lee:
Istovo mi se slucuva na mene vo periodov. Ali se tesam ke mi pomine, ne sum takva jas, nema sansi da ne cuvstvuvam nisto za nego, se ubeduvam samata sebe deka go sakam, ali ne e toa toa... A ne mozam da ja prekinam vrskata, ne znam zosto, mozda zatoa sto jas ne ziveam vo Sk, i znam deka koga i da se vratam ke bidam pak so nego... Ne znam sto mi e...Zal mi e da mu raskinam. Ama koga se prekinuva vrskata radi nemalje emocii vise prema partnerot, posle nekoe vreme toj sto raskinal svaka deka iskreno go saka, saka da se smirat, ama nema vise nazad. Taka da mislam deka ke pocekam uste malce za da pak dobijam peperutki vo stomakot, i pak "se zaljubam"

 

[Сатори]

Тогаш зошто би била со него на прво место?
А за да влезеш во врска, па би требало да знаеш дали ќе има можност некој да го засакаш.

 

[Delux]

Обично тоа е кога врската од преминува од љубов во навика без чувства и емоции,обично тогаш се разнишува тлото и врската ќе пукни...тури му пепел

 

[osicka]

Jas licno imam tip i me go sakam i pokraj sto mi e mil, ednostavno se obiduvam da go zaboravam bivcijot. Pa i neli klin so klin se vadi?!

 

[Lady]

Да ама кад тад ке им дојде преку глава од глумење и лажење и сето тоа ќе пропадне, која е целта тука? Колку и да не сакаш да го повредиш тој што има чувства кон тебе повеќе болно ќе биде кога ќе дознае дека месеци или години живеел во лага мислејќи дека нешто му значи на партнерот, отколку кога ќе се прекине сето тоа на самиот старт кога еден од партнерите ќе осети дека ги нема чувствата.

А што се однесува до тоа што ги тера луѓето да остануваат во такви врски стварно не знам ...

Apsolutno se soglasuvam so tebe:helou:
A toa sto gi tera lugeto da ostanuvaat vo takvi vrski e stravot da se soocat so novoto, kukavicluk, neiskrenost so partnerot i "aterot na pominatite godini zaedno":nenene:

 

[Дивајн]

Jas licno imam tip i me go sakam i pokraj sto mi e mil, ednostavno se obiduvam da go zaboravam bivcijot. Pa i neli klin so klin se vadi?!

Стара поговорка во која веруваат само тие што неможат да изнајдат друг начин да преболат и заборават некого.

 

[Mandy]

Знам многу ситуации баш како што спомнавте..идат зашто мислат дека се помалку вреди/дека нема да најдат друг...други па не сакале да се замараат со повторно запознавање и стекнување доверба(па тоа е барем интересно,откриваш нови перспективи,шириш хоризонти)...трети идат од што не можеле да бидат сами,демек им требало постојано некој до нив...мене тоа ми се само празни муабети и мислам дека само си кратат од сопствената среќа...наместо да уживаат во нови авантури,познанства они се држат,за тој некој со кој што веќе не постои љубов,ко за последната сламка...и што е толку тешко да се сфати дека љубовта исчезнала...можеби едноставно wasn't ment to be...луѓето се менуваат исто и љубовта...face it!

 

[Fortune]

Сама сум виновна што не реплицирав кога требаше, сега постов ќе излезе огромен. Ама ми е гајле.

Првиот пост од leandra да не го цитирам (доста е голем), па и онака сакав да искоментирам само: „Немам зборови”.
Без разлика што некои пишаа на темава дека нема да останат со партнерот ако не го сакаат, сите сме се нашле во (барем) слична ситуација. Кога ќе се појават некои сомнежи во врска со чувствата, никој веднаш и во истиот момент не прекинува. Дури и кога ќе откриеме дека немаме веќе чувства, барем некое време (денови, месеци - зависи) остануваме со таа личност. Најверојатно не` држи надежта дека сепак има барем мало жарче кое повторно ќе пламне, дека сосема чувствата не исчезнале. Точно е тоа дека се измачува и тој што не чувствува ништо. Малку му е потешко да го прифати тоа другиот, насочен е само кон сопствените чувства, а оној кај кој чувствата исчезнуваат има две т.н. грижи - своите (да бара начин како да му се вратат) и чувствата на партнерот (да најде начин помалку да го повреди).
Не боли кога сакаш - боли кога ќе престанеш да сакаш.

На крај секако ќе се прекине врската,но прашањето е Кога?!

Кога? Кога ќе му скисне на партнерот да не го гледа веќе истиот поглед, кога ќе почнат да му се губат и нему чувствата, кога ќе сфати дека нема иднина врската. Или кога другиот ќе собере сила да ја прекине врската и да се помири со тоа дека може да изгуби една личност.

Видете, најчесто во животот чувствата ги губиме не заради партнерот туку поради икс други причини! Тогаш најдобро е да се запрашаме „дали навистина ТОЈ/ТАА не предизвика да ги изгубиме чувствата и АКО ДА, тогаш според вас кои биле причините?”

Кои се тие икс други причини? Дај ми пример.
На чувствата може некогаш да влијае и тој/таа. Но, што ако ти се врти во главата она „Леле колку се сменал/а, не е каков/ва што беше, јас го/ја сакав каков/ва што беше порано”? Дали тогаш би можело навистина да е така или само некое оправдување е тоа? Ако го користиш како оправдување, можно е секогаш кога ќе прекинеш врска да си го повторуваш истото, а всушност грешката на некој начин да е во нас самите.

Најчесто стравот од осаменост и отфрлање. Ако, се разбира, го тргнеме на страна користољубието.

Зошто осаменост? (само „гласно” си размислувам) Поосамен може да се чувствуваш ако си со партнер кој не го сакаш, а и тој кој има чувства може да е поосамен покрај човек кој не го сака.

..stravot da ne go izgubis naj dobriot drugar moze da te natera da ostanes vo vrska so gluma koja da moze da se rodi ljubov so tek na vreme kako so proccitav vo eden post..
...e sea ima situacija vo EKSTREMNI slucaevi koa naprimer pod zakana si so nekoja osoba.Na pr ti se zakanuva dekake ti naprai neso ako ne ostanes so nea i sl...

- За првиот дел... Не знам дали разбрав убаво. Влегува некој во врска со другар без да го сака (само за да го задржи другарството), па не ја прекинува врската за да не го изгуби другарот?
- За вториот дел... Ретки се тие случаи, но во секој случај за жалење.

таквата врска доведува до: караници, неверство, еднострана нервоза. Подобро раскини отколку да продолжиш нешто што не ти е по кејф. Ако се раскине со добро образложение т.е. вистината дека чувствата се сведени на минимум а може и под минимумот тогаш и другата личност треба да свати дека грешката е двострана или тој/таа не придонесол/а за врската или пак другиот/та го/ја боли уво за тој/таа.

Не би рекла дека е еднострана нервоза. Се нервираат и двајцата. Едниот - затоа што се обидува да си ги врати чувствата и не му успева баш, другиот - затоа што партнерот нема чувства. Ако зборуваме за нервоза од овој тип.
Ах, знаеме што е подобро, само не е толку едноставно колку што е едноставно да се напише.

-Од несигурност. Постојат луѓе што едноставно не можат да се поднесат себеси да не бидат во врска, затоа што се чувствуваат незаштитени, несигурни, имаат потреба секогаш да имаат некој крај себе, па некогаш дури одбираат партнер со кој не сакаат да бидат, само за да си ја услишат оваа потреба. (кога ќе размислам подобро, ова изгледа спаѓа во првата категорија).

Оваа причина можеби се сведува на - намалена самодоверба. Секогаш постои можност да најдеш човек кој ќе биде покрај тебе вистински и ќе се труди да се чувствуваш заштитен, сигурен. Подобро да бидеш сам некое време, отколку да си замислуваш дека си во врска.

Што е на почетокот на врската? Додека уште се запознавате? Тогаш сигурно не може да се рече дека е љубов и дека има некакви силни чувства. Со тек на време, оставате на партнерот да допре до вас ... Ако ви е убаво, продолжувате, ако не, ставате крај.

Ова е веќе друг случај. Изгубени чувства потешко е да се вратат.

Ali se tesam ke mi pomine, ne sum takva jas, nema sansi da ne cuvstvuvam nisto za nego, se ubeduvam samata sebe deka go sakam, ali ne e toa toa...

Сама велиш не е тоа тоа.
Koлку време се одвива ова?
Како се убедуваш дека го сакаш?

...Zal mi e da mu raskinam.

Жал поради него или..?
(Се разбира, не мораш да одговориш на прашањава ако не сакаш)

Ama koga se prekinuva vrskata radi nemalje emocii vise prema partnerot, posle nekoe vreme toj sto raskinal svaka deka iskreno go saka, saka da se smirat, ama nema vise nazad.

Додека си со него не ти се враќаат чувствата, а се плашиш да не ти се вратат откако ќе прекинеш?
Ќе си земам слобода да дадам свое мислење во врска со ова. Вистинските чувства ако не ми се вратат додека сум со партнерот, никогаш нема да ми се вратат. Ако не ми се вратат додека ми се „на дофат” неговите карактеристики, неговото однесување со мене, неговите зборови, нежност, внимание, нема никогаш да ми се вратат. Откако ќе се стави крај, единствено што би можела да почувствувам би било олеснување. Секако, ова си е мое, а секој со своето.

И имам прашања. Дали е подобро на партнерот да му се каже дека чувствата исчезнале или да се остави на тоа сам да си сфати? Дали би бил под притисок во тој случај, да биде на некој начин приморан да изигрува се` и сешто само за да ви помогне да се вратат чувствата?

Зајдов:nesvest:

 

[*RiCh BiTcH*]

Ако не осеќаш ништо,мораш да ја прекинеш врската..тоа не е фер спрема партнерот да го лажеш,а не е убаво ни за тебе зашо треба да глумиш љубов..Јас лично знам дека сакам се да ми кажуваат отворено па така праам и јас. Можеби,ќе пстанеш со партнерот од страв да не го повредиш,или од страв од осаменост ама сепак мислам дека секогаш треба да се каже вистината.

 

[^^^PLAY_GIRL^^^]

LICNO JAS BEV DO NEODAMNA VO VAKVA VRSKA....PRVIN MISLEV DEKA GO SAKAM...AMA SVATIV DEKA NE E TAKA SAMO MI SE DOPAGASE AMA NE GO SAKAV....OTSEKOGAS SUM ZNAELA DEKA NE GO SAKAM...SE FATIV SO MISLATA DEKA SO TEK NA VREMETO...KE GO ZASAAKAM...AMA NE STANA TAKA...EDNOSTAVNO KOGA BEV SO NEGO NE CUSTVUVAV NISTO....(PEPERUTKI VO STOMAK NEMASE..)I NE MOZEV DA IZDRZAM IMAV GRIZA NA SOVEST....OTI NA EDEN NACIN GO LAZEV DEKA GO SAKAM.....NEMAV HRABROST DA MU KAZAM DEKA NE E TAKA....AMA .......

 

[Мар мар]

И јас исто бев во една ваква врска со тип шо не го сакав и никогаш не ни помислив дека тој може да ме сака, а уште помалце дека некогаш ќе направам нешто со него. Ама ето... се фативме ама не можев да издржам, ме нервираше многу па не помина ни 1 месец и му раскинав. И сега се каам шо се фатив со него ама то е то, ум за друг пат