Философијата на животот

[OffLine]

od sekogas baram nekoja filozofija ...... no nikako da ja najdam

 

[~~БоЖиЦа~~]

sekoj si ima svoja filozofija na zivotot,a ako ja nemate za da ne filozofiram mnogu ke ve prasam togas i za sto ziveete?

 

[Nemiseverue]

sekoj si ima svoja filozofija na zivotot,a ako ja nemate za da ne filozofiram mnogu ke ve prasam togas i za sto ziveete?

Еве јас на пример, страв ми е да се убијам. Не е тоа доволна причина зошто живеам?!

 

[Antagonist]

Еве јас на пример, страв ми е да се убијам. Не е тоа доволна причина зошто живеам?!

Не е.... не е доволно тоа......кога ќе ти исчезне смилата за постоење, смртта ќе ти стане нешто што ќе го посакуваш...сите имаме некаква филозофија...некаква идеа, некоја цел , мисија......замисла за тоа каков сакаме да ни биде животот и како сакаме да го живееме........се е тоа филозофија на живеење.......Не е филозофија само она што го кажале Платон и Аристотел, .... филозофијата е насекаде околу нас....знам дека ги знаеш овие работи , не дека ја ќе те учам тебе.....ама стварно не е доволно да се плашиш од смртта за да живееш:salut:

 

[multy five]

Секој си има причина за која сака да живее и си го изградува својот живот врз тоа и ако на некој стравот да се убие му е доволна причина за да живее тогаш тоа е добро барем живее за нешто.
Без разлика како и за што живееме треба да се трудиме што е можно повеќе да преживееме и да осознаеме за она вистинското убавото.
Затоа што животот си тече и оди во неповрат и се она што е избројано кратко трае.

 

[Nemiseverue]

Не е.... не е доволно тоа......кога ќе ти исчезне смилата за постоење, смртта ќе ти стане нешто што ќе го посакуваш...сите имаме некаква филозофија...некаква идеа, некоја цел , мисија......замисла за тоа каков сакаме да ни биде животот и како сакаме да го живееме........се е тоа филозофија на живеење.......Не е филозофија само она што го кажале Платон и Аристотел, .... филозофијата е насекаде околу нас....знам дека ги знаеш овие работи , не дека ја ќе те учам тебе.....ама стварно не е доволно да се плашиш од смртта за да живееш:salut:

Знаеш, и реплицирав на “божица“ затоа што коментарот и беше провокативен. А што се однесува до твојот коментар еве и за тебе реплика
Бидејќи самата тема е физлофирање, океј е шо се опушташ. Инаку во реалноста, каде нема многу филозофии до убавото живеење, или само до обично живеење... е многу едноставно зошто никој не се убива. Од таа гледна точка, ниеден клошар нема амбиција во животот да стане продавач на пиперки во Буњаковец.
А ако филозофираме и одиме до сржта на темата, да... во право си сепак. Секој има цел во животот. Секој има сон, секој има желби. Но мојата желба да бидам висок кошаркар е невозможна, па и смислата на животот лесно може да ми се претвори во депресивна навика на секојдневно будење. Кога ќе размислам поубаво, сепак не си во право. Желбите се едно, но тие не не држат во живот. Во живот не одржува чистата навика. Како во долга врска каде чувствата за девојката веќе неможеш да ги препознаеш ни самиот.
Кога би знаеле што следи по самоубиството, би било далеку полесно и почесто. Но, природата на човекот е да се плаши од тоа што не му е јасно. А кога човек се плаши, седи, ќути и трае. Како и сите оние кои не се задоволни од тоа како им се одвива животот...

 

[Antagonist]

А ако филозофираме и одиме до сржта на темата, да... во право си сепак. Секој има цел во животот. Секој има сон, секој има желби. Но мојата желба да бидам висок кошаркар е невозможна, па и смислата на животот лесно може да ми се претвори во депресивна навика на секојдневно будење.
Кога ќе размислам поубаво, сепак не си во право. Желбите се едно, но тие не не држат во живот. Во живот не одржува чистата навика. Како во долга врска каде чувствата за девојката веќе неможеш да ги препознаеш ни самиот.
Кога би знаеле што следи по самоубиството, би било далеку полесно и почесто. Но, природата на човекот е да се плаши од тоа што не му е јасно. А кога човек се плаши, седи, ќути и трае. Како и сите оние кои не се задоволни од тоа како им се одвива животот...

абе,и јас реплицирав на твојата реченица затоа што ми беше провокативна....
Абе има разлика од желба до амбиција, точно....ама твојот пример наликува на лудост а не на желба....да сакаш нешто што навистина не е возможно да се има или достигне ....тоа не е на арно, така да ако посуштински размислиш, и под желба не подразбираш лудост,...да во право сум

A Според ова последново , болдираното , испаѓа дека не постои теорија која ќе го оправда самоубиството.....т.е сите си ќутат и си го живеат животот каков таков, па и тие што не се задоволни....

Вистина е тоа дека стравот од смртта е добра причина зошто да живееме, ...ама, факт е тоа дека сите ќе не стигне , и стравот од нејзе станува и малку глупав....

и како што јас кажав....

"""Не е.... не е доволно тоа......кога ќе ти исчезне смилата за постоење, смртта ќе ти стане нешто што ќе го посакуваш"""

 

[~~БоЖиЦа~~]

Знаеш, и реплицирав на “божица“ затоа што коментарот и беше провокативен. А што се однесува до твојот коментар еве и за тебе реплика
Бидејќи самата тема е физлофирање, океј е шо се опушташ. Инаку во реалноста, каде нема многу филозофии до убавото живеење, или само до обично живеење... е многу едноставно зошто никој не се убива. Од таа гледна точка, ниеден клошар нема амбиција во животот да стане продавач на пиперки во Буњаковец.
А ако филозофираме и одиме до сржта на темата, да... во право си сепак. Секој има цел во животот. Секој има сон, секој има желби. Но мојата желба да бидам висок кошаркар е невозможна, па и смислата на животот лесно може да ми се претвори во депресивна навика на секојдневно будење. Кога ќе размислам поубаво, сепак не си во право. Желбите се едно, но тие не не држат во живот. Во живот не одржува чистата навика. Како во долга врска каде чувствата за девојката веќе неможеш да ги препознаеш ни самиот.
Кога би знаеле што следи по самоубиството, би било далеку полесно и почесто. Но, природата на човекот е да се плаши од тоа што не му е јасно. А кога човек се плаши, седи, ќути и трае. Како и сите оние кои не се задоволни од тоа како им се одвива животот...

znaes mozebi na nikoj ne mu bilo zelba da bide prodavac na piperki vo Bunjakovac ama tolku mu se negovite sposobnosti filozofijata na zivotot ne se sostoi od negovite zelbi no se sostoi od toa sto go kazav prethodno od negovite sposobnosti i nivnoto usovrsuvanje mozebi i da se usovrsuval toj prodavac sega ne bi bil prodavac na piperki na pazar tuku bi bil prodavac na svoite idei vo nekoj biznis i.t.n mislam deka ke me razberis so sakam da kazam.

 

[ada]

sekoj si ima svoja filozofija na zivotot,a ako ja nemate za da ne filozofiram mnogu ke ve prasam togas i za sto ziveete?

Факт е дека појма немаме зошто реално постоиме, т.е живееме. Кога би се идело до соголување на причината, најверојатниот одговор е дека живееме затоа што сме се родиле и затоа што се плашиме од смртта(сите до еден и тоа, само го манифестираме таквиот страв на различни начини).
До сега не се докажало дека некој одбрал да постои, т.е да се роди. Едноставно, спој на јајце клетка и сперматозоид, и за 9 месеци еве не нас ко дебитанти у животот. Без некоја особена причина.
Е сеа, за да не се осеќаме као паднати од марс и да не знаеме шо да правиме со себе(откако ќе ја добиеме свесноста за нашата личност), почнуваме да си одбираме таканаречени смисоли на животот и да си градиме разни филозофии кои ќе ни го оправдаат дишењето воздух. За некој Буда ќе биде главниот разлог, за некој милиони на сметка у банка итн.,итн. Али они не се причината што дишеме, јадеме, спиеме. Они се само оправдување на тие функции, за да не ни изгледаат толку бесмислени.

 

[~~БоЖиЦа~~]

Факт е дека појма немаме зошто реално постоиме, т.е живееме. Кога би се идело до соголување на причината, најверојатниот одговор е дека живееме затоа што сме се родиле и затоа што се плашиме од смртта(сите до еден и тоа, само го манифестираме таквиот страв на различни начини).
До сега не се докажало дека некој одбрал да постои, т.е да се роди. Едноставно, спој на јајце клетка и сперматозоид, и за 9 месеци еве не нас ко дебитанти у животот. Без некоја особена причина.
Е сеа, за да не се осеќаме као паднати од марс и да не знаеме шо да правиме со себе(откако ќе ја добиеме свесноста за нашата личност), почнуваме да си одбираме таканаречени смисоли на животот и да си градиме разни филозофии кои ќе ни го оправдаат дишењето воздух. За некој Буда ќе биде главниот разлог, за некој милиони на сметка у банка итн.,итн. Али они не се причината што дишеме, јадеме, спиеме. Они се само оправдување на тие функции, за да не ни изгледаат толку бесмислени.

mozebi na pocetokot ti i sozdadena od jajce kletka i spermatozoid ama sepak si napravena za i ti na nekogo da im ja dades smislata na zivotot a ako go mislis navistina ova sto go pisis nema so da se komentira ke te prasam samo zosto si se uste ovde a za deka ziveeme od strav od smrtta tuka totalno se soglasuvam so imperator deka koga zivotot mema poveke da ima smisla togas nema da se plasime od smrtta tuku ke ja posakuvame.

 

[ada]

mozebi na pocetokot ti i sozdadena od jajce kletka i spermatozoid ama sepak si napravena za i ti na nekogo da im ja dades smislata na zivotot a ako go mislis navistina ova sto go pisis nema so da se komentira ke te prasam samo zosto si se uste ovde a za deka ziveeme od strav od smrtta tuka totalno se soglasuvam so viktorgg deka koga zivotot mema poveke da ima smisla togas nema da se plasime od smrtta tuku ke ja posakuvame.

Зашто сум уште овде? Затоа што во секој од нас постои нешто што се вика инстинкт за преживување(најсилен инстинкт, btw) или воља според Шопенхауер, која не тера да останеме во живот и тогаш кога не му го гледаме смисолот.
Ти гледаш посебен смисол у постоењето на животните, на пример, односно дали сметаш дека и они си создаваат филозофии на живот?
Колку шо знаеме до сега тоа не го прават. А видиш мајката постојат.
Не реков дека не треба да живееме, таман работа. Само кажувам дека никој не се раѓа со цел и филозофија од типот, јас за мир во светот ќе се борам и тоа ќе биде мојот мотив да постојам. Не, него фино лепо прво се раѓа као празна табличка без да знае кога, зошто и како, па дури после сам си одбира филозофии, смисоли итн. Али си ги одбира и живее според нив, не ЗА и ПОРАДИ нив.
Уосталом знаеш која е смислата на животот? Знаеш зашо постоиш ти и остатокот од човештвото? (мислам дали знаеш ко факт, а не ко твоја претпоставка).
За крај, пример. Велам дека постојам за и дека мојата животна филозофија е да живеам среќно со моите блиски и да ги направам среќни моите деца. И оп, губам некој од нив..Што тогаш? Продолжувам да посотојам(освен ако не решам да се убијам) и пробувам да создадам филозофија соодветна на новосоздадената ситуација.

 

[Serpico]

Зашто сум уште овде? Затоа што во секој од нас постои нешто што се вика инстинкт за преживување(најсилен инстинкт, btw) или воља според Шопенхауер, која не тера да останеме во живот и тогаш кога не му го гледаме смисолот.
Ти гледаш посебен смисол у постоењето на животните, на пример, односно дали сметаш дека и они си создаваат филозофии на живот?
Колку шо знаеме до сега тоа не го прават. А видиш мајката постојат.
Не реков дека не треба да живееме, таман работа. Само кажувам дека никој не се раѓа со цел и филозофија од типот, јас за мир во светот ќе се борам и тоа ќе биде мојот мотив да постојам. Не, него фино лепо прво се раѓа као празна табличка без да знае кога, зошто и како, па дури после сам си одбира филозофии, смисоли итн. Али си ги одбира и живее според нив, не ЗА и ПОРАДИ нив.
Уосталом знаеш која е смислата на животот? Знаеш зашо постоиш ти и остатокот од човештвото? (мислам дали знаеш ко факт, а не ко твоја претпоставка).
За крај, пример. Велам дека постојам за и дека мојата животна филозофија е да живеам среќно со моите блиски и да ги направам среќни моите деца. И оп, губам некој од нив..Што тогаш? Продолжувам да посотојам(освен ако не решам да се убијам) и пробувам да создадам филозофија соодветна на новосоздадената ситуација.

Продолжуваш да копнееш по оправданието кое веќе си го примила како резон да живеење - против кое џабе ќе се бориш, ако помислиш да го негираш - зотшо е веќе дел од тебе. Губиш некого... живееш за останатото. Добиваш некого, живееш за добивање уште повеќе.

Его, причина за живот. Вака или онака гледано.
И океј е....ако секој е ЈАС во секоја битка, ќе има напредок некаков - доколку тоа ЈАС не е преголемо за да ја покори нашата способност да учиме и да се надградуваме - малтене, да постанеме поасал луѓе него шо сме.

 

[ada]

Продолжуваш да копнееш по оправданието кое веќе си го примила како резон да живеење - против кое џабе ќе се бориш, ако помислиш да го негираш - зотшо е веќе дел од тебе. Губиш некого... живееш за останатото. Добиваш некого, живееш за добивање уште повеќе.

Его, причина за живот. Вака или онака гледано.
И океј е....ако секој е ЈАС во секоја битка, ќе има напредок некаков - доколку тоа ЈАС не е преголемо за да ја покори нашата способност да учиме и да се надградуваме - малтене, да постанеме поасал луѓе него шо сме.

Да. Се менуваш, се прилагодуваш и во согласност со тоа ги штимаш и животните филозофии. Но, скоро никој нема перманентна филозофија(идеал, смисол, сеедно) во која му е преточена целата причина за живеење. Всушност, се случува често и да осетиш дека немаш патоказ, ондосно животна филозофија која би те носела. Но, тогаш не умираш, не се убиваш(најчесто) туку продолжуваш поради, како што ти го именуваше, егото.
А постот на кои ми беа наменети претходните реплики, алудираше(или јас погрешно заклучив) дека во моментот кога ја губиме, или забораваме на својата животна цел, тогаш веќе животот губи секаков смисол и посакуваме смрт. Можеби сум во заблуда, но верувам дека ако тоа беше случајот, тогаш саде самоубици ќе имаше на Земјава.

 

[Serpico]

А постот на кои ми беа наменети претходните реплики, алудираше(или јас погрешно заклучив) дека во моментот кога ја губиме, или забораваме на својата животна цел, тогаш веќе животот губи секаков смисол и посакуваме смрт. Можеби сум во заблуда, но верувам дека ако тоа беше случајот, тогаш саде самоубици ќе имаше на Земјава.

Адаптацијата не е прашање на избор... едноставно е присутна. Феномен, навидум неповикан, а посакуван - доаѓа кога ќе созреат условите за неа, без оглед на свеста.

Болд: Не. Бараме нова цел, зашо би се осеќале премизерно за да се покориме пред првата, втората или двајспеттата препрека на патот по кој чекориме а ни самите не знаеме каде води...Мораме некако да си се оправдаме пред себе си, зошто постоиме....

 

[ada]

Адаптацијата не е прашање на избор... едноставно е присутна. Феномен, навидум неповикан, а посакуван - доаѓа кога ќе созреат условите за неа, без оглед на свеста.

Болд: Не. Бараме нова цел, зашо би се осеќале премизерно за да се покориме пред првата, втората или двајспеттата препрека на патот по кој чекориме а ни самите не знаеме каде води...Мораме некако да си се оправдаме пред себе си, зошто постоиме....

Баш ова и јас го кажував(уствари барем се обидов да го кажам) во претходните постови:smir: