Како што Барселона беше немоќна против нас, така ние бевме немоќни против Манчестер до пред црвениот картон. Никој незнае што ќе беше ако не беше тој црвен картон, ама не идеше работата на добро. Се мислев дека Манчестер ќе играат пофајтерски, ама џабе му беше муабетот на Фергусон зa "многуте голови". Се виде дека ќе ја игра истата игра од пред 3 недели. И неможеш да му замериш бидејќи со таа игра ем не дозволи Реал да направи права шанса, ем они ептен зрели успеаа да прокоцкаат и во Мадрид а и вчера дома.
Победа како победа, и поминување во наредно коло, мило ми е. Ама не е тоа тоа... Пред се поради тоа што немаме бре игра кога ние треба да сме тие кои ќе ја држат иницијативата. Бледа копија сме на она што бевме лани. Од секогаш сум бил оптимист за поминување и освојување на ЛШ (дури и кога Ливерпул не газеше по 4-0), ама оваа сезона тешко. Само некоја голема среќа или ненадејно менување на форма или пристап на игра на 80% од тимот може да не спаси.
Честитки за Манчестер, и за тоа како ја прифатија (и лично за мене) онаа судиска неправда. Знам дека по правилата секоја високо подигната нога со контакт на противнички играч може да се окарактеризира како крајно опасна игра и да биде санкционирана со црвен картон, само во овој случај мислам дека судијата можеше да покаже и само жолт. Што е, тука е.
Како што рече Мурињо, во овој двомеч, елиминирам беше подобриот.
хахаха
